sansārānuprekṣhā ]
[ 31
एवं सुष्ठु असारे संसारे दुःखसागरे घोरे ।
किं कुत्र अपि अस्ति सुखं विचार्यमाणं सुनिश्चयतः ।।६२।।
arthaḥ — e pramāṇe sarva prakāre asār evā ā duḥkhasāgararūp bhayānak sansāramān nishchayathī vichār karavāmān āve to shun koī ṭhekāṇe kiñchit paṇ sukh chhe? apitu nathī ja.
bhāvārthaḥ — chāragatirūp sansār chhe. ane chāre gatio duḥkharūp ja chhe, to temān sukh kyān samajavun?
have kahe chhe ke ā jīv paryāyabuddhivāḷo chhe. tethī te je yonimān ūpaje chhe tyān ja sukh mānī le chheḥ —
दुक्कियकम्मवसादो राया वि य असुइकीड़ओ होदि ।
तत्थेव य कुणइ रइं पेक्खह मोहस्स माहप्पं ।।६३।।
दुष्कृतकर्मवशात् राजा अपि च अशुचिकीटकः भवति ।
तत्र एव च करोति रतिं प्रेक्षध्वं मोहस्य माहात्म्यम् ।।६३।।
arthaḥ — he prāṇī! tame juo to kharā ā mohanun māhātmya! ke pāpavash moṭo rājā paṇ marīne viṣhṭānā kīḍāmān jaī utpanna thāy chhe ane tyān ja te rati māne chhe – krīḍā kare chhe.
have kahe chhe ke — ā prāṇīno ek ja bhavamān anek sambandh thāy chhe.
पुत्तो वि भाउ जाओ सो वि य भाओ वि देवरो होदि ।
माया होदि सवत्ती जणणो वि य होदि भत्तारो ।।६४।।
एयम्मि भवे एदे संबंधा होंति एय-जीवस्स ।
अण्णभवे किं भण्णइ जीवाणं धम्मरहिदाणं ।।६५।। युगलम् ।
पुत्रः अपि भ्राता जातः सः अपि च भ्राता अपि देवरः भवति ।
माता भवति सपत्नी जनकः अपि च भवति भर्ता ।।६४।।