भावार्थः — जेम बीज विना धान्य न थाय तेम धर्म विना
संपदा पण न थाय ए प्रसिद्ध छे.
हवे धर्मात्माजीवोनी प्रवृत्ति कहे छेः —
जो धम्मत्थो जीवो सो रिउवग्गे वि कुणदि खमभावं ।
ता परदव्वं वज्जइ जणणिसमं गणइ परदारं ।।४२९।।
यः धर्मस्थः जीवः सः रिपुवर्गे अपि करोति क्षमाभावम् ।
तावत् परद्रव्यं वर्जयति जननीसमं गणयति परदारान् ।।४२९।।
अर्थः — जे जीव धर्ममां स्थिर छे ते वैरीओना समूह पर
पण क्षमाभाव करे छे, परद्रव्यने तजे छे – अंगीकार करतो नथी तथा
परस्त्रीने माता, बहेन अने पुत्री समान गणे छे.
ता सव्वत्थ वि कित्ती ता सव्वत्थ वि हवेइ वीसासो ।
ता सव्वं पिय भासइ ता सुद्धं माणसं कुणइ ।।४३०।।
तावत् सर्वत्र अपि कीर्तिः तावत् सर्वत्र अपि भवति विश्वासः ।
तावत् सर्वं प्रियं भाषते तावत् शुद्धं मानसं करोति ।।४३०।।
अर्थः — जे जीव धर्ममां स्थिर छे तेनी सर्व लोकमां कीर्ति
(प्रसंशा) थाय छे, सर्व लोक तेनो विश्वास करे छे; वळी ते पुरुष सर्वने
प्रिय वचन कहे छे जेथी कोई दुःखी थतो नथी, ते पुरुष पोताना अने
परना दिलने शुद्ध – उज्ज्वळ करे छे, कोईने तेना माटे कलुषता रहेती
नथी, तेम तेने पण कोईना माटे कलुषता रहेती नथी, टूंकमां धर्म सर्व
प्रकारथी सुखदायक छे.
हवे धर्मनुं माहात्म्य कहे छेः —
उत्तमधम्मेण जुदो होदि तिरिक्खो वि उत्तमो देवो ।
चंडालो वि सुरिंदो उत्तमधम्मेण संभवदि ।।४३१।।
उत्तमधर्मेण युतः भवति तिर्यञ्चः अपि उत्तमः देवः ।
चण्डालः अपि सुरेन्द्रः उत्तमधर्मेण संभवति ।।४३१।।
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ २४७