अर्थः — जे मुनि पोतानां पूजा – माहात्म्यादिमां तो निरपेक्ष
होय – वांच्छारहित होय तथा भक्तिपूर्वक, कर्ममळ शोधन अर्थे,
शास्त्राभ्यास करे तेने श्रुतनो लाभ सुखदायक थाय छे.
भावार्थः — जे पोताना पूजा – महिमा आदि माटे शास्त्राभ्यास
करे छे तेने शास्त्राभ्यास सुखकारक थतो नथी, पण जे मात्र कर्मक्षय
अर्थे ज जिनशास्त्रनो अभ्यास करे छे तेने ते सुखकारक थाय छे.
जो जिणसत्थं सेवदि पंडियमाणी फलं समीहंतो ।
साहम्मियपडिकूलो सत्थं पि विसं हवे तस्स ।।४६३।।
यः जिनशास्त्रं सेवते पण्डितमानी फलं समीहन् ।
साधर्मिकप्रतिकूलः शास्त्रं अपि विषं भवेत् तस्य ।।४६३।।
अर्थः — जे पुरुष जिनशास्त्र तो भणे छे अने पोतानां पूजा
– लाभ – सत्कार इच्छे छे तथा जे साधर्मी – सम्यग्द्रष्टि – जैनजनोथी प्रतिकूळ
छे ते पंडितंमन्य छे. जे पोते पंडित तो नथी अने पोताने पंडित माने
छे तेने पंडितंमन्य कहे छे. एवाने ए ज शास्त्र विषरूप परिणमे छे.
भावार्थः — जे जिनशास्त्रनो अभ्यास करीने पण तीव्रकषायी
तथा भोगाभिलाषी होय, जैनीजनोथी प्रतिकूळता राखे, एवा
पंडितंमन्यने शास्त्र ज विष थाय छे, ते मुनि पण होय तो पण तेने
वेषधारी – पाखंडी ज कहीए छीए.
जो जुद्धकामसत्थं रायदोसेहिं परिणदो पढइ ।
लोयावंचणहेदुं सज्झाओ णिप्फलो तस्स ।।४६४।।
यः युद्धकामशास्त्रं रागद्वेषाभ्यां परिणतः पठति ।
लोकवञ्चनहेतुं स्वाध्यायः निष्फलः तस्य ।।४६४।।
अर्थः — जे पुरुष युद्धनां तथा कामकथानां शास्त्र राग-द्वेष
परिणामपूर्वक लोकोने ठगवा माटे भणे छे तेनो स्वाध्याय निष्फळ छे.
भावार्थः — जे पुरुष युद्धनां, कामकुतूहलनां, मंत्र – ज्योतिष
२६६ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा