रहित निर्मळ पालन करे तो ते नाना प्रकारनी ॠद्धिओथी युक्त
इन्द्रपणाने नियमथी प्राप्त थाय.
भावार्थः — अहीं एक पण व्रत अतिचार रहित पाळवानुं फळ
इन्द्रपणुं नियमथी कह्युं. त्या एवो आशय जणाय छे के सर्व व्रतोना
पालनना परिणाम समानजातिना छे; ज्यां एक व्रत द्रढचित्तथी पालन
करे त्यां तेना अन्य समानजातीय व्रत पालननुं अविनाभाविपणुं एटले
‘बधांय व्रत पाळ्यां’ कहे छे. वळी आम पण छे के — जो एक
त्यागनी आखडीने अंतसमये द्रढचित्तथी पकडी तेमां परिणाम लीन
थतां पर्याय छूटे तो ते काळमां अन्य उपयोगना अभावथी महान
धर्मध्यान सहित अन्य गतिमां गमन थाय तो उच्चगतिमां ज थाय
एवो नियम छे. एवा आशयथी एक व्रतनुं माहात्म्य कह्युं छे, पण
अहीं एम न जाणवुं के एक व्रत तो पालन करे अने अन्य पाप
सेव्या करे तो तेनुं पण उच्चफळ थाय छे. ए प्रमाणे तो चोरी छोडे
अने परस्त्री सेव्या करे
– हिंसादि कर्या करे तेनुं पण उच्च फळ थाय,
परंतु एम नथी. ए प्रमाणे बीजी व्रतप्रतिमानुं निरूपण कर्युं. बार
भेदोनी अपेक्षाए आ त्रीजो भेद थयो.
हवे त्रीजी सामायिकप्रतिमानुं निरूपण करे छे.ः —
जो कुणदि काउसग्गं बारसआवत्तसुंजुदो धीरो ।
णमणदुगं पि कुणंतो चदुप्पणामो पसण्णप्पा ।।३७१।।
चिंतंतो ससरूव जिणबिंबं अहव अक्खरं परमं ।
झायदि कम्मविवायं तस्स वयं होदि सामइयं ।।३७२।।
यः करोति कायोत्सर्गं द्वादशावर्त्तसंयुतः धीरः ।
नमनद्विकं अपि कुर्वन् चतुःप्रणामः प्रसन्नात्मा ।।३७१।।
चिन्तयन् स्वस्वरूपं जिनबिम्बं अथवा अक्षरं परमम् ।
ध्यायति कर्मविपाकं तस्य व्रतं भवति सामायिकम् ।।३७२।।
२०४ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा