अध्याय-१ ][ ५
अने पापनी, त्रणे काळनी, पोते अने बीजाओए बोलेलां वचनोनी,
व्याकरणादि शास्त्रोनी, सुतीर्थोनी, अस्त्र वगेरेथी करायेला घानी, रोगनी,
वृक्षोनी अने गुणोनी जेने स्मृति रहे छे. एवा ज्ञानदर्शन स्वरूप पोताना
आत्मानो निर्मळ मतिवाळाओए (भेदज्ञानीओए) विवेकथी निश्चय
करवो जोईए. ११.
ज्ञप्त्या दृक् चिदिति ज्ञेया सा रूपं यस्य वर्तते ।
स तथोक्तोऽन्यद्रव्येण मुक्तत्वात् शुद्ध इत्यसौ ।।१२।।
कथ्यते स्वर्णवत् तज्ज्ञैः सोहं नान्योस्मि निश्चयात् ।
शुद्धचिद्रूपोऽहमिति षड्वर्णार्थो निरुच्यते ।।१३।। युग्म ।।
(झूलणा)
चिद् कहेतां कहो ज्ञान दर्शन अहो !
रुप ते जेनुं चिद्रूप जाणो;
मुक्त पर द्रव्यथी शुद्ध कंचन समो,
शुद्ध चिद्रूप प्राज्ञे वखाण्यो;
ते हुं निश्चय थकी, अन्य कदी पण नह{,
शुद्ध चिद्रूप ए स्वरुप मारुं;
‘शुद्ध चिद्रूप हुं’ अक्षरो षट् कıाा,
अर्थ निरुकित ते तो विचारुं. १२-१३.
अर्थ : — चिद् एटले ज्ञान अने दर्शन जाणो. एवुं रूप जेनुं छे,
तेने चिद्रूप कहेवाय छे. ते अन्य द्रव्यथी मुक्त होवाथी, तेना जाणनारो
तेने सुवर्णनी जेम शुद्ध कहे छे. ते हुं छुं, निश्चयथी अन्य हुं नथी. ‘शुद्ध
चिद्रूप हुं’ ए छ अक्षरनो अर्थ कहेवामां आवे छे. १२-१३.
दृष्टैर्ज्ञातैः श्रुतैर्वा विहितपरिचितैर्निदितैः संस्तुतैश्च,
नीतैः संस्कार कोटिं कथमपि विकृतिं नाशनं संभवं वै ।
स्थूलैः सूक्ष्मैरजीवैरसुनिकरयुतैः खाप्रियैः खप्रियैस्तै-
रन्यैर्द्रव्यैर्न साध्यं किमपि मम चिदानंदरूपस्य नित्यं ।।१४।।