अर्थः — जे मुनि शमदमभावरूप पोताना आत्मस्वरूपमां
शुद्धोपयोगथी युक्त थईने प्रवर्ते छे तथा लोकव्यवहाररूप बाह्य
वैयावृत्यथी जे विरक्त छे तेमने उत्कृष्ट (निश्चय) वैयावृत्त्य होय छे
भावार्थः — शम एटले राग-द्वेषरहित साम्यभाव तथा दम
एटले इन्द्रियोने विषयोमां न जवा देवी, एवा जे शमदमरूप पोताना
आत्मस्वरूपमां जे मुनि तल्लीन होय छे, तेमने लोकव्यवहाररूप बाह्य-
वैयावृत्त्य शा माटे होय? तेमने तो निश्चयवैयावृत्य ज होय छे.
शुद्धोपयोगी मुनिजनोनी आ रीत छे.
हवे छ गाथाओमां स्वाध्यायतपने कहे छेः —
परतत्तीणिरवेक्खो दुट्ठवियप्पाण णासणसमत्थो ।
तच्चविणिच्छयहेदू सज्झाओ झाणसिद्धियरो ।।४६१।।
परतातिनिरपेक्षः दुष्टविकल्पानां नाशनसमर्थः ।
तत्त्वविनिश्चयहेतुः स्वाध्यायः ध्यानसिद्धिकरः ।।४६१।।
अर्थः — जे मुनि परनिन्दामां निरपेक्ष छे – वांच्छारहित छे तथा
मनना दुष्ट – खोटा विकल्पोनो नाश करवामां समर्थ छे तेमने तत्त्वनो
निश्चय करवाना कारणरूप तथा ध्याननी सिद्धि करवावाळुं स्वाध्याय
नामनुं तप होय छे.
भावार्थः — जे परनिंदा करवामां परिणाम राखे छे तथा मनमां
आर्त्त – रौद्रध्यानरूप खोटा विकल्पो चिंतवन कर्या करे, तेनाथी
शास्त्राभ्यासरूप स्वाध्याय शी रीते थाय? माटे ए सर्व छोडीने जे
स्वाध्याय करे तेने तत्त्वनो निश्चय तथा धर्म – शुक्लध्याननी सिद्धि थाय.
एवुं स्वाध्यायतप छे.
पूयादिसु णिरवेक्खो जिणसत्थं जो पढेइ भत्तीए ।
कम्ममलसोहणट्ठं सुयलाहो सुहयरो तस्स ।।४६२।।
पूजादिषु निरपेक्षः जिनशास्त्रं यः पठति भक्त्या ।
कर्ममलशोधनार्थं श्रुतलाभः सुखकरः तस्य ।।४६२।।
द्वादश तप ][ २६५