पुण्यं अपि यः समिच्छति संसारः तेन ईहितः भवति ।
पुण्यं सद्गतिहेतुः पुण्यक्षयेण एव निर्वाणम् ।।४१०।।
arthaḥ — je puṇyane paṇ ichchhe chhe te puruṣhe sansār ichchhyo,
kāraṇ ke puṇya chhe te sugatinā bandhanun kāraṇ chhe ane mokṣha chhe te to
puṇyano paṇ kṣhay karī prāpta thāy chhe.
bhāvārthaḥ — puṇyathī sugati thāy chhe eṭale jeṇe puṇya vāñchchhyun
teṇe sansār vāñchchhyo, kāraṇ ke sugati chhe te paṇ sansār ja chhe; ane
mokṣha to puṇyano paṇ kṣhay thatān thāy chhe eṭale mokṣhārthīe puṇyanī
vāñchchhā karavī yogya nathī.
जो अहिलसेदि पुण्णं सकसाओ विसयसोक्खतह्णाए ।
दूरे तस्स विसोही विसोहिमूलाणि पुण्णाणि ।।४११।।
यः अभिलषति पुण्यं सकषायः विषयसौख्यतृष्णया ।
दूरे तस्य विशुद्धिः विशुद्धिमूलानि पुण्यानि ।।४११।।
arthaḥ — je kaṣhāy sahit thato thako viṣhayasukhanī tr̥uṣhṇāthī
puṇyanī abhilāṣhā kare chhe tene mandakaṣhāyanā abhāvathī vishuddhatā dūr varte
chhe. ane puṇyakarma chhe te to vishuddhatā (mandakaṣhāy) chhe mūḷ – kāraṇ jenun
evun chhe.
bhāvārthaḥ — viṣhayonī tr̥uṣhṇāthī je puṇyane ichchhe chhe e ja
tīvrakaṣhāy chhe ane puṇyabandh thāy chhe te to mandakaṣhāyarūp vishuddhatāthī
thāy chhe, eṭale je puṇyane ichchhe chhe tene āgāmī puṇyabandh paṇ thato
nathī, nidānamātra phaḷ thāy to thāy.
पुण्णासए ण पुण्णं जदो णिरीहस्स पुण्णसंपत्ती ।
इय जाणिऊण जइणो पुण्णे वि म आयरं कुणह ।।४१२।।
पुण्याशया न पुण्यं यतः निरीहस्य पुण्यसम्प्राप्तिः ।
इति ज्ञात्वा यतिनः पुण्ये अपि मा आदरं कुरुध्वम् ।।४१२।।
236 ]
[ svāmikārttikeyānuprekṣhā