સ્તવનમાળા ][ ૬૭
બહુત કાલકે હૌ પુનિ જરા ન દેહ તિહારી,
ઐસે પુરુષ પુરાન કરહુ રક્ષા જુ હમારી. ૧
પરહરિકૈં જુ અચિંત્ય ભાર જુગકો અતિ ભારો,
સો એકાકી ભયો વૃષભ કીનોં નિસતારો;
કરિ ન સકે જોગીન્દ્ર સ્તવન મૈં કરિહૌં તાકો,
ભાનુ પ્રકાશ ન કરે દીપ તમ હરૈ ગુફાકો. ૨
સ્તવન કરનકો ગર્વ તજ્યો સક્રી બહુ જ્ઞાની,
મૈં નહિ તજૌ કદાપિ સ્વલ્પજ્ઞાની શુભધ્યાની;
અધિક અર્થકો કહૂં યથાવિધિ બૈઠિ ઝરોકૈ,
જાલાંતર ધરિ અક્ષ ભૂમિધરકોં જુ વિલોકૈ. ૩
સકલ જગતકો દેખત અર સબકે તુમ જ્ઞાયક,
તુમકોં દેખત નહિં નહિં જાનત સુખદાયક;
હૌ કિસકા તુમ નાથ ઔર કિતનાક બખાને,
તાતૈં થુતિ નહિં બનૈ અસક્તી ભયે સયાને. ૪
બાલકવત નિજ દોષ થકી ઇહલોક દુખી અતિ,
રોગરહિત તુમ કિયો કૃપાકરિ દેવ ભુવનપતિ,
હિત અનહિતકી સમઝિ માંહિ હૈં મંદમતી હમ,
સબ પ્રાણિનકે હેત નાથ તુમ બાલવૈદ સમ. ૫
દાતા હરતા નાહિં ભાનુ સબકો બહકાવત,
આજકાલ કે છલકરિ નિતપ્રતિ દિવસ ગુમાવત,
હે અચ્યુત જો ભક્ત નમૈં તુમ ચરન-કમલકોં,
છિનક એકમેં આપ દેત મનવાંછિત ફલકોં. ૬