સ્તવનમાળા ][ ૬૯
ભવ – સમુદ્રકે માંહિ દેવ દોનોંકે સાખી,
નાવિક નાવ સમાન આપ વાણી મૈં ભાખી. ૧૨
સુખકોં તો દુખ કહૈ ગુણનિકૂં દોષ વિચારૈ,
ધર્મ કરનકે હેત પાપ હિરદ બિચ ધારૈ;
તેલ નિકાસન કાજ ધૂલિકોં પેલૈ ઘાની,
તેરે મતસોં બાહ્ય ઇસે જે જીવ અજ્ઞાની. ૧૩
વિષ મોચૈ તતકાલ રોગકૌં હૈ તતચ્છન,
મણિ ઔષધી રસાંણ મંત્ર જો હોય સુલચ્છન;
એ સબ તેરે નામ સુબુદ્ધિ યો મન ધરિહૈં,
ભ્રમત અપરજન વૃથા નહીં તુમ સુમરિન કરિહૈં. ૧૪
કિંચિત ભી ચિતમાંહિં આપ કછુ કરો ન સ્વામી,
જે રાખ ચિતમાંહિ આપકોં શુભપરિણામી;
હસ્તામલવત લખૈં જગતકી પરિણતિ જેતી,
તેરે ચિતકો બાહ્ય તોઉ જીવૈ સુખ સેતી. ૧૫
તીનલોક તિરકાલ માહિં તુમ જાનત સારી,
સ્વામી ઇનકી સંખ્યા થી તિતનીહિં નિહારી;
જો લોકાદિક હુતે અનંતે સાહિબ મેરા,
તેઽપિ ઝલકતે આનિ જ્ઞાનકા ઓર ન તેરા. ૧૬
હૈ અગમ્ય તવ રૂપ કરૈં સુરપતિ પ્રભુ સેવા,
ના કછુ તુમ ઉપકાર હેત દેવનકે દેવા;
ભક્તિ તિહારી નાથ ઇન્દ્રકે તોષિત મનકો,
જ્યોં રવિ સન્મુખ છત્ર કરૈ છાયા નિજ તનકો. ૧૭