अध्याय-१२ ][ ९९
अर्थ : — सात तत्त्वोनी श्रद्धाने व्यवहारथी दर्शन कह्युं छे, ते
आठ अंगयुक्त छे. तेने उपशम आदि भेदथी त्रण प्रकारनुं कह्युं
छे. ६.
सता वस्तूनि सर्वाणि स्याच्छब्देन वचांसि च ।
चिता जगति व्याप्तानि पश्यन् सद्दृष्टिरुच्यते ।।७।।
सत् रुपे वस्तु सौ श्रद्धे, स्याद्वादे सौ वाणी;
ज्ञानद्रष्टिथी जग सौ जोतां, ते सद्द्रष्टि ज्ञानी रे.
भविका रत्नत्रय आदरिये. ७.
अर्थ : — सर्व वस्तुओने अस्तित्व स्वरूपे जोतां – श्रद्धता अने
(तेना वाचक) वचनोने स्याद्वाद एटले अनेकांतद्रष्टिए (अने)
जगतमां व्यापेल सर्व पदार्थोने ज्ञानद्रष्टिए जोनार सम्यग्द्रष्टि
कहेवाय छे. ७.
स्वकीये शुद्धचिद्रूपे रुचिर्या निश्चयेन तत् ।
सद्दर्शनं मतं तज्ज्ञैः कर्मेंधनहुताशनं ।।८।।
सहज आत्म निज रुप विषे जे, रुचि ते सद्दर्शनने;
निश्चयथी ज्ञानीओ माने, बाळे कर्म §धानने रे.
भविका रत्नत्रय आदरिये. ८.
अर्थ : — पोताना शुद्ध चिद्रूपमां जे रुचि तेने तेना जाणनारा
ज्ञानीओ निश्चयथी कर्मरूप इंधनने बाळनार अग्नि समान सम्यग्दर्शन
कहे छे. ८.
यदि शुद्धं चिद्रूपं निजं समस्तं त्रिकालगं युगपत् ।
जानन् पश्यन् पश्यति तदा स जीवः सुदृक् तत्त्वात् ।।९।।
त्रणे कालवर्ती निज चिद्रूप शुद्ध सर्व एक साथे;
जाणे देखे जे श्रद्धे ते सद्द्रष्टि परमार्थे रे;
भविका रत्नत्रय आदरिये. ९.