asharaṇānuprekṣhā ]
[ 17
एवं पश्यन् अपि अलु ग्रहभूतपिशाचयोगिनीजक्षम् ।
शरणं मन्यते मूढः सुगाढमिथ्यात्वभावात् ।।२७।।
arthaḥ — e pramāṇe pūrvokta prakārathī asharaṇatā pratyakṣha dekhavā
chhatān paṇ mūḍh manuṣhya, tīvra mithyātvabhāvathī sūryādi grah, bhūt, vyantar,
pishāch, jogaṇī, chaṇḍikādik ane maṇibhadrādik yakṣhonun sharaṇ māne chhe.
bhāvārthaḥ — ā prāṇī pratyakṣha jāṇe chhe ke maraṇathī koī paṇ
rakṣhaṇ karavāvāḷun nathī chhatān e, grahādikamān sharaṇapaṇun kalpe chhe; e badhun
tīvra mithyātvanā udayanun māhātmya chhe.
have, maraṇ thāy chhe te āyunā kṣhayathī ja thāy chhe em kahe chheḥ —
आउक्खएण मरणं आउं दाउं ण सक्कदे को वि ।
तम्हा देविंदो वि य मरणाउ ण रक्खदे को वि ।।२८।।
आयुःक्षयेण मरणं आयुः दातुं न शक्नोति कः अपि ।
तस्मात् देवेन्द्रः अपि च मरणात् न रक्षति कः अपि ।।२८।।
arthaḥ — āyukarmanā kṣhayathī maraṇ thāy chhe. vaḷī e āyukarma
koīne koī paṇ āpavā samartha nathī, māṭe devono indra paṇ maraṇathī
bachāvī shakato nathī.
bhāvārthaḥ — āyu pūrṇa thavāthī maraṇ thāy chhe ane e āyu
koī paṇ koīne paṇ āpavā samartha nathī; to pachhī rakṣhaṇ karavāvāḷo
koṇ chhe? te vichāro.
have e ja arthane draḍh kare chheḥ —
अप्पाणं पि चवंतं जइ सक्कदि रक्खिदुं सुरिंदो वि ।
तो किं छंडदि सग्गं सव्वुत्तमभोयसंजुत्तं ।।२९।।
आत्मानं अपि च्यवन्तं यदि शक्नोति रक्षितुं सुरेन्द्रः अपि ।
तत् किं त्यजति स्वर्गं सर्वोत्तमभोगसंयुक्तम् ।।२९।।