हवे मुनिधर्मनुं व्याख्यान करे छेः —
जो रयणत्तयजुत्तो खमादिभावेहिं परिणदो णिच्चं ।
सव्वत्थ वि मज्झत्थो सो साहू भण्णदे धम्मो ।।३९२।।
यः रत्नत्रययुक्तः क्षमादिभावैः परिणतः नित्यम् ।
सर्वत्र अपि मध्यस्थः सः साधुः भण्यते धर्मः ।।३९२।।
अर्थः — जे पुरुष रत्नत्रय अर्थात् निश्चय – व्यवहाररूप
सम्यग्दर्शन – ज्ञान – चारित्रथी युक्त होय, क्षमादि भाव अर्थात् उत्तम
क्षमाथी मांडी दस प्रकारना धर्मोथी नित्य – निरंतर परिणत होय, सुख
– दुःख, तृण – कंचन, लाभ – अलाभ, शत्रु – मित्र, निन्दा – प्रसंशा अने
जीवन – मरण आदिमां मध्यस्थ एटले के समभावरूप वर्ते अने राग-
द्वेषथी रहित होय तेने साधु कहे छे, तेने ज धर्म कहे छे; कारण के
जेमां धर्म छे ते ज धर्मनी मूर्ति छे, ते ज धर्म छे.
भावार्थः — अहीं रत्नत्रय सहित कहेवामां तेर प्रकारनुं चारित्र
छे ते महाव्रत आदि मुनिनो धर्म छे, तेनुं वर्णन करवुं जोईए; परन्तु
अहीं दस प्रकारना विशेष धर्मोनुं वर्णन छे. तेमां महाव्रत आदिनुं
वर्णन पण गर्भित छे एम समजवुं.
हवे दस प्रकारना धर्मोनुं वर्णन करे छेः —
सो चेव दहपयारो खमादिभावेहिं सुक्खसारेहिं ।
ते पुण भणिज्जमाणा मुणियव्वा परमभत्तीए ।।३९३।।
सः च एव दशप्रकारः क्षमादिभावैः सौख्यसारैः ।
ते पुनः भण्यमानाः ज्ञातव्याः परमभक्त्या ।।३९३।।
अर्थः — ते मुनिधर्म क्षमादि भावोथी दस प्रकारनो छे. केवो छे
ते? सौख्यसार एटलो तेनाथी सुख थाय छे अथवा तेनामां सुख छे
अथवा सुखथी साररूप छे – एवो छे. हवे कहेवामां आवनार दस
प्रकारना धर्मो भक्तिथी, उत्तम धर्मानुरागथी जाणवा योग्य छे.
२१८ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा