पोताने मुनि थया पछी लेवानुं थशे.
हवे आहारादि दाननुं माहात्म्य कहे छेः —
भोयणदाणेण सोक्खं ओसहदाणेण सत्थदाणं च ।
जीवाण अभयदाणं सुदुल्लहं सव्वदाणाणं ।।३६२।।
भोजनदानेन सौख्यं औषधदानेन शास्त्रदानं च ।
जीवानां अभयदानं सुदुर्ल्लभं सर्वदानानाम् ।।३६२।।
अर्थः — भोजनना दानथी सर्वने सुख थाय छे. औषधदानपूर्वक
शास्त्रदान अने जीवोने अभयदान छे ते सर्व दानोमां दुर्लभताथी पमाय
एवुं उत्तमदान छे.
भावार्थः — अहीं अभयदानने सर्वथी श्रेष्ठ कह्युं छे.
हवे बे गाथामां आहारदाननुं माहात्म्य कहे छेः —
भोयणदाणे दिण्णे तिण्णि वि दाणाणि होंति दिण्णाणि ।
भुक्खतिसाएवाही दिणे दिणे होंति देहीणं ।।३६३।।
भोयणबलेण साहू सत्थं सेवेदि रत्तिदिवसं पि ।
भोयणदाणे दिण्णे पाणा वि य रक्खिया होंति ।।३६४।।
भोजनदाने दत्ते त्रीणि अपि दानानि भवन्ति दत्तानि ।
बुभुक्षातृषाव्याधयः दिने दिने भवन्ति देहिनाम् ।।३६३।।
भोजनबलेन साधुः शास्त्रं सेवते रात्रिदिवसं अपि ।
भोजनदाने दत्ते प्राणाः अपि च रक्षिताः भवन्ति ।।३६४।।
अर्थः — भोजनदान आपतां त्रणे दान आपवा बराबर थाय
छे, कारण के प्राणीओने क्षुधा – तृषा नामनो रोग दररोज लाग्या ज करे
छे. भोजनना बळथी साधुपुरुष रात्रि-दिवस शास्त्रोनो अभ्यास करे छे,
भोजन आपवाथी प्राणरक्षा पण थाय छे, ए प्रमाणे भोजनदानथी
२०० ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा