अर्थः — जे पुरुष परनी विषयसामग्री हरवाना स्वभाववाळो
होय, पोतानी विषयसामग्रीनी रक्षा करवामां प्रवीण होय तथा ए बंने
कार्योमां निरंतर चित्त तल्लीन राख्या करे ते पुरुषने ए पण रौद्रध्यान
ज छे.
भावार्थः — परसंपदा चोरवामां प्रवीण होय, चोरी करीने हर्ष
माने, पोतानी विषयसामग्री राखवानो अति प्रयत्न करे, तेनी रक्षा
करीने खुशी थाय; ए प्रमाणे आ (चौर्यानंद तथा विषयसंरक्षणानंद) बे
भेद पण रौद्रध्यानना छे. आ चारे भेदरूप रौद्रध्यान अति तीव्रकषायना
योगथी थाय छे – महा पापरूप छे तथा महा पापबंधना कारणरूप छे.
धर्मात्मा पुरुष एवा ध्यानने दूरथी ज छोडे छे. जेटलां कोई जगतने
उपद्रवनां कारणो छे तेटलां रौद्रध्यानयुक्त पुरुषथी बने छे. जे पाप करी
उलटो हर्ष माने – सुख माने तेने धर्मोपदेश पण लागतो नथी, ते तो
अचेत जेवो अति प्रमादी बनी पापमां ज मस्त रहे छे.
हवे धर्मध्यान कहे छेः —
बिण्णि वि असुहे झाणे पावणिहाणे य दुक्खसंताणे ।
णच्चा दूरे वज्जह धम्मे पुण आयरं कुणह ।।४७७।।
द्वे अपि अशुभे ध्याने पापनिधाने च दुःखसन्ताने ।
ज्ञात्वा दूरे वर्जत धर्मे पुनः आदरं कुरुत ।।४७७।।
अर्थः — हे भव्यप्राणी! आ बंने आर्त – रौद्रध्यान अशुभ छे.
एनो, पापनां निधानरूप अने दुःखनां संतानरूप जाणी, दूरथी ज त्याग
करो अने धर्मध्यानमां आदर करो!
भावार्थः — आर्त्त – रौद्र बंने ध्यान अशुभ छे, पापथी भरेलां
छे अने एमां दुःखनी ज परंपरा चाल्या करे छे; माटे एनो त्याग
करी धर्मध्यान करवानो श्रीगुरुनो उपदेश छे.
हवे धर्मनुं स्वरूप कहे छेः —
द्वादश तप ][ २७३