સ્તવનમાળા ][ ૧૬૭
ભીષણ રૂપ ભયાનક દ્રગ કર, અરુણ વરણ તન કાંપૈ,
મૂસલધારાસમ જલ છોડૈ, અધર ડશત તલ ચાંપૈ. ૩
અતિ અંધિયાર ભયાનક નિશિ અતિ ગર્જ ઘટા ઘનઘોરૈ,
ચપલા ચપલ ચમકતી ચહુંદિશિ, ધીર ન ધીરજ છોરૈ;
શબ્દ ભયંકર કરત અસુર ગણ, અગ્નિજાલ મુખ છોડૈ,
પવન પ્રચંડ ચલાય પ્રલય સમ દ્રુમગણ તૃણસમ તોડૈ. ૪
પવન પ્રચંડ મૂસલ જલધારા, નિશિ અતિહી અંધિયારી,
દામિન દમક ચિકાર પિશાચન, વન કીનો ભયકારી;
અવિચલ ઘોર ગંભીર જિનેશ્વર, થિર આસન વન ઠાંઢે,
પવન પરીષહસોં નહિ કાંપૈ સુરગિરિ સમ મન ગાઢે. ૫
પ્રભુકે પુણ્યપ્રતાપ પવન વશ, ફણપતિ આસન કંપ્યો,
અતિ ભયભીત વિલોક ચહૂંદિસિ, ચક્તિ વ્હૈ મન જંપ્યો;
જાણ્યો પ્રભુ ઉપસર્ગ અવધિબલ પદ્માવતિજુત ધાયો,
ફણકો છત્ર કિયો પ્રભુકે શિર, સર્વારિષ્ટ નશાયો. ૬
ફણિપતિકૃત ઉપસર્ગ નિવારણ દેખિ અસુર દુઠ ભાગ્યો,
લોકાલોક વિલોકન પ્રભુકે, તુરતહિં કેવલ જાગ્યો;
સમવશરણ કી રચના કારણ, સુરપતિ આજ્ઞા દીની,
મણિમુક્તા હીરાક ચનમય, ધનપતિ રચના કીની. ૭
તીનોં કોટ રચે મન મંડિત ધૂલીશાલ બનાઈ,
ગોપુર તુંગ અનૂપ વિરાજૈ, મણિમય ગહરી ખાઈ;
સરવર સજલ મનોહર સોહૈં, વન ઉપવનકી શોભા,
વાપી વિવિધ વિચિત્ર વિલોકત સુર નર ખગ મનલોભા. ૮