Atmadharma magazine - Ank 312
(Year 26 - Vir Nirvana Samvat 2495, A.D. 1969).

< Previous Page  


Combined PDF/HTML Page 3 of 3

PDF/HTML Page 41 of 48
single page version

background image
: આસો : ૨૪૯પ આત્મધર્મ : ૩૯ :
શાસ્ત્રભણતરનું ફળ
પ્રશ્ન:– શાસ્ત્રભણતરનું ફળ શું?
ઉત્તર:– આત્મામાં વીતરાગતા થાય તે શાસ્ત્રભણતરનું ફળ છે.
પ્રશ્ન:– કેટલાક લોકો એવા પણ હોય છે કે જેઓ શાસ્ત્ર તો ભણે છે છતાં રાગથી
આત્માને લાભ થવાનું માને છે, તો શાસ્ત્રભણતરનું ફળ વીતરાગતા ક્યાં રહ્યું?
ઉત્તર:– જે લોકો રાગથી લાભ થવાનું માને છે તેઓ ખરેખર શાસ્ત્ર ભણ્યા જ નથી;
‘ભણ્યા પણ ગણ્યા નહિ’ તે ખરેખર શાસ્ત્ર ભણ્યા જ નથી. શાસ્ત્રો કાંઈ રાગથી
લાભ થવાનું કહેતા નથી.
પ્રશ્ન:– જ્ઞાનીને શાસ્ત્રોનુ્રં સમ્યગ્જ્ઞાન હોવા છતાં તેને પણ રાગ તો હોય છે, તો
શાસ્ત્રભણતરનું ફળ વીતરાગતા ક્યાં રહ્યું?
ઉત્તર:– જ્ઞાનીને ચૈતન્યસ્વભાવના આશ્રયથી જેટલી વીતરાગતા થઈ છે તેટલું શાસ્ત્ર
ભણતરનું ફળ છે, પણ જે રાગ રહ્યો છે તે કાંઈ શાસ્ત્રભણતરનું ફળ નથી. રાગ
હોવા છતાં જ્ઞાની તેને નિજસ્વભાવપણે આદરતા નથી, એટલે તેને રાગનું
પોષણ નથી પણ વીતરાગતાનું જ પોષણ છે આમ હોવાથી, રાગ હોવા છતાં
જ્ઞાનીને શાસ્ત્રભણતરનો દોષ નથી. યથાર્થ ફળ જે શુદ્ધાત્માનો અનુભવ અને
વીતરાગી આનંદ તે તો જ્ઞાનીને પ્રાપ્ત થયું જ છે.
પ્રશ્ન:– શાસ્ત્રભણતરનું ફળ વીતરાગતા કઈ રીતે છે?
ઉત્તર:– શાસ્ત્રો સ્વ–પરનું ભેદજ્ઞાન કરાવે છે, અને તે ભેદજ્ઞાનનું ફળ વીતરાગતા છે; એ
રીતે શાસ્ત્રભણતરનું ફળ વીતરાગતા છે. સાચા જ્ઞાન સાથે રાગ વગરનું
આત્મિકસુખ પણ પ્રગટે છે.
આત્માનો શુદ્ધસ્વભાવ શું, અને પરભાવ શું, તેને યથાર્થ ઓળખનાર
જીવની પરિણતિ ચોક્કસ પરભાવથી પાછી વળે છે ને શુદ્ધસ્વભાવ તરફ ઢળે છે,
શુદ્ધસ્વભાવ તરફ ઢળવાથી જરૂર વીતરાગતા થાય છે. આ રીતે ભેદજ્ઞાનવડે
જરૂર વીતરાગતા થાય છે, ને અતીન્દ્રિય આનંદ અનુભવાય છે.
(જ્યાં સુધી આવું ફળ ન પ્રગટે ત્યાંસુધી સમજવું કે શાસ્ત્રભણતરમાં
ક્યાંય ભૂલ છે.

PDF/HTML Page 42 of 48
single page version

background image
: ૪૦ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૪૯પ
ભેદજ્ઞાન–પુષ્પમાળા
(આગલા ૮૧ પ્રશ્નોત્તર માટે જુઓ આત્મધર્મ અંક ૩૦૮–૩૦૯)
(૮૨) જ્ઞાનીને જ્ઞાનમય ભાવનું જ કર્તાપણું કેમ છે?
કેમકે તેણે પોતાના આત્માને જ્ઞાનમય અનુભવ્યો છે, તેથી તેના જ કર્તા છે.
(૮૩) જ્ઞાનીને રાગાદિ ભાવોનું કર્તાપણું કેમ નથી?
કેમકે જ્ઞાનમય ભાવમાં રાગાદિ પરભાવો નથી, તેથી તેના કર્તા નથી.
(૮૪) અજ્ઞાની કેમ રાગાદિનો કર્તા થાય છે.?
કેમકે જ્ઞાનમયભાવ અને અજ્ઞાનમયભાવ વચ્ચેની જુદાઈનું તેને ભાન નથી,
તેથી તે અજ્ઞાનમય ભાવરૂપે પોતાને અનુભવે છે, અને તેનો કર્તા થાય છે.
(૮પ) જીવ કેવા ભાવનો કર્તા થાય?
જે જીવ પોતાને જેવા ભાવરૂપે અનુભવે તેવા ભાવનો તે કર્તા થાય જ્ઞાની
પોતાને જ્ઞાનભાવરૂપે જ અનુભવતા થકા જ્ઞાનભાવને જ કરે છે; અને અજ્ઞાની
પોતાને અજ્ઞાનભાવ (રાગાદિ) રૂપે જ અનુભવતો થકો અજ્ઞાનભાવને જ કરે
છે.
(૮૬) જ્ઞાનભાવને પણ કરે ને રાગને પણ કરે, એમ બંનેને કરે તો?
જ્ઞાન અને રાગ બંને ભાવો એકબીજાથી વિરોધી છે, એટલે તે બંનેનું કર્તાપણું
એક સાથે રહી શકતું નથી.
(૮૭) ભગવાન આત્મા કેવી વસ્તુ છે?
શુદ્ધ ઉપયોગસ્વરૂપ આત્મા આનંદથી ભરેલી વસ્તુ છે, તેમાં આનંદ ભર્યો છે;
પણ ક્રોધાદિ ભાવો તેમાં ભર્યા નથી. આવી આત્મવસ્તુના અનુભવમાંથી જ્ઞાન
અને આનંદની ઉત્પત્તિ થાય છે પણ ક્રોધાદિની ઉત્પત્તિ થતી નથી.
(૮૮) આત્મા અને શરીર બંનેની ક્રિયા એક છે કે જુદી?
જુદી છે; આત્માની ક્રિયા ચેતન છે. શરીરની ક્રિયા જડ છે.
(૮૯) જ્ઞાન અને રાગ બંનેની ક્રિયા એક છે કે જુદી?

PDF/HTML Page 43 of 48
single page version

background image
: આસો : ૨૪૯પ આત્મધર્મ : ૪૧ :
જુદી છે. જ્ઞાનની ક્રિયા તો આત્માના સ્વભાવભૂત છે, તે મોક્ષનું કારણ છે.
રાગની ક્રિયા પરભાવરૂપ છે ને બંધનું કારણ છે.
(૯૦) રાગાદિ ભાવોનો અહંકાર જીવને ક્્યારે છૂટે?
રાગાદિથી ભિન્ન એવા નિજરસથી ભરપૂર અતીન્દ્રિય આનંદધામને જાણે ત્યારે
રાગાદિમાંથી અહંકાર છૂટી જાય છે; જ્ઞાનને જ ‘અહં’ પણે અનુભવે છે.
(૯૧) જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્માના અનુભવ વગર શરીરનો ને રાગનો અહંકાર છોડી દ્યે
તો? કદી ન છૂટે. ક્યાંક તો જીવ ‘અહંબુદ્ધિ’ કરશે જ. અંતર્મુખ થઈને પોતે
પોતાના જ્ઞાનમાં અહંબુદ્ધિ (એકત્વબુદ્ધિ) જેણે ન કરી તે ક્્યાંક બીજે તો
અહંબુદ્ધિ કરશે જ. –કાં સ્વમાં ને કાં પરમાં–એક ઠેકાણે તો જીવ પોતાપણું માનશે
જ. સ્વમાં પોતાપણું તે સમ્યક્બુદ્ધિ છે. પરમાં પોતાપણું માનવું તે મિથ્યાબુદ્ધિ છે.
(૯૨) મિથ્યાત્વસહિતની ક્રિયાઓ કેવી છે?
તે ‘મોક્ષની કાતરની’ છે. સંસારનું જ કારણ છે.
(૯૩) સમ્યગ્દ્રષ્ટિની ક્રિયા કેવી છે?
ધર્મીજીવ રાગથી ભિન્ન ચેતનભાવરૂપ ક્રિયાને જ કરે છે; તે ક્રિયા મોક્ષનું કારણ છે.
(૯૪) જીવનો ભાવ કેવો છે?
જીવનો ભાવ જ્ઞાનમય છે, આનંદમય છે, પોતાના સ્વભાવનું યથાર્થ શ્રવણ–લક્ષ
કરીને એકપણ ભાવને જીવ બરાબર કદી સમજ્યો નથી; જો આત્માનો એક
ભાવ પણ બરાબર સમજે તો તેમાં અનંતસ્વભાવો ભેગા આવી જાય છે; ને
સ્વભાવ વિભાવનું ભેદજ્ઞાન થઈ જાય છે.
(૯પ) આત્માનું પરથી વિભક્તપણું સાધવા માટે શું કરવું?
ભાઈ, તારા આત્માનું પરથી અત્યંત વિભક્તપણું સાધવા માટે તારા સ્વરૂપ–
અસ્તિત્વનું તું પદેપદે અવધારણ કર; પર્યાયે–પર્યાયે સ્વ–પરના વિભાગને
ખ્યાલમાં લે, ને સ્વરૂપ–અસ્તિત્વ તરફ વળ. તારું સ્વરૂપઅસ્તિત્વ સદાય
ચેતનામય છે. રાગાદિમાં એવું ચેતકપણું નથી કે તે સ્વ–પરને જાણે; જાણવાનું
સામર્થ્ય તેનામાં નથી, જાણવાનું સામર્થ્ય જ્ઞાનમાં જ છે. એવા જ્ઞાનસ્વરૂપને
લક્ષગત કરીને તારા આત્માને પરથી અત્યંત જુદો અનુભવમાં લે.
(૯૬) જીવને આ જડપ્રાણ વળગ્યા છે તે કેમ છૂટે?

PDF/HTML Page 44 of 48
single page version

background image
: ૪૨ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૪૯પ
હે મુમુક્ષુ! તું તારા ચૈતન્યઘરમાં વસ; ચૈતન્યપ્રાણથી જીવંત એવા તારા
સ્વતત્ત્વમાં વસતાં તને જડપ્રાણ નહીં વળગે. અશરીરી આત્મામાં લીન થતાં
શરમજનક શરીરનું ધારણ કરવાનું છૂટી જાય છે.
જે જીવ શરીરમાં એકત્વબુદ્ધિ કરીને પરપરિણતિમાં રહે છે તેને જ
શરીરાદિ જડપ્રાણ વળગે છે, જે જીવ ભેદજ્ઞાન કરીને નિજપરિણતિમાં રહે છે
તેને જડપ્રાણો વળગતા નથી, તે દેહાદિની સંતતિ છેદીને અશરીરી સિદ્ધપદને
પામે છે, ને ચેતન પ્રાણથી સદાય જીવે છે. –આવું જીવન એ જ આનંદ છે.
(૯૭) જીવ પોતાના જ્ઞાન–આનંદરૂપ ભાવપ્રાણને બાધા કઈ રીતે કરે છે?
જીવ મોહાદિથી રંજિત અશુદ્ધ પરિણતિવડે પોતાના ભાવપ્રાણને બાધા કરે છે,
પોતે જ અશુદ્ધતા વડે પોતાના જ્ઞાન–આનંદમય જીવનને હણે છે, ને
ભાવમરણવડે દુઃખી થાય છે. જ્ઞાન–દર્શન–સુખ ને સત્તા એ જીવના ખરા પ્રાણ
છે, તેને જે નથી અનુભવતો તે જીવ શરીરાદિ જડ પ્રાણોને ધારણ કરી કરીને
સંસારમાં રખડે છે.
(૯૮) આત્માને શરીર ધારણ કરવું પડે તે કેવું છે?
તે શરમજનક છે; અરે, આ અશરીરી અતીન્દ્રિય ચૈતન્યપ્રાણવાળા આત્માને
મોહને લીધે શરીર અને ઈંદ્રિયો ધારણ કરીને સંસારમાં રખડવું પડે તે કલંક છે–
શરમ છે. જીવ જ્યાંંસુધી ચિદાનંદસ્વરૂપને ભૂલીને શરીરાદિ બાહ્ય વિષયોમાં
મમત્વપણે વર્તે છે. ત્યાંસુધી તે પૌદ્ગલિક પ્રાણને ધારણ કરી કરીને સંસારમાં
રખડે છે.
(૯૯) તે શરમજનક જન્મો કેમ ટળે?
જીવ જ્યારે પરદ્રવ્યોનું મમત્વ અને આશ્રય છોડીને, પરથી ભિન્ન પોતાના
ચિદાનંદતત્ત્વનો જ આશ્રય કરીને તેને ધ્યાવે, ને અત્યંત શુદ્ધ થઈને પોતાના
ઉપયોગસ્વરૂપ આત્મામાં એકમાં જ લીન થઈને રહે, ત્યારે તેને અશુદ્ધતાનો
અભાવ થતાં પૌદ્ગલિક પ્રાણોની સંતતિ પણ છેદાઈ જાય છે, જડકર્મો કે જડ
પ્રાણો તેને વળગતાં નથી એટલે તેને શરમજનક જન્મો ટળી જાય છે; ને
આનંદમય સિદ્ધદશા પ્રગટે છે.
(૧૦૦) હે ભાઈ! તારે તારા અતીન્દ્રિય જ્ઞાનાનંદમય જીવનને પ્રાપ્ત કરવું છે ને?
–હા; તો એવા અતીન્દ્રિય જ્ઞાન–આનંદમય જીવનને પ્રાપ્ત કરવા, એટલે કે
સિદ્ધપદ પામવા માટે, તું દેહ અને ઈન્દ્રિયોનું મમત્વ છોડ, ને તેનાથી ભિન્ન
ઉપયોગસ્વરૂપ આત્મા જ હું છું–એમ જાણીને, તારા અતીન્દ્રિય ચૈતન્યને એકને
જ ધ્યાવ. સિદ્ધપદનો સાક્ષાત્ આનંદ તને અનુભવાશે.

PDF/HTML Page 45 of 48
single page version

background image
: આસો : ૨૪૯પ આત્મધર્મ : ૪૩ :
આનંદની પ્રાપ્તિ અને સાત તત્ત્વની ઓળખાણ
આત્માને આનંદ જોઈએ છે ને? તો તે આનંદ ક્્યાંય બહારમાં નથી,
આત્મામાં જ આનંદ છે. માટે જ્ઞાની કહે છે કે ‘જીવ! તું આત્મામાં ગમાડ......તું
આત્મામાં સદા પ્રીતિવંત થા.’ આત્માના જ્ઞાન વગરનું બધું દુઃખદાયક જ છે.
સાત તત્ત્વોની બરાબર ઓળખાણ કરતાં તેમાં આત્માની ઓળખાણ આવી જાય
છે. તે આ પ્રમાણે–
(૧) જીવ સદા ઉપયોગલક્ષણરૂપ છે– ‘जीवो उवओगलक्खणो णिच्चં” તે શરીરાદિ
અજીવથી જુદું તત્ત્વ છે.
(૨) પુદ્ગલ વગેરે અજીવ તત્ત્વો છે, તેમનામાં જ્ઞાન નથી. આ જીવ અને અજીવ
બંનેના કામ જુદાં, પોતપોતામાં છે.
(૩) મિથ્યાત્વાદિ ભાવો છે તે આસ્રવ છે; પુણ્ય–પાપ બંને પણ આસ્રવમાં સમાય છે. તે
આસ્રવભાવો જીવને દુઃખદાયક છે.
(૪) સમ્યગ્દર્શનાદિ વીતરાગભાવવડે કર્મનો સંવર થાય છે. તે સમ્યગ્દર્શનાદિ ભાવો
જીવને સુખરૂપ છે, મોક્ષનાં કારણ છે.
(પ) મિથ્યાત્વાદિ ભાવો તે બંધનાં કારણ છે; શુભરાગ તે પણ બંધનું કારણ છે, તે
મોક્ષનું કારણ નથી.
(૬) સમ્યગ્દર્શનપૂર્વકની શુદ્ધતાથી કર્મોની નિર્જરા થાય છે.
(૭) આત્માની પૂર્ણ શુદ્ધતા થતાં આકુળતાનો સર્વથા અભાવ થવો ને કર્મોથી આત્માનું
છૂટી જવું તે મોક્ષતત્ત્વ છે. તે પૂર્ણ સુખરૂપ છે.
આ પ્રમાણે સાત તત્ત્વોને ઓળખીને તેમાંથી સમ્યગ્દર્શનાદિ સુખનાં
કારણોને ગ્રહણ કરવાં ને દુઃખના કારણરૂપ મિથ્યાત્વાદિને છોડવાં. આ આનંદની
પ્રાપ્તિનો ઉપાય છે.
પંચ પરમેષ્ઠિીને નમસ્કાર કરવાથી વિઘ્નનો નાશ કઈ રીતે થાય
છે? તેનો ઉત્તમ એમ જાણવો કે–પોતાના હૃદયમાં પંચ પરમેષ્ઠીના
સ્વરૂપનો સાક્ષાત્કાર કરીને જે ભાવનમસ્કાર કરે છે તેને
શુદ્ધભાવના પ્રભાવથી વિઘ્નના કારણરૂપ અંતરાય કર્મનો નાશ
થઈ જાય છે.
–ભગવતી આરાધના ૨

PDF/HTML Page 46 of 48
single page version

background image
: ૪૪ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૪૯પ
૨૬ મું વર્ષ પુરું થાય છે –
વીસમી શતાબ્દિનું એક વર્ષ, અને આ એકવીસમી શતાબ્દિના પચીસ વર્ષ, એમ
‘આત્મધર્મ’ ના છવ્વીસ વર્ષ આ અંકની સાથે પૂરા થાય છે, અને આગામી અંકે ૨૭ માં
વર્ષમાં પ્રવેશ થશે.
ગુજરાતી અને હિંદી મળીને પાંચ હજાર જેટલી ગ્રાહક સંખ્યા અને પચીસ હજાર
જેટલી વાચક સંખ્યા ધરાવતું ‘આત્મધર્મ’ પૂ. ગુરુદેવદ્વારા વીતરાગી જિનમાર્ગનો
સન્દેશ લઈને આવતું હોવાથી સર્વે જિજ્ઞાસુઓને ખૂબ વહાલું છે. મોટા વિદ્વાનોની જેમ
નાના બાળકો પણ તે ઉમંગથી વાંચે છે. જેવી ઉચ્ચ કક્ષાનો ગુરુદેવનો ઉપદેશ છે તેવી જ
ઉચ્ચ કક્ષાનો વાચકવર્ગ છે–એ આત્મધર્મનું ગૌરવ છે.
પૂ. શ્રી કહાનગુરુદેવની મંગલ આશીષ ઝીલીને, તેમની મંગલ છાયામાં ચાલતું
આ ‘આત્મધર્મ’ ચાર મુખ્ય ઉદે્શ ધરાવે છે: સૌથી પહેલું આત્માર્થીતાનું પોષણ (૨)
દેવ–ગુરુ–ધર્મની સેવા (૩) સાધર્મીઓમાં વાત્સલ્યનો વિસ્તાર અને (૪) બાળકોમાં
ધાર્મિક સંસ્કારનું સીંચન.–આપણા એ ચારેય ઉદે્શ સંતોષપૂર્વક પાર પડી રહ્યા છે. આમ
છતાં હજી ઘણા ઘણા પ્રકારે આત્મધર્મના વિકાસ માટે અવકાશ છે; અને તે માટે સર્વે
સાધર્મીબન્ધુઓનો સહકાર તથા સૂચનાઓ અમે સહર્ષ સ્વીકારીએ છીએ.
ચાલુ વર્ષમાં કેટલીક વિવિધતાઓ માટે પ્રયાસ કરેલ છે, અને આવતા વર્ષમાં
પણ વિવિધતા માટે પ્રયત્ન કરીશું. કારણવશાત્ આ વર્ષમાં બાળકો માટેનું સાહિત્ય
ઓછું અપાયું છે, –છેલ્લા બાર અંકમાં બાલવિભાગમાં માત્ર ૨૦ પાનાં જ આપી શકાયા
હતા, આવતા વર્ષે તે તરફ વિશેષ ધ્યાન આપીશું–ને બાળકોને આનંદ કરાવશું.
અંતમાં એટલું કહીશું કે આત્મધર્મ આપણું સૌનું છે; સૌના સહકારથી તેનો
જેટલો વધુ વિકાસ થાય તેટલી સૌની શોભા છે. એટલે સર્વે અધ્યાત્મપ્રેમી
જિજ્ઞાસુઓના પ્રેમભર્યા સહકારની આશા રાખીએ છીએ; અને અત્યાર સુધી સહકાર
આપનારા સૌનો આભાર માનીએ છીએ.
બ્ર–હરિલાલ જૈન

PDF/HTML Page 47 of 48
single page version

background image
એકવાર નદીકિનારે એક
જ્ઞાનીધર્માત્મા બેઠા હતા; તેમની પાસે એક
બાળક બેઠો હતો અને વાતચીત કરતો હતો.
• એવામાં ત્યાંથી કોઈ એક જીવ
પસાર થયો....બાળકે ધર્માત્માને પૂછયું: આ
કોણ છે? ધર્માત્માએ કહ્યું: ઈ બાંધે છે ઝાઝું
પણ છોડે છે થોડું’ બાળક વિચારમાં પડી
ગયો કે ઈ કોણ?
• ત્યાં તો બીજો એક જીવ આવીને
ધર્માત્માની સાથે જ બેઠો.......બાળકે પૂછયું:
આ કોણ? ત્યારે ધર્માત્માએ કહ્યુ: ઈ “છોડે
છે ઝાઝું પણ બાંધ છે થોડું”
• હજી તો બાળક વિચાર કરે છે કે
ઈ કોણ? –ત્યાં તો આકાશમાં ઉપર એક જીવને પસાર થતાં દેખીને તેના આર્શ્ચયનો
પાર ન રહ્યો.....તરત જ તેણે પૂછયું: ‘આ વળી કોણ? ધર્માત્માએ તે જીવ પ્રત્યે હાથ
જોડીને કહ્યું: છોડે છે બધુંય પણ બાંધતા નથી જરાય’ બાળકને થયું કે વિચાર કરીને
હમણાં જ એને ઓળખી કાઢું.
• ત્યાં તો એક ચોથો જીવ તે બાળકના લક્ષમાં આવ્યો, અને તરત ધર્માત્માને
પૂછયું કે ઈ કોણ? –ધર્માત્માએ આંખ મીંચીને કહ્યું: ઈ તો “બાંધતાય નથી ને
છોડતાય નથી.” બાળક વિચારમાં પડી ગયો કે ઈ કોણ?
• હજી પણ એ બાળક વિચારમાં જ છે.....ને એ ચારે જીવોને ઓળખવા
મહેનત કરી રહ્યો છે......તમે એને મદદ કરશો?
• ચાર જીવોને ઓળખી કાઢો •
(૧) બાંધે છે ઝાઝું પણ છોડે છે થોડું:
(૨) છોડે છે ઝાઝું પણ બાંધે છે થોડું:
(૩) છોડે છે બધુંય પણ બાંધતા નથી જરાય:
(૪) બાંધતાય નથી ને છોડતાય નથી:

PDF/HTML Page 48 of 48
single page version

background image
આત્મધર્મ Regd. No. G 182
અભયપદ
• શિષ્ય પૂછે છે: હે નાથ! અભયપદની
પ્રાપ્તિનો ઉપાય શું?
• શ્રી ગુરુ કહે છે: હે વત્સ! ઉપયોગને
અંતર્મુખ કરીને આત્માનું અવલોકન
કરતાં અભયપદ પમાય છે. આ
આત્મા જ અભયધામ છે.
અભય આતમરામ છે,
ત્યાં બીજાનું શું કામ છે.
ધર્મીનો ઉત્સાહ
ધર્મીનો ઉત્સાહ ચૈતન્યસ્વરૂપ તરફ વળી
ગયો છે. રાગાદિ બર્હિભાવો પ્રત્યે કે
દેહાદિની ચેષ્ટા પ્રત્યે તેનો ઉત્સાહ છૂટી
ગયો છે. –આવા ધર્મી જીવો આત્મિક
ઉત્સાહ વડે અલ્પકાળમાં આનંદમય
મોક્ષને સાધે છે.
બોધસ્વરૂપ
હું બોધસ્વરૂપ છું; અને જગતના
બધાય જીવો બોધસ્વરૂપ છે.
–આમ બોધસ્વરૂપ આત્માની ભાવના ભાવવી
તે વીતરાગતાનો ઉપાય છે.
ગુલામી ક્્યારે છૂટે?
દેહાની ચેષ્ટાને પોતાની માનનાર અજ્ઞાની તો ઈંદ્રિયોનો દાસ એટલે કે
વિષયોનો ગુલામ થઈને વર્તે છે. ને દેહથી ભિન્ન આત્માને જાણનારા જ્ઞાની તો તે
વિષયોથી ઉદાસ થઈને આત્માના અતીન્દ્રિય આનંદને ઉપાસે છે.
દેહથી આત્માની ભિન્નતા જાણે ત્યારે જ વિષયોની ગુલામી છૂટે.
મોક્ષનું દ્વાર
• પુણ્યથી મોક્ષનું દ્વાર ખુલશે? ના,
• જો પુણ્યને મોક્ષનું કારણ માનીશ તો
તારા મોક્ષનાં દ્વાર બિડાઈ જશે.
• મોક્ષનું દ્વાર તો, પુણ્ય–પાપ વગરનું
સમ્યગ્દર્શન છે; તેનાથી જ મોક્ષનું
દ્વાર ખુલશે.
વીતરાગતા
ચૈતન્યસ્વરૂપ અવલોકનમાં
રાગદ્વેષનો અભાવ છે તેથી ત્યાં કોઈ મિત્ર
કે શત્રુ નથી.
ચૈતન્યધામ કે જ્યાં અન્ય દ્રવ્યનો
અભાવ છે, તેના અવલોકનમાં કોનો
રાગ? ને કોનો દ્વેષ? ત્યાં તો વીતરાગી
આનંદની જ અનુભૂતિ છે.
શ્રી દિગંબર જૈન સ્વાધ્યાય મંદિર ટ્રસ્ટ વતી પ્રકાશક અને
મુદ્રક: મગનલાલ જૈન અજિત મુદ્રણાલય: સોનગઢ (સૌરાષ્ટ઼્ર) પ્રત: ૨૭૦૦