Atmadharma magazine - Ank 025
(Year 3 - Vir Nirvana Samvat 2472, A.D. 1946).

< Previous Page  


Combined PDF/HTML Page 3 of 3

PDF/HTML Page 41 of 45
single page version

background image
: ૪૦ : ભગવાન શ્રી મહાવીર નિર્વાણ મહોત્સવ અંક કારતક : ૨૪૭૨
નિમિત્તના સંયોગ ઉપર આધાર ન રહ્યો, પણ ઉપાદાનના ભાવ ઉપર આધાર રહ્યો. ગૃહસ્થ જો હિંસાદિ તીવ્ર પાપ
કષાય ન કરે તો નરકમાં ન જાય અને અજ્ઞાની ત્યાગી પણ જો તીવ્ર કલુષિત પરિણામ કરે તો તે નરકમાં જાય.
ક્ષાયકસમ્યગ્દ્રષ્ટિ ધર્માત્મા ચક્રવર્તીરાજમાં હોય અને લડાઈમાં હજારો મનુષ્યોના સંહાર વચ્ચે ઉભા હોય,
પોતે પણ બાણ છોડતા હોય–છતાં–અંતરમાં ભાન છે કે આ મારૂં સ્વરૂપ નથી. હું પર જીવનું કાંઈ કરવા સમર્થ
નથી, મારી અસ્થિરતાના કારણે મને રાગની વૃત્તિ આવી જાય છે તે પણ મારૂં સ્વરૂપ નથી, આવું ભાન છે તો તે
નરકે જતા નથી. માટે પરજીવની હિંસા તે નરકનું કારણ નથી પણ અંતરના અશુભભાવ તે જ નરકનું કારણ છે.
નિમિત્તે બારમા દોહામાં ‘નિમિત્તથી પાપ થાય છે’ એવી દલીલ કરી હતી, હવે ‘નિમિત્તથી પુણ્ય થાય
અને જીવ સુખી થાય છે’ એમ દલીલ કરે છે:–
દયા દાન પૂજા કિયે, જીવ સુખી જગ હોય;
જો નિમિત્ત જુઠો કહો, યહ કયૌં માનૈ લોય. ૧૪.
અર્થ:–નિમિત્ત કહે છે કે–દયા, દાન, પૂજા કરે તો જીવ જગતમાં સુખી થાય છે. જો તમે કહો છો તેમ
નિમિત્ત જૂઠૂં હોય તો લોકો તેને કેમ માને?
પરજીવની દયા, લક્ષ્મી વગેરેનું દાન અને ભગવાનની પૂજાદિથી જીવને પુણ્ય બંધાય છે. એ રીતે દયામાં
પરજીવનું નિમિત્ત, દાનમાં લક્ષ્મીનું નિમિત્ત અને પૂજામાં ભગવાનનું નિમિત્ત છે અને એ પરનિમિત્તથી જીવ
પુણ્ય બાંધીને જગતમાં સુખી થાય છે. તમે કહો છો કે ઉપાદાન સ્વતંત્ર છે અને પુણ્યથી કે પર વસ્તુથી સુખ
નથી, પરંતુ આ તો પ્રત્યક્ષ છે કે દયા વગેરેથી પુણ્ય કરે તો સારી સામગ્રી મળે અને જગતમાં જીવ સુખી થાય;
જો નિમિત્તથી સુખ ન મળતું હોય તો આમ કેમ બને? આવી નિમિત્તના પક્ષની દલીલ છે. આમાં ત્રણ પ્રકારે
નિમિત્તનો પક્ષ આવ્યો–(૧) પર નિમિત્તથી પુણ્ય થાય (૨) પુણ્ય કરવાથી બાહ્ય વસ્તુ મળી અને (૩)
બાહ્યવસ્તુ મળવાથી જીવને સુખ મળે છે. આમ આખું જગત* પુણ્યના સંયોગોમાં પોતાને સુખી માને છે, માટે
નિમિત્તનું જ બળ છે!
ઉપાદાન પક્ષ નિમિત્તપક્ષની અત્યારસુધીની બધી દલીલો તોડી પાડે છે, તેમ આ દલીલને પણ તોડી નાખે છે:–
* ‘આખું જગત’ કહેતાં જગતના બધા અજ્ઞાની જીવો–એમ સમજવું. જ્ઞાનીઓ જગતથી પાર છે, તેઓ
પોતાના સ્વભાવમાં છે. ‘આખું જગત’ કહેતાં અહીં તેમનો સમાવેશ થતો નથી.
દયા દાન પૂજા ભલી, જગતમાંહિ સુખકાર;
જહાં અનુભવકો આચરન, તહાં યહ બંધ વિચાર. ૧૫
અર્થ:–ઉપાદાન કહે છે–દયા, દાન, પૂજાના શુભભાવ જગતમાં બાહ્ય સગવડ આપે, પણ અનુભવના
આચરણનો વિચાર કરતાં એ બધા (–શુભભાવ) બંધ છે, [–ધર્મ નથી].
પરજીવની દયામાં રાગ ઘટાડે, દાનમાં તૃષ્ણા ઘટાડે અને પૂજા ભક્તિમાં શુભરાગ કરીને જે પુણ્ય બંધાય
છે તે જગતમાં સંસારના વિકારી સુખનું કારણ છે–ખરેખર તો તે દુઃખ જ છે. સાચા સુખનું સ્વરૂપ જાણનારા
સમ્યગ્જ્ઞાનીઓ તે પુણ્યને અને તેના ફળને સુખ માનતા નથી. તે પુણ્યભાવ રહિત પોતાના શુદ્ધ પવિત્ર
આત્માનો અનુભવ તે જ સાચું સુખ છે, પુણ્યભાવથી તો આત્માને બંધન થાય છે, માટે તે દુઃખ જ છે, અને તેનું
ફળ દુઃખનું જ નિમિત્ત છે. પુણ્ય તો આત્માના ગુણને રોકે છે અને જડનો સંયોગ આપે છે, તેમાં આત્માના
ગુણનો લાભ થતો નથી. જો સાચી સમજણવડે આત્માને ઓળખીને તેનો અનુભવ કરે તો પરમ સુખ અને
સાચો લાભ થાય. આમાં પુણ્ય અને નિમિત્ત [–પુણ્યનુંફળ] એ બંનેથી સુખ થાય એ વાત ઉડાડી દીધી. પુણ્ય
પણ દુઃખદાયક જ છે અને પુણ્યના ફળ તરીકે બાહ્યમાં ધૂળ–ધમાહાનો સંયોગ–જેને અજ્ઞાની જીવો સુખ કહે છે
તે–મળે પરંતુ તે જડમાં આત્માનો લાભ કે સુખ કિંચિત નથી જ.
નિમિત્તે કહ્યું હતું કે પુણ્યથી જીવ સુખી થાય છે, અહીં ઉપાદાન કહે છે કે–કોઈ પણ જાતના પુણ્ય પરિણામ
થાય તે આત્માને બાંધે છે, આત્માના અવિકારી ધર્મને રોકે છે. આથી અશુભથી બચવા શુભભાવ ન કરવા–એમ
ન સમજવું પરંતુ તે પુણ્ય પરિણામ આત્માના ધર્મને–સુખને મદદગાર નથી–એમ સમજવું. આત્માની ઓળખાણ
કરે તો જ ધર્મ થાય, પરંતુ ઘણા પુણ્ય કરે તો તે આત્માના ધર્મને નિમિત્તરૂપે નીવડે–એમ કદી છે જ નહિ.
ઉપાદાન સ્વરૂપ આત્માનું જ બળ છે, નિમિત્તનું બળ નથી.
જુઓ તો ખરા! આ બાયડી–છોકરાવાળા ગૃહસ્થે સાં. ૧૭૫૦ માં બનાવ્યું છે. ઉપાદાન–નિમિત્તના
સ્વરૂપને કેટલું સ્પષ્ટ કર્યું છે! બધાય પડખાથી દલીલો કરી છે. જેમ કોઈને કોઈ સાથે વાંધો પડ્યો હોય તો તેની
વિરુદ્ધ દલીલો કરી દાવો કરે, ત્યાં ન ફાવે એટલે મોટી કોર્ટમાં જાય અને ત્યાં પણ ન ફાવે એટલે

PDF/HTML Page 42 of 45
single page version

background image
કારતક : ૨૪૭૨ ભગવાન શ્રી મહાવીર નિર્વાણ મહોત્સવ અંક : ૪૧ :
કાઉન્સીલમાં અપીલ કરે એ રીતે જેટલા બને તેટલા
પ્રયત્નો કરે, તેમ અહીં નિમિત્ત પણ નવી નવી અનેક
દલીલો કરે છે, ફેરવી ફેરવીને જેટલી બને તેટલી બધી
દલીલો કરે છે–પરંતુ તેની એકે દલીલ ઉપાદાન સામે
ટકી શકતી નથી, ઉપાદાનની તો એક જ વાત છે કે–
આત્મા પોતાના ઉપાદાનથી સ્વતંત્ર છે, આત્મની
સાચી શ્રદ્ધા, જ્ઞાન અને સ્થિરતા તે જ કલ્યાણનો
ઉપાય છે, બીજો કોઈ પણ ઉપાય નથી. છેવટ નિમિત્ત
અને ઉપાદાન બંનેની દલીલોને બરાબર જાણીને,
યથાર્થ નિર્ણયદ્વારા સમ્યગ્જ્ઞાનરૂપી ન્યાયાધીશ ચૂકાદો
આપશે, તેમાં ઉપાદાનની જીત અને નિમિત્તની હાર
થશે.
[ઉપાદાન–નિમિત્તના સંવાદના કૂલ ૪૭ દોહરા
છે, તે બધા ઉપર પર્યુષણ દરમ્યાન વ્યાખ્યાન થઈ
ગયેલ છે–તેમાંથી દોહા ૧ થી ૧૫ સુધીનું વ્યાખ્યાન
અત્રે આપેલ છે.
]
।। “।।
श्री सद्गुरुदेवाय नमः
સ.મ્ય.ક.દ.શ.ન
: પ્રગટ કરનાર :
રામજી માણેકચંદ દોશી
(૧)
સમ્યગ્દર્શન શા માટે?
પ્રશ્ન:– સમ્યગ્દર્શનથી ધર્મની શરૂઆત થાય છે એમ
જ્ઞાનીઓ કહે છે, તો સમ્યગ્દર્શન વિનાનાં જ્ઞાન અને ચારિત્ર
કેવાં હોય?
ઉત્તર:–સમ્યગ્દર્શન ન હોય તો અગીઆર અંગનો
જ્ઞાતા પણ મિથ્યાજ્ઞાની છે; અને તેનું ચારિત્ર પણ
મિથ્યાચારિત્ર છે. અહીં આશય એ છે કે સમ્યગ્દર્શન વિના
વ્રત, તપ, જપ ભક્તિ, પ્રત્યાખ્યાન આદિ જે કાંઈ આચરણ
છે તે સર્વે મિથ્યાચારિત્ર છે; માટે સમ્યગ્દર્શન શું છે, તે કેવી
રીતે પ્રાપ્ત થઈ શકે છે તે જાણવાની જરૂર છે.
(૨)
સમ્યગ્દર્શન શું છે?
પ્રશ્ન:–સમ્યગ્દર્શન શું છે? તે દ્રવ્ય છે, ગુણ છે કે
પર્યાય છે?
ઉત્તર:–સમ્યગ્દર્શન તે જીવદ્રવ્યના શ્રદ્ધા ગુણની એક
નિર્મળ પર્યાય છે. આ જગતમાં છ દ્રવ્યો છે તેમાં એક ચેતન
દ્રવ્ય
[જીવ] છે, અને પાંચ અચેતન–જડ દ્રવ્યો [પુદ્ગલ,
ધર્માસ્તિકાય, અધર્માસ્તિકાય, આકાશ અને કાળ] છે. જીવ
દ્રવ્ય અર્થાત્ આત્મવસ્તુમાં અનંત ગુણો છે, તેમાં એક ગુણ
શ્રદ્ધા
[માન્યતા–વિશ્વાસ–પ્રતીત] છે, તે ગુણની અવસ્થા
અનાદિથી ઊંધી છે તેથી જીવને પોતાના સ્વરૂપની ભ્રમણા છે,
તે અવસ્થાને મિથ્યાદર્શન કહેવામાં આવે છે; તે શ્રદ્ધા ગુણની
સવળી
[શુદ્ધ] અવસ્થા તે સમ્યગ્દર્શન છે. આ રીતે
આત્માના શ્રદ્ધા ગુણની શુદ્ધ પર્યાય તે સમ્યગ્દર્શન છે.
(૩)
શ્રદ્ધાગુણની મુખ્યતાએ નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનની
વ્યાખ્યા
(૧)–શ્રદ્ધા ગુણની જે અવસ્થા પ્રગટ થવાથી પોતાના
શુદ્ધ આત્માનો પ્રતિભાસ થાય તે સમ્યગ્દર્શન છે.
(૨)–સર્વજ્ઞ ભગવાનની વાણીમાં જેવું પૂર્ણ આત્માનું
સ્વરૂપ કહ્યું છે તેવું શ્રદ્ધાન તે નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન છે. [નિશ્ચય
સમ્યગ્દર્શન નિમિત્તને, અધૂરી કે વિકારી પર્યાયને, ભંગ–ભેદને
કે ગુણભેદને સ્વીકારતું નથી–લક્ષમાં લેતું નથી.
]
નોંધ–ઘણા માણસો માત્ર એક સર્વ વ્યાપક આત્મા છે
એમ માને છે અને તે આત્માને કૂટસ્થ માત્ર માને છે, પણ
તેમના કહેવા મુજબ ચૈતન્યમાત્ર આત્માને માનવો તે
સમ્યગ્દર્શન નથી.
(૩)–સ્વરૂપનું શ્રદ્ધાન.
(૪)–આત્મ શ્રદ્ધાન.
[પુરુષાર્થસિદ્ધિ ઉપાય ગાથા–
૨૧૬]
(૫) સ્વરૂપની યથાર્થ પ્રતીતિ [મોક્ષમાર્ગ પ્રકાશક
પાનું–૩૨૨–૩૨૮]
(૬) પરથી ભિન્ન પોતાના આત્માની શ્રદ્ધા–રુચિ.
[સમયસાર કલશ ૬; છહ–ઢાળા–ત્રીજીઢાળ ગાથા–૨]
નોંધ:–અહીં ‘પરથી ભિન્ન એ શબ્દો એમ સૂચવે છે કે
સમ્યગ્દર્શનને પર વસ્તુ, નિમિત્ત, અશુદ્ધપર્યાય, ઉણી શુદ્ધપર્યાય
કે ભંગ–ભેદ એ કાંઈ સ્વીકાર્ય નથી. સમ્યગ્દર્શનનો વિષય
[લક્ષ્ય] પૂર્ણ જ્ઞાન–ઘન ત્રિકાળી આત્મા છે [પર્યાયની અપૂર્ણતા
વગેરે સમ્યગ્જ્ઞાનનો વિષય છે].
(૭)–વિશુદ્ધ જ્ઞાન–દર્શન સ્વભાવ સ્વરૂપ નિજ
પરમાત્માની રુચિ તે સમ્યગ્દર્શન. [જયસેનાચાર્ય કૃત ટીકા–
હિંદી સમયસાર પાનું ૮]
નોંધ:–અહીં ‘નિજ’ શબ્દ છે, તે અનેક આત્માઓ છે
તેમનાથી પોતાની ભિન્નતા બતાવે છે.

PDF/HTML Page 43 of 45
single page version

background image
: ૪૨ : ભગવાન શ્રી મહાવીર નિર્વાણ મહોત્સવ અંક કારતક : ૨૪૭૨
(૮)–શુધ્ધ જીવાસ્તિકાય રૂચિરૂપ નિશ્ચયસમ્યકત્વ.
[જયસેનાચાર્ય કૃત ટીકા–પંચાસ્તિકાય ગાથા–૧૦૭ પાનું
૧૭૦]
(૪)
જ્ઞાનગુણની મુખ્યતાએ નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનની
વ્યાખ્યા
શ્રદ્ધાન તે સમ્યગ્દર્શનનું લક્ષણ છે. [મોક્ષમાર્ગ પ્રકાશક પાનું
૩૧૭–૩૨૦ તથા પુરુષાર્થસિદ્ધિ ઉપાય ગાથા–૨૨૦]
નોંધ:–આ વ્યાખ્યા પ્રમાણદ્રષ્ટિએ છે તેમાં નાસ્તિ–
અસ્તિ બન્ને બતાવ્યાં છે.
(૨)–જીવાદિનું શ્રદ્ધાન સમ્યકત્વ છે એટલે કે
જીવાદિ પદાર્થોની યથાર્થ શ્રધ્ધાન તે શ્રધ્ધા સ્વભાવે આત્માનું
પરિણમન તે સમ્યકત્વ છે.
[સમયસાર ગાથા–૧૫૫. હિંદી
પાનું–૨૨૫ ગુજરાતી પાનું–૨૦૧]
(૩)–ભૂતાર્થે જાણેલા પદાર્થોથી શુધ્ધાત્માના
જુદાપણાનું સમ્યક્અવલોકન. [જયસેનાચાર્ય કૃત ટીકા–હિંદી
સમયસાર પાનું–૨૨૬]
નોંધ–કોલમ નં–૨ તથા ૩ એમ સૂચવે છે કે જેને
નવ પદાર્થોનું સમ્યગ્જ્ઞાન હોય તેને જ સમ્યગ્દર્શન હોય, આ
રીતે સમ્યગ્જ્ઞાન અને સમ્યગ્દર્શનનું અવિનાભાવીપણું બતાવે
છે. આ કથન દ્રવ્યાર્થિકનયે છે.
(૪)– પંચાધ્યાયીમાં જ્ઞાન અપેક્ષાએ નિશ્ચય
સમ્યગ્દર્શનની વ્યાખ્યા ગાથા– ૧૮૬ થી ૧૮૯ માં આપી છે,
તે કથન પર્યાયાર્થિકનયે છે. તે ગાથામાં નીચે પ્રમાણે કહ્યું છે–
[ગાથા–૧૮૬]–“તેથી શુધ્ધત્વ કાંઈ તે નવતત્ત્વથી
વિલક્ષણ અર્થાંતર નથી, પરંતુ કેવળ નવતત્ત્વસંબંધી
વિકારોને છોડીને નવતત્ત્વ જ શુદ્ધ છે. ભાવાર્થ:–તેથી સિદ્ધ
થાય છે કે કેવળ વિકારની ઉપેક્ષા કરવાથી નવતત્ત્વ જ શુદ્ધ
જીવ છે, નવતત્ત્વોથી કાંઈ સર્વથા ભિન્ન શુદ્ધત્વ નથી.”
[ગાથા–૧૮૭]– “તેથી સૂત્રમાં તત્ત્વાર્થની શ્રદ્ધા
કરવી તેને સમ્યગ્દર્શન માનવામાં આવ્યું છે, અને તે પણ
જીવ–અજીવાદિરૂપ નવ છે; × × ×. ભાવાર્થ–વિકારની ઉપેક્ષા
કરતાં શુદ્ધત્વ નવતત્ત્વોથી અભિન્ન છે, તેથી સૂત્રકારે
[તત્ત્વાર્થસૂત્રમાં] નવતત્ત્વોની યથાર્થ શ્રદ્ધાનને સમ્યગ્દર્શન
કહ્યું છે. × × ×.”
[ગાથા–૧૮૮]–આ ગાથામાં જીવ, અજીવ, આસ્રવ,
બંધ, સંવર, નિર્જરા અને મોક્ષ એ સાત તત્ત્વોનાં નામ
આપ્યા છે.
[ગાથા–૧૮૯]–“પુણ્ય અને પાપની સાથે એ સાત
તત્ત્વને નવ પદાર્થ કહેવામાં આવે છે અને તે નવપદાર્થ,
ભૂતાર્થને આશ્રયે, સમ્યગ્દર્શનનો વાસ્તવિક વિષય છે.
ભાવાર્થ:–તથા પુણ્ય અને પાપની સાથે એ સાત તત્ત્વ
જ નવપદાર્થ કહેવાય છે, અને તે નવપદાર્થ યથાર્થપણાને
આશ્રયે સમ્યગ્દર્શનનો યથાર્થ વિષય છે.”
નોંધ–એ ખ્યાલમાં રાખવું કે આ કથન જ્ઞાન
અપેક્ષાએ છે; દર્શન અપેક્ષાએ સમ્યગ્દર્શનનો વિષય પોતાનો
અખંડ શુદ્ધ ચૈતન્યસ્વરૂપ પરિપૂર્ણ આત્મા છે–તે બાબત ઉપર
જણાવી છે.
(૫)–“શુધ્ધચેતના એક પ્રકાર છે કેમકે શુધ્ધ એક
પ્રકાર છે. શુધ્ધચેતનામાં શુધ્ધતાની ઉપલબ્ધિ થાય છે તેથી તે
શુધ્ધરૂપ છે અને તે જ્ઞાનરૂપ છે તેથી તે જ્ઞાન–ચેતના છે.”
[પંચાધ્યાયી ગાથા–૧૯૪]
“બધા સમ્યગ્દ્રષ્ટિઓને આ જ્ઞાનચેતના પ્રવાહરૂપથી
અથવા અખંડ એકધારારૂપ રહે છે. [પંચાધ્યાયી ગાથા–૮૫૧]
(૬)–જ્ઞેય જ્ઞાતૃતત્ત્વની યથાવત્ પ્રતીતિ જેનું લક્ષણ
છે તે સમ્યગ્દર્શન પર્યાય. [પ્રવચનસાર અધ્યાય ૩ ગાથા–૪૨.
શ્રી અમૃતચંદ્રાચાર્ય કૃત ટીકા પાનું ૩૩૫]
(૭) આત્માને આત્માથી જાણતો જીવ તે નિશ્ચય
સમ્યગ્દ્રષ્ટિ છે. [પરમાત્મ પ્રકાશ ગાથા ૮૨]
(૮)–‘तत्त्वार्थश्रद्धानं सम्यग्दर्शनम्[તત્ત્વાર્થસૂત્ર
અધ્યાય ૧ સૂત્ર ૨]
(૫)
ચારિત્રગુણની મુખ્યતાએ
નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનની વ્યાખ્યા
(૧) “જ્ઞાનચેતનામાં ‘જ્ઞાન’ શબ્દથી જ્ઞાનમય
હોવાના કારણે શુધ્ધાત્માનું ગ્રહણ છે અને તે શુધ્ધાત્મા જે–
દ્વારા અનુભૂત થાય તેને જ્ઞાનચેતના કહે છે”
[પંચાધ્યાયી
ગાથા ૧૯૬–ભાવાર્થ]
(૨) “તેનો ખૂલાસો એ છે કે–જે વખતે, આત્માનો
જ્ઞાનગુણ સમ્યકત્વયુક્ત થતાં આત્મસ્વરૂપની ઉપલબ્ધિ થાય
છે તેને જ્ઞાનચેતના કહે છે.”
[પંચાધ્યાયી ગા.–૧૯૭]
(૩) “નિશ્ચયથી આ જ્ઞાનચેતના સમ્યગ્દ્રષ્ટિને જ
હોય છે.
[પંચાધ્યાયી ગા.–૧૯૮]
નોંધ–અહીં આત્માનો જે શુધ્ધોપયોગ છે–અનુભવ છે
તે ચારિત્રગુણની પર્યાય છે.
(૪) આત્માની શુધ્ધ ઉપલબ્ધિ સમ્યગ્દર્શનનું
લક્ષણ છે.
[પંચાધ્યાયી ગા.–૨૧૫]
નોંધ–અહીં એટલું લક્ષમાં રાખવું કે જ્ઞાનની મુખ્યતાએ
તથા ચારિત્રની મુખ્યતાએ જે કથન છે તેને સમ્યગ્દર્શનનું બાહ્ય

PDF/HTML Page 44 of 45
single page version

background image
કારતક : ૨૪૭૨ ભગવાન શ્રી મહાવીર નિર્વાણ મહોત્સવ અંક : ૪૩ :
લક્ષણ જાણવું કેમકે સમ્યગ્જ્ઞાન અને અનુભવની સાથે
સમ્યગ્દર્શન અવિનાભાવી હોવાથી તે સમ્યગ્દર્શનને
અનુમાનથી સિદ્ધ કરે છે, એ અપેક્ષાએ તેને વ્યવહાર કથન
કહેવામાં આવે છે, અને દર્શન
[શ્રદ્ધા] ગુણ અપેક્ષાએ જે
કથન છે તેને નિશ્ચય કથન કહેવામાં આવે છે.
(૬)
અનેકાન્ત સ્વરૂપ
દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર સંબંધી અનેકાન્ત સ્વરૂપ
સમજવા લાયક હોવાથી અહીં કહેવામાં આવે છે.
(૧)–સમ્યગ્દર્શન–તમામ સમ્યગ્દ્રષ્ટિઓને એટલે
ચોથા ગુણસ્થાનકથી સિદ્ધ સુધી બધાને એક સરખું છે, એટલે
કે શુધ્ધાત્માની માન્યતા તે બધાને એક સરખી છે–માન્યતામાં
કાંઈ ફારફેર નથી.
(૨)–સમ્યગ્જ્ઞાન–તમામ સમ્યગ્દ્રષ્ટિઓને સમ્યક્–
પણાની અપેક્ષાએ જ્ઞાન એક જાતનું છે, પણ જ્ઞાન કોઈને
હીન, કોઈને અધિક હોય છે. તેરમે ગુણસ્થાનથી સિધ્ધ
સુધીનું જ્ઞાન સંપૂર્ણ હોવાથી સર્વ વસ્તુઓને યુગપત્ જાણે છે.
નીચેના ગુણસ્થાનોમાં
[ચારથી બાર સુધીમાં] જ્ઞાન ક્રમેક્રમે
થાય છે અને ત્યાં જો કે જ્ઞાન સમ્યક્ છે તો પણ ઓછું–વધતું
છે, તે અવસ્થામાં જે જ્ઞાન ઉઘાડરૂપ નથી તે અભાવરૂપ છે,
પણ તેમાં વિકાર નથી, આ રીતે સમ્યગ્દર્શન અને
સમ્યગ્જ્ઞાનમાં તફાવત છે.
(૩)–સમ્યક્ચારિત્ર–તમામ સમ્યગ્દ્રષ્ટિઓને જે કાંઈ
ચારિત્ર પ્રગટ્યું હોય તે સમ્યક્ છે, અને દસમા ગુણસ્થાન
સુધી જે પ્રગટ્યું નથી તે વિભાવરૂપ છે. તેરમા ગુણસ્થાને
અનુજીવી યોગ કંપનરૂપ હોવાથી વિભાવરૂપ છે, અને ત્યાં
પ્રતિજીવી ગુણો બિલકુલ પ્રગટ નથી. ચૌદમા ગુણસ્થાને પણ
ઉપાદાનની કચાશ છે તેથી ત્યાં ઉદયભાવ છે.
(૪)–જ્યાં સમ્યગ્દર્શન છે ત્યાં સમ્યગ્જ્ઞાન અને
સ્વરૂપાચરણચારિત્રનો અંશ અભેદરૂપ હોય છે અને ઉપર
કહ્યા પ્રમાણે દર્શનગુણથી જ્ઞાનગુણનું જુદાપણું અને તે બંને
ગુણથી ચારિત્રગુણનું જુદાપણું સિદ્ધ થયું એ રીતે અનેકાંત
સ્વરૂપ થયું.
(૫)–આ ભેદ પર્યાયાર્થિકનયથી છે, દ્રવ્ય અખંડ
હોવાથી દ્રવ્યાર્થિકનયે બધા ગુણો અભેદ–અખંડ છે એમ
સમજવું.
(૭)
દર્શન (શ્રદ્ધા), જ્ઞાન, ચારિત્ર એ ત્રણે ગુણોની
અભેદદ્રષ્ટિએ નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનની વ્યાખ્યા
(૧) અખંડ પ્રતિભાસમય, અનંત, વિજ્ઞાનઘન,
પરમાત્માસ્વરૂપ સમયસારને જ્યારે આત્મા અનુભવે છે તે
વખતે જ આત્મા સમ્યક્પણે દેખાય છે–[અર્થાત્ શ્રધ્ધાય છે]
અને જણાય છે તેથી સમયસાર જ સમ્યક્દર્શન અને
સમ્યગ્જ્ઞાન છે. નયોના પક્ષપાતને છોડીને એક અખંડ
પ્રતિભાસનો અનુભવ કરવો તે જ ‘સમ્યગ્દર્શન’ અને
‘સમ્યગ્જ્ઞાન’ એવાં નામ પામે છે. સમ્યગ્દર્શન–સમ્યગ્જ્ઞાન કાંઈ
અનુભવથી જુદાં નથી.
[સમયસાર ગાથા–૧૪૪ ટીકા–
ભાવાર્થ. ગુજરાતી પાનું–૧૮૪]
[આત્મસિદ્ધિ ગાથા–૧૧]
અર્થ–પોતાના સ્વભાવની પ્રતીત, જ્ઞાન અને અનુભવ
વર્તે અને પોતાના ભાવમાં પોતાની વૃતિ વહે તે પરમાર્થ
સમ્યકત્વ છે.
(૮)
નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનનું ચારિત્રના ભેદ
અપેક્ષાએ કથન
નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન ચોથા ગુણસ્થાનકથી શરૂ થાય છે,
ચોથા અને પાંચમા ગુણસ્થાનકે ચારિત્રમાં મુખ્યપણે રાગ હોય
છે તેથી તેને ‘સરાગ સમ્યક્ત્વ’ કહેવાય છે. છઠ્ઠા ગુણસ્થાનકે
ચારિત્રમાં રાગ ગૌણ છે અને પછીના ગુણસ્થાનોમાં તે ટળતાં
ટળતાં છેવટે સંપૂર્ણ વીતરાગ ચારિત્ર થાય છે તેથી છઠ્ઠા
ગુણસ્થાનકથી ‘વીતરાગ સમ્યક્ત્વ’ કહેવાય છે.
(૯)
નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન સંબંધે પ્રશ્નોતર
પ્રશ્ન:–મિથ્યાત્વ અને અનંતાનુબંધીના નિમિત્તે થતા
વિપરિત અભિનિવેશ રહિત જે શ્રદ્ધા છે તે નિશ્ચય સમ્યક્ત્વ છે
કે વ્યવહાર સમ્યકત્વ છે?
ઉત્તર:–તે નિશ્ચય સમ્યક્ત્વ છે, વ્યવહાર
સમ્યકત્વ નથી.
પ્રશ્ન:–પંચાસ્તિકાયની ગાથા ૧૦૭ની સંસ્કૃત ટીકામાં
તેને વ્યવહાર સમ્યક્ત્વ કહ્યું તે ખરૂં?
ઉત્તર:–એ ખરૂં નથી. તેમાં આ પ્રમાણે શબ્દો છે–
मिथ्यात्वोदयजनित विपरीताभिनिवेश रहितं श्रद्धान
અહીં ‘श्रद्धानं’ કહીને શ્રદ્ધાનની ઓળખાણ આપી છે, પણ
તેને વ્યવહાર સમ્યકત્વ કહ્યું નથી. વ્યવહાર અને નિશ્ચય
સમ્યકત્વની વ્યાખ્યા તો ગાથા ૧૦૭ માં કહેલ ‘
भावाणं
શબ્દના અર્થમાં કહી છે.
પ્રશ્ન:–અધ્યાત્મ કમલમાર્તંડની ૭ મી ગાથામાં તેને
વ્યવહાર સમ્યક્ત્વ કહ્યું છે એ ખરૂં?

PDF/HTML Page 45 of 45
single page version

background image
ATMADHARAM With the permissdon of the Baroda Govt. Regd No. B. 4787
order No. 30/24 date 31-10-44
ઉત્તર:–ત્યાં નિશ્ચય સમ્યકત્વની વ્યાખ્યા છે; દ્રવ્ય–
કર્મના ઉપશમ, ક્ષય વગેરેના નિમિત્તથી સમ્યકત્વ પેદા થાય
છે–એમ નિશ્ચય સમ્યક્ત્વની વ્યાખ્યા કરવી તે વ્યવહારનયથી
છે કેમકે તે વ્યાખ્યા પરદ્રવ્યની અપેક્ષાએ કહી છે. પોતાના
પુરુષાર્થથી નિશ્ચય સમ્યક્ત્વ પ્રગટે છે એ નિશ્ચય નયનું કથન
છે. હિંદીમાં જે ‘વ્યવહાર સમ્યકત્વ’ એવો અર્થ ભર્યો છે તે
મૂળ ગાથા સાથે બંધ બેસતો નથી.
(૧૦)
વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શનની વ્યાખ્યા
(૧) પાંચઅસ્તિકાય, છ દ્રવ્યો તથા જીવ–પુદ્ગલના
સંયોગ પરિણામોથી ઉત્પન્ન આસ્રવ, બંધ, પુણ્ય, પાપ,
સંવર, નિર્જરા અને મોક્ષ એ રીતે નવ પદાર્થોના વિકલ્પરૂપ
વ્યવહાર સમ્યક્ત્વ.
[પંચાસ્તિકાય, જયસેનાચાર્યકૃત ટીકા ગાથા–૧૦૭ પા. ૧૭૦]
(૨) જીવ, અજીવ, આસ્રવ, બંધ, સંવર, નિર્જરા
અને મોક્ષ એ સાત તત્ત્વો જેમ છે તેમ યથાર્થ અટળ શ્રદ્ધા
કરવી તે વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન છે.
[છહઢાળા–ઢાળ–૩ ગાથા–૩]
(૩) પ્રશ્ન:–વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન કયા જીવને અને
ક્યારે હોય છે? તથા નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન નહિ હોવા છતાં
તેને વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન શા માટે કહેવામાં આવે છે?
ઉત્તર:–પ્રથમ નિશ્ચયસમ્યગ્દર્શન પ્રગટ થાય ત્યારે
વિકલ્પરૂપ વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શનનો અભાવ થાય છે. તેથી તે
[વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન] ખરેખર નિશ્ચયસમ્યગ્દર્શનનું સાધક
નથી, તો પણ તેને ભૂત નૈગમનયથી સાધક કહેવામાં આવે
છે, એટલે કે પૂર્વે જે વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન હતું તે નિશ્ચય
સમ્યગ્દર્શન પ્રગટ થતી વખતે અભાવરૂપ થાય છે, તેથી
જ્યારે તેનો અભાવ થાય છે ત્યારે પૂર્વની વિકલ્પ સહિતની
શ્રદ્ધાને વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન કહેવામાં આવે છે.
[પરમાત્મ
પ્રકાશ–ગાથા–૧૪૦ પાનું–૧૪૩ આવૃત્તિ પહેલી સંસ્કૃત ટીકા]
આ રીતે વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન તે નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શનનું કારણ
નથી, પણ તેનો અભાવ તે કારણ છે.
(૧૧)
વ્યવહારાભાસ સમ્યગ્દર્શનને કોઈવાર વ્યવહાર
સમ્યગ્દર્શન પણ કહે છે.
દ્રવ્યલીંગી મુનિને આત્મજ્ઞાનશૂન્ય આગમજ્ઞાન,
તત્ત્વાર્થશ્રદ્ધાન અને સંયમભાવની એકતા પણ કાર્યકારી નથી.
[જુઓ પ્રવચનસાર અધ્યાય ૩ ગાથા–૩૯ તથા મોક્ષમાર્ગ
પ્રકાશક પાનું ૨૩૭–૨૩૮–૨૪૧] અહીં જે ‘તત્ત્વાર્થ શ્રધ્ધાન’
શબ્દ વાપર્યો છે, તે ભાવ નિક્ષેપે નથી પણ નામ નિક્ષેપે તે
કથન છે.
‘જેને સ્વ–પરનું યથાર્થ શ્રદ્ધાન નથી પણ વીતરાગે
કહેલા દેવ–ગુરુ અને ધર્મ એ ત્રણેને માને છે તથા અન્યમતમાં
કહેલા દેવાદિ તથા તત્ત્વાદિને માને નહિ–તો એવા કેવળ
વ્યવહાર સમ્યકત્વવડે તે નિશ્ચય સમ્યકત્વી નામ પામે નહિ.’
[મોક્ષમાર્ગ પ્રકાશક પનું. ૩૪૩.] તેને ગૃહીત મિથ્યાત્વ ટળ્‌યું
છે એ અપેક્ષાએ વ્યવહારસમ્યકત્વ થયું છે એમ કહેવાય છે;
પણ તેને અગૃહીત મિથ્યાદર્શન છે માટે ખરી રીતે તેને
વ્યવહારાભાસ સમ્યગ્દર્શન છે.
મિથ્યાદ્રષ્ટિ જીવને દેવ–ગુરુ–ધર્માદિનું શ્રદ્ધાન
આભાસમાત્ર હોય છે, તેના શ્રદ્ધાનમાંથી વિપરીતાભિનિવેશનો
અભાવ થયો નથી; વળી તેને વ્યવહાર સમ્યકત્વ આભાસ
માત્ર છે તેથી તેને જે દેવ–ગુરુ–ધર્મ નવ તત્ત્વાદિનું શ્રદ્ધાન છે
તે વિપરીતાભિનિવેશના અભાવ માટે કારણ ન થયું, અને
કારણ થયા વિના તેમાં
[સમ્યગ્દર્શનનો] ઉપચાર સંભવતો
નથી; તેથી તેને વ્યવહાર સમ્યગ્દર્શન પણ સંભવતું નથી, તેને
વ્યવહાર સમ્યકત્વ માત્ર નામ નિક્ષેપથી કહેવામાં આવે છે.
[મોક્ષમાર્ગ પ્રકાશક–પાનું. ૩૨૪–૩૩૨]
આ.ત્મ.ધ.ર્મ.ની.પ્ર.ભા.વ.ના
સત્દેવ, ગુરુ અને શાસ્ત્ર પ્રત્યેની ભક્તિના ઉલ્લાસથી
મોટા આંકડિયાના રહીશ ધર્મપ્રેમી બહેનશ્રી હેમકુંવરબહેન તરફથી રૂપિયા
પાંચસોને એક આત્મધર્મ માસિકના ૨૫ મા અંકને ખાસ અંક–ભગવાન શ્રી
મહાવીર નિર્વાણ મહોત્સવ અંક–તરીકે પ્રગટ કરી આત્મધર્મની પ્રભાવના કરવા
માટે પર્યુષણપર્વ વખતે મળ્‌યા હતા, તે મુજબ આજે ચાલુ અંકના ૧૬ પાનાં ઉપરાંત
બીજા ૨૮ પાનાં મળી ૪૪ પાનાંનો આ અંક આપવામાં આવેલ છે. પ્રકાશક
મુદ્રક – પ્રકાશક – શ્રી જૈન સ્વાધ્યાય મંદિર ટ્રસ્ટ વતી જમનાદાસ માણેકચંદ રવાણી
શિષ્ટ સાહિત્ય મુદ્રણાલય, દાસકુંજ, મોટો આંકડિયા, કાઠિયાવાડ. તા. ૭ – ૧ – ૪પ