संसारानुप्रेक्षा ]
[ २५
अथ गर्भे अपि च जायते तत्र अपि निवडीकृत-अङ्गप्रत्यङ्गः ।
विषहते तीव्रं दुःखं निर्गच्छन् अपि योनितः ।।४५।।
अर्थः — अथवा गर्भमां ऊपजे तो त्यां पण हस्त-पादादि अंग अने आंगळां आदि प्रत्यंग ए बधा एकठा संकुचित रह्या थका (जीव) दुःख सहे छे अने त्यांथी योनिद्वारे नीकळतां ते तीव्र दुःखने सहन करे छे.
वळी ते केवो थाय, ते कहे छेः —
बालो वि पियरचतो परउच्छिट्ठेण वड्ढदे दुहिदो ।
एवं जायणसीलो गमेदि कालं महादुक्खं ।।४६।।
बालः अपि पितृत्यक्तः परोच्छिष्टेन वर्धते दुःखितः ।
एवं याचनशीलः गमयति कालं महादुःखम् ।।४६।।
अर्थः — गर्भमांथी नीकळ्या पछी बाळ अवस्थामां ज मात- पिता मरी जाय तो दुःखी थतो थको पारकी उच्छिष्ट वडे जीवननिर्वाह करतो तथा मागवानो ज छे स्वभाव जेनो एवो ते, महादुःखे काळ निर्गमन करे छे.
वळी कहे छे के ए बधुं पापनुं फळ छेः —
पावेण जणो एसो दुक्कम्मवसेण जायदे सव्वो ।
पुणरवि करेदि पावं ण य पुण्णं को वि अज्जेदि ।।४७।।
पापेन जनः एषः दुःकर्मवशेन जायते सर्वः ।
पुनः अपि करोति पापं न च पुण्यं कः अपि अर्जयति ।।४७।।
अर्थः — आ लोकना बधा मनुष्यो पापना उदयथी अशातावेदनीय, नीचगोत्र अने अशुभनाम – आयु आदि दुष्कर्मना वशे एवां दुःखो सहन करे छे तोपण पाछा पाप ज करे छे, पण पूजा, दान, व्रत, तप अने ध्यानादि छे लक्षण जेनुं एवां पुण्यने उपजावता नथी ए मोटुं अज्ञान छे.