अध्याय-७ ][ ५९
अर्थ : — मिथ्यात्व आदिना उदयरूप मिथ्यात्व मोहनीय वगेरे
(अने अनंतानुबंधी क्रोध वगेरे कषाय) मळ दूर थवाथी चोथा
गुणस्थानथी मांडीने तारतम्यताथी चिद्रूपमां विशुद्धता आवीने वधे
छे. ३.
मोक्षस्वर्गार्थिनां पुंसां तात्त्विकव्यवहारिणां ।
पंथाः पृथक् पृथक् रूपो नागरागारिणामिव ।।४।।
जुदा गामे रे जाता पथिकना जुदा मार्गो भळाय;
मोक्षार्थी निश्चय, व्यवहारने, स्वर्गार्थी तेम चहाय.
निर्मळ चिद्रूपमां लय हो सदा. ४.
अर्थ : — मोक्षना इच्छुक पुरुषोनो अने स्वर्गना इच्छक
पुरुषोनो अनुक्रमे निश्चयना आश्रयरूप तात्त्विक अने व्यवहारना
आश्रयरूप अतात्त्विक जुदा जुदा नगरमां जनार पथिकोनी जेम भिन्न-
भिन्नरूप मार्ग छे. ४.
चिंताक्लेशकषायशोकबहुले देहादिसाध्यात्परा-
धीने कर्मनिबन्धनेऽतिविषमे मार्गे भयाशान्विते ।
व्यामोहे व्यवहारनामनि गतिं हित्वा व्रजात्मन् सदा
शुद्धे निश्चयनामनीह सुखदेऽमुत्रापि दोषोज्झिते ।।५।।
हे! आत्मन् ए कलेश कषाययुत विषम अति व्यवहार;
चिंता आशारे शोक भये भर्यो, स्वाधाीन वळी नहि लगार.
कर्म निबंधान ने व्यामोहकर, जाणी तज व्यवहार;
दोष रहित निश्चय भज शुद्ध ए लोकद्वये सुखकार.
निर्मळ चिद्रूपमां लय हो सदा. ५.
अर्थ : — चिंता, क्लेश, क्रोधादि कषाय, शोकादि अत्यंत जेमां छे
ते देहादिथी साध्य होवाथी पराधीन, कर्म निबंधन रूप, भय अने
आशायुक्त, मूंझवण करनार, व्यवहार नामना अति विषम मार्गमां