पुण्यं अपि यः समिच्छति संसारः तेन ईहितः भवति ।
पुण्यं सद्गतिहेतुः पुण्यक्षयेण एव निर्वाणम् ।।४१०।।
अर्थः — जे पुण्यने पण इच्छे छे ते पुरुषे संसार इच्छ्यो,
कारण के पुण्य छे ते सुगतिना बंधनुं कारण छे अने मोक्ष छे ते तो
पुण्यनो पण क्षय करी प्राप्त थाय छे.
भावार्थः — पुण्यथी सुगति थाय छे एटले जेणे पुण्य वांच्छ्युं
तेणे संसार वांच्छ्यो, कारण के सुगति छे ते पण संसार ज छे; अने
मोक्ष तो पुण्यनो पण क्षय थतां थाय छे एटले मोक्षार्थीए पुण्यनी
वांच्छा करवी योग्य नथी.
जो अहिलसेदि पुण्णं सकसाओ विसयसोक्खतह्णाए ।
दूरे तस्स विसोही विसोहिमूलाणि पुण्णाणि ।।४११।।
यः अभिलषति पुण्यं सकषायः विषयसौख्यतृष्णया ।
दूरे तस्य विशुद्धिः विशुद्धिमूलानि पुण्यानि ।।४११।।
अर्थः — जे कषाय सहित थतो थको विषयसुखनी तृष्णाथी
पुण्यनी अभिलाषा करे छे तेने मंदकषायना अभावथी विशुद्धता दूर वर्ते
छे. अने पुण्यकर्म छे ते तो विशुद्धता (मंदकषाय) छे मूळ – कारण जेनुं
एवुं छे.
भावार्थः — विषयोनी तृष्णाथी जे पुण्यने इच्छे छे ए ज
तीव्रकषाय छे अने पुण्यबंध थाय छे ते तो मंदकषायरूप विशुद्धताथी
थाय छे, एटले जे पुण्यने इच्छे छे तेने आगामी पुण्यबंध पण थतो
नथी, निदानमात्र फळ थाय तो थाय.
पुण्णासए ण पुण्णं जदो णिरीहस्स पुण्णसंपत्ती ।
इय जाणिऊण जइणो पुण्णे वि म आयरं कुणह ।।४१२।।
पुण्याशया न पुण्यं यतः निरीहस्य पुण्यसम्प्राप्तिः ।
इति ज्ञात्वा यतिनः पुण्ये अपि मा आदरं कुरुध्वम् ।।४१२।।
२३६ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा