प्रकारनी युक्तिथी वादिजनोनुं निराकरण करी वा अतिशय – चमत्कार
– पूजाप्रतिष्ठा वडे वा महान दुर्धर तपश्चरणथी जिनशासननुं माहात्म्य
प्रगट करे तेने प्रभावनागुण निर्मळ थाय छे.
भावार्थः — आ प्रभावनागुण महान गुण छे. तेनाथी अनेक
जीवोने धर्मनी अभिरुचि – श्रद्धा उत्पन्न थाय छे. सम्यग्द्रष्टि पुरुषोने
(प्रभावनागुण) अवश्य होय छे.
हवे ‘निःशंकितादि गुणो केवा पुरुषने होय छे?’ ते कहे छेः —
जो ण कुणदि परतत्तिं पुणु पुणु भावेदि सुद्धमप्पाणं ।
इंदियसुहणिरवेक्खो णिस्संकाई गुणा तस्स ।।४२४।।
यः न करोति परतप्तिं पुनः पुनः भावयति शुद्धं आत्मानम् ।
इन्द्रियसुखनिरपेक्षः निःशंकादयः गुणाः तस्य ।।४२४।।
अर्थः — जे पुरुष परनी निंदा न करे, शुद्ध आत्माने वारंवार
चिंतवतो होय, तथा इन्द्रियसुखनी अपेक्षा – वांच्छारहित होय तेने
निःशंकितादि आठ गुण अने अहिंसाधर्मरूप सम्यक्त्व होय छे.
भावार्थः — अहीं त्रण विशेषण छे. तेमनुं तात्पर्य ए छे के जे
परनी निंदा करे तेने निर्विचिकित्सा, उपगूहन, स्थितिकरण तथा
वात्सल्यगुण क्यांथी होय? माटे परनो निंदक न होय त्यारे आ चार
गुण होय छे. वळी जेने पोताना आत्माना वस्तुस्वरूपमां शंका – संदेह
होय तथा मूढद्रष्टि होय ते पोताना आत्माने वारंवार शुद्ध कयांथी
चिंतवे? तेथी जे पोताने शुद्ध भावे (चंतवे) तेने ज निःशंकित अने
अमूढद्रष्टिगुण होय छे तथा प्रभावना पण तेने ज होय छे. वळी जेने
इन्द्रियसुखनी वांच्छा होय तेने निःकांक्षितगुण होतो नथी, पण
इन्द्रियसुखनी वांच्छारहित थतां ज निःकांक्षितगुण होय छे. ए प्रमाणे
आठ गुणो होवानां आ त्रण विशेषणो छे.
हवे कहे छे के जेम आ आठ गुण धर्ममां कह्या तेम देव-गुरु
आदिमां पण समजवाः —
२४४ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा