छे ते प्राणीने ते ज देशमां, ते ज काळमां, ते ज विधानथी नियमथी थाय
छे, तेने इन्द्र के जिनेन्द्र – तीर्थंकरदेव कोई पण अटकावी शकता नथी.
भावार्थः — सर्वज्ञदेव सर्व द्रव्य-क्षेत्र-काळ-भावनी अवस्थाने
जाणे छे अने सर्वज्ञना ज्ञानमां जे प्रतिभास्युं छे ते ज नियमथी थाय
छे, पण तेमां हीनाधिक कांई थतुं नथी एम सम्यग्द्रष्टि विचारे छे.
हवे ‘एवो तो सम्यग्द्रष्टि छे पण तेमां संशय करे छे ते
मिथ्याद्रष्टि छे’ एम कहे छेः —
एवं जो णिच्छयदो जाणदि दव्वाणि सव्वपज्जाए ।
सो सद्दिट्ठी सुद्धो जो संकदि सो हु कुद्दिठ्ठी ।।३२३।।
एवं यः निश्चयतः जानाति द्रव्याणि सर्वपर्यायान् ।
सः सदृष्ठि शुद्धः यः शंकते सः स्फु टं कुदृष्टिः ।।३२३।।
अर्थः — ए प्रमाणे निश्चयथी सर्व जीव, पुद्गल, धर्म, अधर्म,
आकाश अने काळ ए छ द्रव्योने तथा ते द्रव्योनी सर्व पर्यायोने सर्वज्ञना
आगम अनुसार जे जाणे छे – श्रद्धान करे छे ते शुद्ध सम्यग्द्रष्टि छे तथा
जे ए प्रमाणे श्रद्धान नथी करतो पण तेमां शंका – संदेह करे छे ते
सर्वज्ञना आगमथी प्रतिकूल छे – प्रगटपणे मिथ्याद्रष्टि छे.
हवे कहे छे के जे विशेष तत्त्वने न जाणतो होय पण जिन-वचनमां
आज्ञामात्र श्रद्धान करे छे तेने पण श्रद्धावान कहीए छीएः —
जो ण वि जाणदि तच्चं सो जिणवयणे करेदि सद्दहणं ।
जं जिणवरेहिं भणियं तं सव्वमहं समिच्छामि ।।३२४।।
यः न अपि जानाति तत्त्वं सः जिनवचने करोति श्रद्धानम् ।
यत् जिनवरैः भणितं तत् सर्वं अहं समिच्छामि ।।३२४।।
अर्थः — जे जीव ज्ञानावरणना विशिष्ट क्षयोपशम विना तथा
विशिष्ट गुरुना संयोग विना तत्त्वार्थने जाणी शकतो नथी ते जीव
जिनवचनमां आ प्रमाणे श्रद्धान करे छे के – ‘जिनेन्द्रदेवे जे तत्त्व कह्युं छे
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ १७७