शो? व्यापारमां थोडा ज नफाथी संतोष धारण करे, कारण घणां लालच
-लोभथी अनर्थ उत्पन्न थाय छे, कपट – प्रपंचथी कोईनुं धन ले नहि,
कोईने पोतानी पासे (जमा) धर्युं होय तो तेने न आपवाना भाव राखे
नहि, लोभथी – क्रोधथी परनुं धन खूंचवी ले नहि, मानथी कहे के ‘अमे
मोटा जोरावर छीए, लीधुं तो शुं थई गयुं?’ ए प्रमाणे परनुं धन
ले नहि. ए ज प्रमाणे परनी पासे लेवरावे नहि तथा कोई लेनारने
भलो जाणे नहि. वळी अन्य ग्रंथोमां तेना पांच अतिचार कह्या छे
ते आ प्रमाणेः (१) चोरने चोरी माटे प्रेरणा करवी, (२) तेनुं लावेलुं
धन लेवुं, (३) राज्यविरुद्ध कार्य करवुं, (४) वेपारमां तोल – बाट ओछां
अधिकां राखवा, (५) अल्पमूल्यनी वस्तु बहुमूल्यवान बतावी तेनो
व्यवहार करवो. ए पांच अतिचार छे. ए गाथामां कहेलां विशेषणोमां
आवी जाय छे. ए प्रमाणे निरतिचाररूपे स्तेय (चोरी) – त्यागव्रतने जे
पाळे छे ते त्रीजा अणुव्रतधारी श्रावक होय छे.
हवे ब्रह्मचर्याणुव्रतनुं व्याख्यान करे छेः —
असुइमयं दुग्गंधं महिलादेहं १विरच्चमाणो जो ।
रूवं लावण्णं पि य मणमोहणकारणं मुणइ ।।३३७।।
जो मण्णदि परमहिलं जणणीबहिणीसुआइसारिच्छं ।
मणवयणे काएण वि बंभवई सो हवे थूलो ।।३३८।।
अशुचिमयं दुर्गन्धं महिलादेहं विरज्यमानः यः ।
रूपं लावण्यं अपि च मनोमोहनकारणं जानाति ।।३३७।।
यः मन्यते परमहिलां जननीभगिनीसुतादिसदृशाम् ।
मनसा वचनेन कायेन अपि ब्रह्मव्रती सः भवेत् स्थूलः ।।३३८।।
अर्थः — जे श्रावक स्त्रीना देहने अशुचिमय – दुर्गंध जाणतो थको
तेना रूप – लावण्यने पण (मात्र) मनने मोह उपजाववाना कारणरूप
जाणे छे अने तेथी तेनाथी विरक्त थई प्रवर्ते छे, जे परस्त्री मोटी होय
१ विरज्जमाणो एवो पण पाठ छे.
१८६ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा