यः पुनः कीर्तिनिमित्तं मायया मिष्टभिक्षालाभार्थम् ।
अल्पं भुंक्ते भोज्यं तस्य तपः निष्फलं द्वितीयम् ।।४४४।।
arthaḥ — je muni kīrtine māṭe vā māyā – kapaṭ karī vā miṣhṭa
bhojananā lābh arthe alpa bhojan karī tene tapanun nām āpe chhe tenun
ā bījun avamodaryatap niṣhphaḷ chhe.
bhāvārthaḥ — je em vichāre chhe ke alpa bhojan karavāthī mārī
prasanshā thashe, tathā kapaṭathī lokane bhūlāvāmān nākhī potānun koī prayojan
sādhavā māṭe vā thoḍun bhojan karavāthī miṣhṭaras sahit bhojan maḷashe
evā abhiprāyathī ūṇodaratap je kare chhe te tap niṣhphaḷ chhe. e tap
nathī paṇ pākhaṇḍ chhe.
have vr̥uttiparisaṅkhyānatap kahe chheḥ —
एगादिगिहपमाणं किच्चा संकप्पकप्पियं विरसं ।
भोज्जं पसु व्व भुंजदि वित्तिपमाणं तवो तस्स ।।४४५।।
एकादिगृहप्रमाणं कृत्वा संकल्पकल्पितं विरसम् ।
भोज्यं पशुवत् भुंक्ते वृत्तिप्रमाणं तपः तस्य ।।४४५।।
arthaḥ — muni āhār levā nīkaḷe tyāre prathamathī ja manamān
āvī maryādā karī nīkaḷe ke – āj ek ghare vā be ghare vā traṇ ghare
ja āhār maḷī jāy to levo, nahi to pāchhā pharavun. vaḷī ek rasanī,
āpavāvāḷānī tathā pātranī maryādā kare ke āvo dātār, āvī
paddhatithī, āvā pātramān dhāraṇ karī āhār āpe to ja levo, saras
– nīras vā phalāṇo āhār maḷe to ja levo em āhāranī paṇ
maryādā kare, ityādik vr̥uttinī saṅkhyā – gaṇanā – maryādā manamān vichārī e
ja pramāṇe (āhār) maḷe to ja le, bījā prakāre na le. vaḷī, āhār
le to gāy vagere pashunī māphak āhār kare arthāt jem gāy ām
tem joyā sivāy mātra chāro charavā taraph ja draṣhṭi rākhe chhe, tem (muni
āhār) le tene vr̥uttiparisaṅkhyānatap kahe chhe.
254 ]
[ svāmikārttikeyānuprekṣhā