अध्रुवानुप्रेक्षा ]
[ ११
यः सचित्य लक्ष्मीं घरणीतले संस्थापयति अतिदूरे ।
सः पूरुषः तां लक्ष्मीं पाषाणसमानिकां करोति ।।१४।।
अर्थः — जे पुरुष पोतानी संचित लक्ष्मीने घणे ऊंडे पृथ्वीतळमां
दाटे छे ते पुरुष ए लक्ष्मीने पाषाण समान करे छे.
भावार्थः — जेम मकानना पायामां पथ्थर नाखीए छीए तेम
तेणे लक्ष्मी पण दाटी, तेथी ते पण पाषाण समान ज थई.
अणवरयं जो संचदि लच्छिं ण य देदि णेय भुंजेदि ।
अप्पणिया वि य लच्छी परलच्छीसमाणिया तस्स ।।१५।।
अनवरतं यः संचिनोति लक्ष्मीं न च ददाति नैव भुङ्क्ते ।
आत्मीया अपि च लक्ष्मीः परलक्ष्मीसमानिका तस्य ।।१५।।
अर्थः — जे पुरुष लक्ष्मीनो निरंतर संचय ज करे छे पण नथी
दान करतो के नथी भोगवतो, ते पुरुष पोतानी लक्ष्मीने पारकी लक्ष्मी
जेवी करे छे.
भावार्थः — लक्ष्मी पामीने जे दान के भोग करतो नथी तेने,
ते लक्ष्मी पेलानी (तेना खरा मालिकनी) छे अने पोते तो मात्र रखेवाळ
(चोकीदार) छे; ए लक्ष्मीने तो कोई बीजो ज भोगवशे.
लच्छीसंसत्तमणो जो अप्पाणं धरेदि कट्ठेण ।
सो राइदाइयाणं कज्जं साहेदि मूढप्पा ।।१६।।
लक्ष्मीसंसक्त मनाः यः आत्मानं धरति कष्टेन ।
स राजदायादीनां कार्यं साधयति मूढात्मा ।।१६।।
अर्थः — जे पुरुष लक्ष्मीमां आसक्तचित्त थईने पोताना
आत्माने कष्टमां राखे छे ते मूढात्मा मात्र राजाओनुं अने कुटुंबीओनुं
ज कार्य साधे छे.
भावार्थः — लक्ष्मीमां आसक्तचित्त थईने तेने कमावा माटे तथा