५६ ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
निर्मळ चिद्रूप धयान थकी कदी संत मुनिवर्य चित्त;
लेश चळे ना सिद्धिक्षेत्रथी सिद्धो ज्यम त्यां सुस्थित.
निर्मळ चिद्रूप निश्चल सेवीए. १५.
अर्थ : — जेम सिद्धक्षेत्रथी सिद्धो चळता नथी तेम शुद्ध आत्माना
उत्तम ध्यानथी, मुनीन्द्रोनां निर्मळ मन चळतां नथी. १५.
मुनीश्वरैस्तथाभ्यासो दृढः सम्यग्विधीयते ।
मानसं शुद्धचिद्रूपे यथाऽत्यंतं स्थिरीभवेत् ।।१६।।
शुद्ध स्वरुपे रे निश्चल धयाननो, सम्यग् द्रढ अभ्यास;
सेवो एवो रे ज्ञानी मुनीश्वरो, अचल लहे निजवास.
निर्मळ चिद्रूप निश्चल सेवीए. १६.
अर्थ : — मुनिवरो स्व शुद्ध आत्मामां मननी एकाग्रतारूप एवो
द्रढ सम्यक् अभ्यास करे छे, के जेथी ते अत्यंत स्थिर थाय छे. १६.
सुखे दुःखे महारोगे क्षुधादीनामुपद्रवे ।
चतुर्विधोपसर्गे च कुर्वे चिद्रूपचिंतनं ।।१७।।
सुख दुःख समये रे महाव्याधिा विषे, भीषण उपद्रव मांय;
उपसर्गादि रे आव्ये ना चूकुं, चिद्रूप चिंतन जराय.
निर्मळ चिद्रूप निश्चल सेवीए. १७.
अर्थ : — सुखमां, दुःखमां, महारोगमां, भूख आदि उपद्रवोमां
अने चार प्रकारना उपसर्ग आवी पडे, त्यारे शुद्धआत्मानुं चिंतन
करुं. १७.
निश्चलं न कृतं चित्तमनादौ भ्रमतो भवे ।
चिद्रूपे तेन सोढानि महादुःखान्यहो मया ।।१८।।
निज चिद्रूपमां रे निश्चल चित्त हा ! न धार्युं मx कोइवार;
भमतां भवमां रे, तेथी अनादिथी दुःख पाम्यो हुं अपार.
निर्मळ चिद्रूप निश्चल सेवीए. १८.