PDF/HTML Page 41 of 45
single page version
પોતાનું જીવન માની બેઠો. તે પોતાની હયાતી ને પોતાનું જીવન પીંજરાથી જ માનવા
લાગ્યો....બસ, પીંજરામાં રહેવું, કોઈ ખવડાવે તે ખાવું, કોઈ શીખવે તેમ બોલવું–એટલું
જ પોતાનું જીવન લાગ્યું. આ પીંજરૂં નહિ હોય તો મારું શું થશે! પીંજરા વગર હું જાણે
રહી જ નહિ શકું–એવી તેને ટેવ પડી ગઈ! અરેરે! પીંજરૂં કે જે ખરેખર પોતાને
બંધનરૂપ છે તેને અજ્ઞાનથી તે પોપટે હિતરૂપ માન્યું.....એટલે તે પીંજરાને છોડવા
માંગતો નથી. પણ વનના મુક્ત વાતાવરણમાં ઊડતા ને આકાશમાં કિલ્લોલ કરતા
પોતાના જાતિભાઈને જોઈને વિચારે કે અરે! આ પીંજરા જેટલું મારું જીવન નહિ, મારું
છે.–આમ સમજે તો તે પોપટ પીંજરાને છોડીને સ્વતંત્ર જીવનનો આનંદ માણે....તેમ
દેહરૂપી પીંજરામાં પુરાયેલો આ જીવરૂપી પોપટ, તે પોતાના સ્વાધીન મુક્ત જીવનને
ભૂલીને અજ્ઞાનથી દેહના જીવનને જ પોતાનું જીવન માની બેઠો...શરીરથી જ તે પોતાનું
જીવન ને પોતાની હયાતી માનવા લાગ્યો. બસ, જાણે શરીરમાં રહેવું, શરીરને
ખવડાવવું, બોલવું–ચાલવું એ જ પોતાનું જીવન હોય, ને શરીર–ખોરાક વગેરે વિના
જાણે પોતાનું જીવન ટકી જ નહિ શકે–એમ અજ્ઞાનથી માની બેઠો...એટલે શરીરમાં હિત
માનીને તેને કેમ ટકાવવું ને તેની અનુકૂળતા કેમ સાચવવી–એની જ ચિન્તામાં તે રહેવા
લાગ્યો. શરીર સરખું નહિ હોય તો મારું શું થશે! શરીર વગર જાણે કે હું રહી જ નહિ
અજ્ઞાનથી જીવે હિતરૂપ માન્યું એટલે તેને તે છોડવા માંગતો નથી, –તેમાંથી એકત્વ–
બુદ્ધિ છોડતો નથી. –પણ અરે જીવ! મુક્તિના અતીન્દ્રિયઆનંદમય વાતાવરણમાં
કિલ્લોલ કરતા અને સિદ્ધાલયમાં વસતા એવા તારા જાતિભાઈઓને જોઈને વિચાર તો
ખરો કે અરે! મારું જીવન તો આવું મુક્ત સ્વાધીન હોય. સુખ માટે બાહ્ય પદાર્થોની
લાચારી કરવી પડે એવું પરાધીનજીવન મારું ન હોય. નિર્વિકલ્પ સ્વાનુભૂતિના
અતીન્દ્રિયગગનમાં નીરાલંબીપણે ઊડનારો, ને આનંદની મોજ કરનારો હું છું. –આમ
સિદ્ધસમાન નિજસ્વરૂપને ઓળખીને જીવ દેહપીંજરાની મમતા છોડી, દેહથી ભિન્ન
ચિદાનંદસ્વરૂપે પોતાને અનુભવતો થકો, મુક્તજીવનની મોજ માણતો,
PDF/HTML Page 42 of 45
single page version
૨૦૨૮ એલ.બી. જૈન મુંબઈ–૭૧
૨૦૩૦ હસમુખલાલ ડાયાલાલ જૈન સાબલી
૩૩૩ ૩૩૪ ૩૩પ ૩૩૬ ૧૩૮૨ ૪૩૧
૪૩૨ ૮૦ ૨૧૮ ૯૩૮ ૨૪૩ ૨૪૬ ૭૯
બાળકોને પણ તે ઉત્તમ સંસ્કાર આપે છે.
લખો :
એ તીર્થોના સેંકડો પાવન દ્રશ્યોના પણ આપને દર્શન થશે, ને યાત્રાપ્રસંગમાં
PDF/HTML Page 43 of 45
single page version
ઉપરનું છે. સં. ૨૦૧પ ની યાત્રા વખતે મધ્યપ્રદેશમાં બુંદેલખંડમાં દેવસિંહ વગેરે
બહારવટીયાઓનો ઘણો ભય હતો, તેથી જ્યારે આપણો સંઘ લલિતપુરથી દેવગઢ તરફ
જતો હતો ત્યારે ત્યાંની રાજ્યસરકારે યાત્રા–સંઘની રક્ષા માટે પોલીસપાર્ટીનો ખાસ
બંદોબસ્ત કરેલો. પ્રવાસ વખતે દરેક બસમાં ભરી બંદૂકે ત્રણચાર પોલીસો સાથે રહેતા.
જ્યારે દેવગઢની યાત્રા પૂરી થઈ ત્યારે ગુરુદેવનો મહાન પુણ્યપ્રભાવ દેખીને દેવગઢ–
પર્વત ઉપરના ચોકમાં પોલીસ અમલદારોએ સલામતી દ્વારા જે બહુમાન વ્યક્ત કર્યું તેનું
આ દ્રશ્ય છે. દેવગઢ એટલે દેવોનો ગઢ–કે જ્યાં પ્રાચીન કળાથી સુશોભિત હજારો–
લાખોની સંખ્યામાં જિનપ્રતિમાઓ બિરાજી રહ્યા છે. અહીંને માટે એવી કહેવત છે કે,
તમે ચોખાની ગુણી ભરીને લઈ જાઓ ને અહીંની દરેક પ્રતિમા પાસે ચોખાનો એકેક
દાણો મુકો તોપણ તે ચોખા પૂરા ન થાય–એટલી પ્રતિમાઓ અહીં છે. એ દેવગઢના
દેવદરબારનું એક મજાનું દ્રશ્ય આવતા અંકમાં આપીશું.
PDF/HTML Page 44 of 45
single page version
PDF/HTML Page 45 of 45
single page version
