१४ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा
भावार्थः — वस्तुनुं स्वरूप अन्यथा जणाववामां मद्यपान, ज्वरादि रोग, नेत्रविकार अने अंधकार इत्यादि अनेक कारणो छे, परंतु आ मोह तो ए सर्वथी पण बळवान छे, के जे प्रत्यक्ष वस्तुने विनाशीक देखे छे छतां तेने नित्यरूप ज मनावे छे. तथा मिथ्यात्व, काम, क्रोध, शोक इत्यादि बधा मोहना ज भेद छे. ए बधाय वस्तुस्वरूपमां अन्यथा बुद्धि करावे छे.
हवे आ कथनने संकोचे छेः —
चइऊण महामोहं विसए मुणिऊण भंगुरे सव्वे ।
णिव्विसयं कुणह मणं जेण सुहं उत्तमं लहए ।।२२।।
त्यक्त्वा महामोहं विषयान् ज्ञात्वा भंगुरान् सर्वान् ।
निर्विषयं कुरुत मनः येन सुखं उत्तमं लभध्वे ।।२२।।
अर्थः — हे भव्यजीव! तुं समस्त विषयोने विनाशीक जाणीने महामोहने छोडी तारा अंतःकरणने विषयोथी रहित कर, जेथी तुं उत्तम सुखने प्राप्त थाय.
भावार्थः — उपर कह्या प्रमाणे संसार, देह, भोग, लक्ष्मी इत्यादि सर्व अस्थिर दर्शाव्यां. तेमने जाणी जे पोताना मनने विषयोथी छोडावी, आ अस्थिरभावना भावशे ते भव्य जीव सिद्धपदना सुखने प्राप्त थशे.
(दोहरो)
द्रव्यदृष्टितैं वस्तु थिर, पर्यय अथिर निहारि ।
उपजत विनशत देखिकैं हरष विषाद निवारि ।।
इति अध्रुवानुप्रेक्षा समाप्त.
r