हवे शिक्षाव्रतनुं व्याख्यान करे छे. त्यां प्रथम सामायिकशिक्षाव्रत
कहे छेः —
सामाइयस्स करणे खेत्तं कालं च आसणं विलओ ।
मणवयणकायसुद्धी णायव्वा हुंति सत्तेव ।।३५२।।
सामायिकस्य करणे क्षेत्रं कालं च आसनं विलयः ।
मनोवचनकायशुद्धिः ज्ञातव्या भवन्ति सप्त एव ।।३५२।।
अर्थः — प्रथम सामायिक करवामां क्षेत्र, काळ, आसन, लय,
मनशुद्धता, वचनशुद्धता अने कायशुद्धता ए सात सामग्री जाणवा
योग्य छे.
हवे सामायिकनुं क्षेत्र कहे छेः —
जत्थ ण कलयलसद्दो बहुजनसंघट्टणं ण जत्थ त्थि ।
जत्थ ण दंसादीया एस पसत्थो हवे देसो ।।३५३।।
यत्र न कलकलशब्दः बहुजनसङ्घट्टनं न यत्र अस्ति ।
यत्र न दंशादिकाः एष प्रशस्तः भवेत् देशः ।।३५३।।
अर्थः — ज्यां कलकलाट शब्द होय नहि, ज्यां घणा लोकोनुं
संघट्टन – आवरोजावरो न होय, ज्यां डांस – मच्छर – कीडी – भ्रमरादि शरीरने
देशावकाशिकं वा सामायिकं प्रोषधोपवासो वा ।
वैयावृत्यं शिक्षाव्रतानि चत्वारि शिष्टानि ।।९१।।
देशावकाशिक, सामायिक, प्रोषधोपवास अने वैयावृत्य ए चार शिक्षाव्रत छे
(रत्नकरंडश्रावकाचार)
दिग्देशानर्थदंडविरति – सामायिकप्रोषधोपवासोप –
भोगपरिभोगपरिमाणातिथिसंविभागव्रतसम्पन्नश्च – ।
दिग्व्रत, देशव्रत, अनर्थदंडविरत ए त्रण तथा सामायिक, प्रोषधोपवास,
भोगोपभोगपरिमाण अने अतिथिसंविभाग ए सात व्रतो सहित गृहस्थ व्रती
होय छे.(तत्त्वार्थसूत्र अ० ७ सूत्र २१)
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ १९५