अध्याय-१३ ][ १११
अहो! विशुद्धि परमधार्म छे, ए ज जीवोने सौख्य – निधाान,
परम आचरण पण ए जाणो, मुकितमार्ग पण ए ज प्रधाान. १९.
अर्थ : — विशुद्धिथी आत्मस्वरूपमां स्थिर थाय छे अने तेनाथी
(आत्मस्थिरताथी) विशुद्धता थाय छे. आम ते बन्ने एक बीजानुं
कारणपणुं अनुभव करीने श्रद्धो. १८.
विशुद्धि परमधर्म छे, ते ज मनुष्यने सुखनी खाण छे, ते ज
सर्वोत्तम आचरण छे अने ते ज मोक्षनो मार्ग छे. १९.
तस्मात् सैव विधातव्या प्रयत्नेन मनीषिणा ।
प्रतिक्षणं मुनीशेन शुद्धचिद्रूपचिंतनात् ।।२०।।
तेथी मुनिवर अति मतिवंता, सेवो ए ज करी पुरुषार्थ,
क्षण क्षण चिंतन निर्मळ चिद्रूपनुं करीने साधाो परमार्थ. २०.
अर्थ : — तेथी विद्वान मुनिवरे दरेक क्षणे शुद्ध आत्माना
चिंतनथी प्रयत्नपूर्वक ते विशुद्धता ज करवायोग्य छे. २०.
यावद्बाह्यांतरान् संगान् न मुंचंति मुनीश्वराः ।
तावदायाति नो तेषां चित्स्वरूपे विशुद्धता ।।२१।।
मुनीश्वरो त्यागे नहि ज्यां सुधाी बाıा अने अंतर सौ संग,
त्यां सुधाी पामे नहि तेओ, चिद्रूपमां विशुद्धि प्रसंग. २१.
अर्थ : — ज्यां सुधी मुनीश्वरो बाह्य अने अंतर संग
(परिग्रह)नो त्याग करता नथी, त्यां सुधी तेमने आत्मस्वरूपमां विशुद्धता
आवती नथी. २१.
विशुद्धिनावमेवात्र श्रयंतु भवसागरे ।
मज्जंतो निखिला भव्या बहुना भाषितेन किं ।।२२।।
भवसागरमां Mूबकां खाता सर्व भव्य, आ बचवा दाव,
घाणुं कıाãं शुं? भजो निरंतर सत्वर आ विशुद्धि नाव. २२.