सम्यक्त्वगुणप्रधाननो आवो पण अर्थ थाय छे के – पच्चीस मळदोष
रहित होय, पोताना निःशंकितादि अने संवेगादि गुणो सहित होय
एवा सम्यक्त्वना गुणोथी जे प्रधानपुरुष होय ते देवेन्द्रादि द्वारा
पूजनीय थाय छे – स्वर्गने प्राप्त थाय छे.
सम्माइट्ठी जीवो दुग्गदिहेदुं ण बंधदे कम्मं ।
जं बहुभवेसु बद्धं दुक्कम्मं तं पि णासेदि ।।३२७।।
सम्यग्दृष्टिर्जीवः दुर्गतिहेतुं न बध्नाति कर्म ।
यत् बहुभवेषु बद्धं दुष्कर्म तत् अपि नाशयति ।।३२७।।
अर्थः — सम्यग्द्रष्टिजीव दुर्गतिना कारणरूप अशुभकर्मोने बांधतो
नथी, परंतु पूर्वे घणा भवोमां बांधेलां पापकर्मोनो पण नाश करे छे.
भावार्थः – सम्यग्द्रष्टि मरण करीने प्रथम नरक विनानां बाकीनां
नरकोमां जतो नथी, ज्योतिष, व्यंतर अने भवनवासी देव थतो नथी,
स्त्रीपर्यायमां ऊपजतो नथी, पांच स्थावर, त्रण विकलेन्द्रिय (बे – त्रण
– चार इन्द्रियधारी), असंज्ञी, निगोद, म्लेच्छ तथा कुभोगभूमिमां
ऊपजतो नथी; कारण के तेने अनंतानुबंधीकषायना उदयना अभावथी
दुर्गतिना कारणरूप कषायोना स्थानकरूप परिणामो थता नथी. अहीं
तात्पर्य ए जाणवुं के – त्रण काळ अने त्रण लोकमां सम्यग्दर्शन समान
कल्याणरूप अन्य कोई पदार्थ नथी अने मिथ्यादर्शन समान कोई शत्रु
नथी, एटला माटे श्री गुरुनो उपदेश छे के पोताना सर्वस्व उपाय
- उद्यम-यत्नथी पण एक मिथ्यात्वनो नाश करी सम्यक्त्व अंगीकार करवुं.
ए प्रमाणे गृहस्थ-धर्मना बार भेदोमां सम्यक्त्व – सहितपणारूप प्रथम
भेदनुं निरूपण कर्युं.
हवे प्रतिमाना अगियार भेद छे तेनुं स्वरूप कहे छे. त्यां प्रथम
ज दार्शनिक श्रावकनुं स्वरूप कहे छेः —
बहुतससमण्णिदं जं मज्जं मंसादि णिंदिदिं दव्वं ।
जो ण य सेवदि णियमा सो दंसणसावओ होदि ।।३२८।।
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ १७९