tattva chhe ane te ja nānārūpathī birāje chhe.’ tene kahe chhe ke – jo
gnānamātra chhe to gney kāī paṇ na rahyun ane gney nathī to gnān kevī
rīte kaho chho? kāraṇ ke gneyane jāṇe te ja gnān kahevāy chhe paṇ
gney vinā gnān nathī.
घडपडजडदव्वाणि हि णेयसरूवाणि सुप्पसिद्धाणि ।
णाणं जाणेदि जदो अप्पादो भिण्णरूवाणि ।।२४८।।
घटपटजडद्रव्याणि हि ज्ञेयस्वरूपाणि सुप्रसिद्धानि ।
ज्ञानं जानाति यतः आत्मनः भिन्नरूपाणि ।।२४८।।
arthaḥ — ghaṭ, paṭ ādi samasta jaḍ dravyo gneyasvarūpathī bhalā
prakāre prasiddha chhe ane temane gnān jāṇe chhe tethī teo ātmāthī
– gnānathī bhinnarūp judān ṭhare chhe.
bhāvārthaḥ — jaḍadravya evā gneyapadārtho ātmāthī bhinnarūp judā
judā prasiddha chhe teno lop shī rīte karī shakāy? jo tene na mānavāmān
āve to gnān paṇ na ṭhare, kāraṇ ke jāṇyā vinā gnān shānun?
जं सव्वलोयसिद्धं देहं गेहादिबाहिरं अत्थं ।
जो तं पि णाण मण्णदि ण मुणदि सो णाणणामं पि ।।२४९।।
यत् सर्वलोकसिद्धं देहं गेहादिबाह्यं अर्थं ।
यः तदपि ज्ञानं मन्यते न जानाति सः ज्ञाननाम अपि ।।२४९।।
arthaḥ — deh-makān ādi bāhya padārtho sarvalokaprasiddha chhe, temane
paṇ jo gnān ja mānasho, to te vādī gnānanun nām paṇ jāṇato nathī.
bhāvārthaḥ — bāhya padārthane paṇ gnān ja mānavāvāḷo gnānanun svarūp
ja jāṇato nathī e to dūr raho, paṇ gnānanun nām paṇ jāṇato nathī.
have nāstikavādī pratye kahe chheḥ —
अच्छीहिं पिच्छमाणो जीवाजीवादि-बहुविहं अत्थं ।
जो भणदि णत्थि किंचि वि सो झुठ्ठाणं महाझुठ्ठो ।।२५०।।
lokānuprekṣhā ]
[ 133