arthaḥ — gnān chhe te gneyamān jatun nathī tathā gney paṇ gnānanā
pradeshomān āvatān nathī; potapotānā pradeshomān rahe chhe, to paṇ gnān
tathā gneyamān gney-gnāyak vyavahār chhe.
bhāvārthaḥ — jem darpaṇ potānā ṭhekāṇe chhe ane ghaṭādik vastu
potānā ṭhekāṇe chhe, chhatān darpaṇanī svachchhatā evī chhe ke jāṇe ghaṭ
darpaṇamān āvīne ja beṭho hoy! e ja pramāṇe gnān-gneyano vyavahār
jāṇavo.
have manaḥparyay-avadhignān tathā mati-shrutagnānanun sāmarthya kahe
chheḥ —
मणपज्जयविण्णाणं ओहीणाणं च देसपच्चक्खं ।
मइसुयाणाणं कमसो विसदपरोक्खं परोक्खं च ।।२५७।।
मनःपर्ययविज्ञानं अवधिज्ञानं च देशप्रत्यक्षम् ।
मतिश्रुतज्ञानं क्रमशः विशदपरोक्षं परोक्षं च ।।२५७।।
arthaḥ — manaḥparyayagnān tathā avadhignān e banne to deshapratyakṣha
chhe; matignān chhe te vishad eṭale pratyakṣha paṇ chhe tathā parokṣha paṇ chhe,
tathā shrutagnān chhe te parokṣha ja chhe.
bhāvārthaḥ — manaḥparyayagnān – avadhignān chhe te ekadeshapratyakṣha chhe,
kāraṇ ke jeṭalo potāno viṣhay chhe teṭalāne to vishad – spaṣhṭa jāṇe chhe;
sarvane jāṇatun nathī māṭe tene ekadesh kahīe chhīe. matignān chhe te
indriy-manathī ūpaje chhe māṭe vyavahārathī indriyanā sambandhathī tene vishad
paṇ kahīe chhīe; e pramāṇe te pratyakṣha paṇ chhe; parantu paramārthathī to
te parokṣha ja chhe. tathā shrutagnān chhe te parokṣha ja chhe, kāraṇ ke te
vishad – spaṣhṭa jāṇatun nathī.
have indriyagnān yogya viṣhayane jāṇe chhe em kahe chheḥ —
इंदियजं मदिणाणं जोग्गं जाणेदि पुग्गलं दव्वं ।
माणसणाणं च पुणो सुयविसयं अक्खविसयं च ।।२५८।।
lokānuprekṣhā ]
[ 137