अशरीरु वि सुसरीरु मुणि इहु सरीरु जडु जाणि ।
मिच्छा-मोहु परिच्चयहि मुत्ति णियं वि ण माणि ।।६१।।
अशरीरं अपि सु (स – ) शरीरं मन्यस्व इदं शरीरं जडं जानीहि ।
मिथ्यामोहं परित्यज मूर्ति निजां अपि न मन्यस्व ।।६१।।
તનવિરહિત ચૈતન્યતન, પુદ્ગલતન જડ જાણ;
મિથ્યા મોહ દૂરે કરી, તન પણ મારું ન માન. ૬૧
અન્વયાર્થઃ — [अशरीरं अपि] અશરીરને જ (આત્માને જ)
[सु शरीरं मन्यस्व] સુંદર શરીર જાણો અને [इदं शरीरं जडं जानीहि] આ
પુદ્ગલશરીરને જડ જાણો; [मिथ्यामोहं परित्यज] મિથ્યામોહનો ત્યાગ
કરો [अपि] અને [मूर्ति] પોતાના શરીરને [निजां न मन्यस्व] પોતાનું ન
માનો. ૬૧.
આત્માનુભવનું ફળ કેવલજ્ઞાન અને અવિનાશી સુખની પ્રાપ્તિ
છેઃ —
अप्पइ अप्पु मुणंतयहं किं णेहाफलु होइ ।
केवल-णाणु वि परिणवइ सासय-सुक्खु लहेइ ।।६२।।
आत्मना आत्मानं जानतां किं न इह फलं भवति ।
के वलज्ञानं अपि परिणमति शाश्वतसुखं लभ्यते ।।६२।।
નિજને નિજથી જાણતાં, શું ફળ પ્રાપ્ત ન થાય?
પ્રગટે કેવલજ્ઞાન ને શાશ્વત સુખ પમાય. ૬૨.
અન્વયાર્થઃ — [आत्मानं आत्मना जानतां] આત્માથી આત્માને
જાણતાં, [इह] અહીં [किं फलं न भवति] ક્યું ફળ ન મળે? (બીજું
તો શું) તેથી તો [केवलज्ञानं अपि परिणमति] જીવને કેવલજ્ઞાન પણ
યોગસાર
[ ૩૩