૨ ]
યોગીન્દુદેવવિરચિતઃ
घाइ-चउक्कहं किउ विलउ णंत चउक्कुं पदिट्ठु ।
तह जिणइंदहं पय णविवि अकखमि कव्वु सु – इट्ठु ।।२।।
[येन] घातिचतुष्कस्य कृतः विलयः अनंत चतुष्कंप्रदर्शितम् ।
तस्य जिनेन्द्रस्य पादौ नत्वा आख्यामि कीष्टम् ।।२।।
ચાર ઘાતિયા ક્ષય કરી, લહ્યાં અનંતચતુષ્ટ;
તે જિનેશ્વર ચરણે નમી, કહું કાવ્ય સુઈષ્ટ. ૨
અન્વયાર્થઃ — [येन] જેણે [घातिचतुष्कस्य विलयः]
ચારઘાતિકર્મનો નાશ [कृतः] કર્યો છે અને [अनंतचतुष्कं प्रदर्शितं]
અનંતચતુષ્ટયને પ્રગટ કર્યું છે, [तस्य जिनेन्द्रस्य पादौ] તે જિનેન્દ્ર
ભગવાનનાં ચરણને [नत्वा] નમસ્કાર કરીને હું [सुदिष्टं काव्यं] ઇષ્ટ
કાવ્યને [आख्यामि] કહું છું. ૨.
આ ગ્રંથ રચવાનું નિમિત્ત અને પ્રયોજનઃ —
संसारहं भयभीयहं मोक्ख्ीलालसयाहं ।
अप्पा-संबोहण-कयइ कय दोहा एक्कभणाहं ।।३।।
संसारस्य भयभीतानां मोक्षस्य लालसकानाम् ।
आत्मसंबोधनकृते कृताः दोहाः एकमनसाम् ।।३।।
ઇચ્છે છે નિજ મુક્તતા, ભવભયથી ડરી ચિત્ત;
તે ભવી જીવ સંબોધવા, દોહા રચ્યા એક ચિત્ત. ૩
અન્વયાર્થઃ — [संसारस्य भयभीतानां] સંસારથી ભયભીત છે
અને [मोक्षस्य लालसकानां] મોક્ષને ઇચ્છુક છે, [आत्मसंबोधनकृते] તેમના
૧. सुदिष्टम् ને બદલે सुइष्टम્
હોવું જોઈએ.