bhāvārthaḥ — bhojananī āshāno nirās karavā sārun ā tap
karavāmān āve chhe, kāraṇ ke saṅkalpa anusār vidhi maḷī javī e
daivayog chhe ane evun mahān kaṭhaṇ tap mahāmuni kare chhe.
have rasaparityāgatap kahe chheḥ —
संसारदुक्खतट्ठो विससमविसयं विचिंतमाणो जो ।
णीरसभोज्जं भुंजइ रसचाओ तस्स सुविसुद्धो ।।४४६।।
संसारदुःखत्रस्तः विषसमविषयं विचिन्तयन् यः ।
नीरसभोज्यं भुंक्ते रसत्यागः तस्य सुविशुद्धः ।।४४६।।
arthaḥ — je muni sansāraduḥkhathī bhayabhīt thaī ā pramāṇe vichāre
chhe ke – indriyonā viṣhayo viṣh jevā chhe, viṣh khātān to ek vār maraṇ
thāy chhe paṇ viṣhayarūp viṣhathī ghaṇān janma-maraṇ thāy chhe. em vichārī
je nīrasabhojan kare chhe tene rasaparityāgatap nirmaḷ thāy chhe.
bhavārthaḥ — ras chha prakāranā chhe – ghī, tel, dahīn, mīṭhāī, lavaṇ
ane dūdh evo tathā khāṭo, khāro, mīṭho, kaḍavo, tīkho ane kaṣhāyelo
e paṇ ras chhe.★
teno bhāvanānusār tyāg karavo arthāt koī ek
ja ras chhoḍe, be ras chhoḍe vā badhāy ras chhoḍe. e pramāṇe
rasaparityāgatap thāy chhe.
prashnaḥ — koī rasatyāgane jāṇato na hoy ane manamān ja tyāg
kare to e pramāṇe ja vr̥uttiparisaṅkhyān paṇ chhe to pachhī temān ane
āmān taphāvat sho?
samādhānaḥ — vr̥uttiparisaṅkhyānamān to anek prakāranā tyāganī saṅkhyā
chhe ane āmān rasano ja tyāg chhe eṭalī visheṣhatā chhe. vaḷī e paṇ
dvādash tap ][ 255
★खीरदधिसप्पितेलं गुडलवणाणं च जं परिच्चयणं ।
तित्तकडुकसायंबिलं मधुररसाणं च जं चयणं ।।
mūlāchār – pañchāchārādhikār, gā. 155