अशरीरु वि सुसरीरु मुणि इहु सरीरु जडु जाणि ।
मिच्छा-मोहु परिच्चयहि मुत्ति णियं वि ण माणि ।।६१।।
अशरीरं अपि सु (स – ) शरीरं मन्यस्व इदं शरीरं जडं जानीहि ।
मिथ्यामोहं परित्यज मूर्ति निजां अपि न मन्यस्व ।।६१।।
tanavirahit chaitanyatan, pudgalatan jaḍ jāṇ;
mithyā moh dūre karī, tan paṇ mārun na mān. 61
anvayārthaḥ — [अशरीरं अपि] asharīrane ja (ātmāne ja)
[सु शरीरं मन्यस्व] sundar sharīr jāṇo ane [इदं शरीरं जडं जानीहि] ā
pudgalasharīrane jaḍ jāṇo; [मिथ्यामोहं परित्यज] mithyāmohano tyāg
karo [अपि] ane [मूर्ति] potānā sharīrane [निजां न मन्यस्व] potānun na
māno. 61.
ātmānubhavanun phaḷ kevalagnān ane avināshī sukhanī prāpti
chheḥ —
अप्पइ अप्पु मुणंतयहं किं णेहाफलु होइ ।
केवल-णाणु वि परिणवइ सासय-सुक्खु लहेइ ।।६२।।
आत्मना आत्मानं जानतां किं न इह फलं भवति ।
के वलज्ञानं अपि परिणमति शाश्वतसुखं लभ्यते ।।६२।।
nijane nijathī jāṇatān, shun phaḷ prāpta na thāy?
pragaṭe kevalagnān ne shāshvat sukh pamāy. 62.
anvayārthaḥ — [आत्मानं आत्मना जानतां] ātmāthī ātmāne
jāṇatān, [इह] ahīn [किं फलं न भवति] kyun phaḷ na maḷe? (bījun
to shun) tethī to [केवलज्ञानं अपि परिणमति] jīvane kevalagnān paṇ
yogasār
[ 33