પરિણમે છે (ઉત્પન્ન થાય છે) અને [शाश्वत् सुखं लभ्यते] શાશ્વત સુખ
મળે છે. ૬૨.
આત્મજ્ઞાન સંસારથી છૂટવાનું કારણ છેઃ —
जे परभाव चएवि मुणि अप्पा अप्प मुणंति ।
केवल-णाण-सरुव लइ (लहि?) ते संसारु मुंचति ।।६३।।
ये परभावं त्यक्त्वा मुनयः आत्मना आत्मानं मन्यन्ते ।
केवलज्ञानस्वरुपं लात्वा (लब्ध्वा?) ते संसारं मुञ्चन्ति ।।६३।।
જો પરભાવ તજી મુનિ, જાણે આપથી આપ;
કેવલજ્ઞાનસ્વરૂપ લહી, નાશ કરે ભવતાપ. ૬૩.
અન્વયાર્થઃ — [ये मुनयः] જે મુનિઓ [परभावं त्यक्त वा]
પરભાવ છોડીને [आत्मना आत्मानं मन्यते] આત્માને આત્મા વડે
જાણે છે. (પોતાને પોતા વડે જાણે છે) [ते] તેઓ [केवलज्ञानस्वरूपं
लात्वा] કેવળજ્ઞાન સ્વરૂપ પામીને [संसारं] સંસારને [मुञ्चन्ति] છોડે
છે. ૬૩.
ધન્ય તે ભગવન્તોનેઃ —
धण्णा ते भयवंत बुह जे परभाव चयंति ।
लोया – लोय – पयासयरु अप्पा विमल मुणंति ।।६४।।
धन्याः ते भगवन्तः बुधाः ये परभावं त्यजन्ति ।
लोकालोकप्रकाशकरं आत्मानं विमलं मन्यन्ते ।।६४।।
ધન્ય અહો ભગવંત બુધ, જે ત્યાગે પરભાવ;
લોકાલોકપ્રકાશકર, જાણે વિમળ સ્વભાવ. ૬૪.
અન્વયાર્થઃ — [धन्याः ते भगवन्तः बुधाः] ધન્ય તે ભગવાન
૩૪ ]
યોગીન્દુદેવવિરચિતઃ