णिस्संकापहुडिगुणा जह धम्मे तह य देवगुरुतच्चे ।
जाणेहि जिणमयादो सम्मत्तविसोहया एदे ।।४२५।।
निःशंकाप्रभृतिगुणाः यथा धर्मे तथा च देवगुरुतत्त्वे ।
जानीहि जिनमतात् सम्यक्त्वविशोधकाः एते ।।४२५।।
अर्थः — जेम आ निःशंकितादि आठ गुण धर्ममां प्रगट थाय
छे तेम देवना स्वरूपमां, गुरुना स्वरूपमां, छ द्रव्य – पंचास्तिकाय –
साततत्त्व – नवपदार्थना स्वरूपमां पण होय छे. तेने प्रवचन — सिद्धान्तथी
समजवा. आ आठ गुण सम्यक्त्वने निरतिचार विशुद्ध करवावाळा छे.
भावार्थः — देव, गुरु अने तत्त्वमां शंका न करवी, तेनी यथार्थ
श्रद्धा वडे इन्द्रियसुखनी वांच्छारूप कांक्षा न करवी, तेमां ग्लानि न
लाववी, तेमां मूढद्रष्टि न राखवी, तेना दोषोनो अभाव करवो वा तेने
ढांकवा, तेनुं श्रद्धान द्रढ करवुं, तेमां वात्सल्य एटले विशेष अनुराग
करवो अने तेनुं माहात्म्य प्रगट करवुं — ए आठ गुण तेमां (देव – गुरु
तथा तत्त्वादिकमां) जाणवा. आगळ सम्यग्द्रष्टि थई गया तेओनी कथा
जिनप्रवचनथी जाणवी. आ आठे गुणो अतिचारदोष दूर करी
सम्यक्त्वने निर्मळ करवावाळा छे, एम समजवुं.
हवे ‘आ धर्मने जाणवावाळा तथा आचरवावाळा दुर्लभ छे’ एम
कहे छेः —
धम्मं ण मुणदि जीवो अहवा जाणेइ कहवि कट्ठेण ।
काउं तो वि ण सक्कदि मोहपिसाएण भोलविदो ।।४२६।।
धर्मं न जानाति जीवः अथवा जानाति कथमपि कष्टेन ।
कर्तुं तदपि न शक्नोति मोहपिशाचेन भ्रामितः ।।४२६।।
अर्थः — आ संसारमां प्रथम तो जीव धर्मने जाणतो ज नथी,
वळी कोई प्रकारथी घणां कष्ट वडे जो जाणे छे तो त्यां मोहरूप
पिशाचथी भ्रमित थतो थको धर्म आचरवाने समर्थ थतो नथी.
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ २४५