संसारानुप्रेक्षा ]
[ १९
भावार्थः — परमार्थथी विचारवामां आवे तो पोताने पोते ज रक्षवावाळो छे अने पोते ज घातवावाळो छे. क्रोधादिरूप भाव करे छे त्यारे शुद्ध चैतन्यनो घात थाय छे तथा क्षमादिरूप भाव करे छे त्यारे पोतानी रक्षा थाय छे; अने ए ज (क्षमादि) भावोथी, जन्ममरण रहित थईने, अविनाशी पद प्राप्त थाय छे.
वस्तुस्वभावविचारथी, शरण आपको आप;
व्यवहारे पंच परमगुरु, अवर सकल संताप.
व्यवहारे पंच परमगुरु, अवर सकल संताप.
इति अशरणानुप्रेक्षा समाप्त.
v
३. संसारानुप्रेक्षा
अहीं प्रथम बे गाथाओ वडे संसारनुं सामान्य स्वरूप कहे छेः —
एक्कं चयदि सरीरं अण्णं गिण्हेदि णवणवं जीवो ।
पुणु पुणु अण्णं अण्णं गिण्हदि मुंचेदि बहुवारं ।।३२।।
एवं जं संसरणं णाणादेहेसु हवदि जीवस्स ।
सो संसारो भण्णदि मिच्छकसाएहिं जुत्तस्स ।।३३।।
एकं त्यजति शरीरं अन्यत् गृह्णाति नवं नवं जीवः ।
पुनः पुनः अन्यत् अन्यत् गृह्णाति मुंचति बहुवारम् ।।३२।।
एवं यत् संसरणं नानादेहेषु भवति जीवस्य ।
सः संसारः भण्यते मिथ्याकषायैः युक्तस्य ।।३३।।
अर्थः — मिथ्यात्व अर्थात् वस्तुनुं सर्वथा एकांतरूप श्रद्धान करवुं अने कषाय एटले क्रोध-मान-माया-लोभ — ए सहित आ जीवने अनेक