Atmadharma magazine - Ank 379
(Year 32 - Vir Nirvana Samvat 2501, A.D. 1975).

< Previous Page  


Combined PDF/HTML Page 3 of 3

PDF/HTML Page 41 of 53
single page version

background image
: ૩૮ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
દવેસાહેબનું કડક શિસ્ત એવું કે કોઈ તેમની સામે એક હરફ પણ ઉચારી ન શકે,
તેને બદલે વિદ્યાર્થીનો આવો હુમલો દેખીને સૌ સ્તબ્ધ થઈ ગયા.....
‘હવે શું થશે!! ’ સૌને એક જ પ્રશ્ન હતો. દવેસાહેબ હમણાં આને લાત મારીને
કાઢી મુકશે કે શું?
–પણ ના; એવું કાંઈ ન બન્યું. સૌએ જોયું કે દવેસાહેબ શાંતિથી ટેબલ પાસે
જઈને ઊભા છે, ને રૂમાલવડે ભીની આંખો લૂછી રહ્યા છે. થોડીવારમાં, એકદમ શાંતિથી
તેમણે કહ્યું: વહાલા વિદ્યાર્થીઓ! મેં પણ ભણતી વખતે મારા ગુરુપ્રત્યે એકવાર આવી
ઉદ્ધતાઈ કરી હતી....ત્યારે મારા સાહેબે મારી ભયંકર ભૂલની શિક્ષા કરવાને બદલે મને
હસતે મોઢે માફી આપી હતી....ને ત્યારથી જ મારી ઉન્નતિ થઈ હતી. હું પણ મારા
વહાલા વિદ્યાર્થીની ભૂલ માફ કરીશ, ને આશા રાખીશ કે તે પણ સુધરી જશે ને મારી
સ્કૂલનો ઝળકતો સીતારો બનશે.–બસ, આમ કહીને વર્ગ છોડી મુક્્યો, ને પોતે પોતાના
ઘેર ગયા.
સ્કૂલ છુટી.....વિદ્યાર્થીઓ ટોળે મળીને આજના પ્રસંગની વાત કરતા હતા. પણ
પેલો વિદ્યાર્થી તો કોઈ સાથે બોલ્યા વગર સુનમુન એકલો ચાલ્યો જતો હતો. સૌને એમ
હતું કે હજી એને બદલો લીધા વગર ચેન નહીં પડે.
અને, એ વિદ્યાર્થી દવેસાહેબના ઘર તરફ જઈ રહ્યો હતો. તેને ઘરે આવેલો
દેખીને દવેસાહેબ આશ્ચર્યથી જોઈ રહ્યા...હજી બપોરનું વેર અધૂરું હશે તે પૂરો બદલો
લેવા આવ્યો લાગે છે! –એમ ધારી દવેસાહેબે તેની સામે ગાલ ધર્યો ને કહ્યું–લે, તારે
બીજો લાફો મારવો હોય–તો ખુશીથી માર!
અરે, પણ દવેસાહેબના એ શબ્દો સાંભળતાં તો પેલો વિદ્યાર્થી ધ્રુસકે–ધ્રુસકે રોઈ
પડ્યો....એનું હૈયું ભરાઈ આવ્યું....આંખમાંથી આંસુનો ધોધ વહેવા લાગ્યો: એ કાંઈ
વેરનો બદલો લેવા નહોતો આવ્યો; એ તો ખરા પશ્ચાત્તાપથી ભૂલની માફી માગવા
આવ્યો હતો. તે સાહેબના પગે પડી ગયો ને કહ્યું સાહેબ, મને માફ કરો; હું ગુનેગાર છું.
જે શિક્ષા કરવી હોય તે કરો.
સાહેબ સાચી પરિસ્થિતિ સમજી ગયા...પોતાના વિદ્યાર્થીનું આવું પરિવર્તન
દેખીને તેમનું હૈયું હેતથી ઊછળવા લાગ્યું; તેમની આંખમાં પણ આંસુ આવ્યા....ને
વાત્સલ્યથી તેની પીઠ પર હાથ ફેરવીને કહ્યું–બેટા, તું તો મારા કરતાંય સવાયો

PDF/HTML Page 42 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૯ :
નીકળ્‌યો, હું મારા સાહેબના ઘરે માફી માંગવા નહોતો ગયો. તું તો સામેથી માફી
માગવા ઘરે આવ્યો. બેટા, મારા હૈયામાં સદાય તારું સ્થાન રહેશે,–એમ કહીને
આશીષ આપ્યા.
આશીષ લઈને હસતા મુખે વિદ્યાર્થી ઘેર જવા લાગ્યો, ત્યાં દવેસાહેબે સાદ
પાડીને પાછો બોલાવ્યો: ને કહ્યું–બેટા! ઊભો રહે! મારા હાથે મીઠું મોઢું કરતો જા!
એમ કહી પોતાના હાથે તેને પ્રસાદી ચખાડી...ને ગુરુ–શિષ્યના નિર્દોષ વાત્સલ્ય–
પ્રેમની સુગંધથી વાતાવરણ મહેકી ઊઠયું!
બીજે દિવસે જ્યારે લાફો મારનારા એ જ વિદ્યાર્થીના ખભે પ્રેમથી હાથ
રાખીને દવેસાહેબને વર્ગમાં આવતાં દીઠા ત્યારે વિદ્યાર્થીઓ તો એ કલ્પનાતીત દ્રશ્ય
દેખીને આશ્ચર્ય પામ્યા....ને વાત્સલ્યનો પાઠ વગર ભણાવ્યે પણ શીખી ગયા.
બસ, બંધુઓ! આપણે આ પ્રસંગમાંથી વાત્સલ્યનો આદર્શ લેવાનો છે. એક
લૌકિક ભણતરમાં પણ, આવી ગંભીર ભૂલ જતી કરીને શિક્ષક અને વિદ્યાર્થી બંને
પરસ્પર આવું વાત્સલ્ય કરી શકે છે....તો આપણે સૌ સાધર્મી, વીતરાગીવિદ્યાના
ભણનારા, એકબીજા પ્રત્યે કોઈ માન–અપમાનના પ્રસંગ બન્યા હોય, કોઈની
પરસ્પર ભૂલ થઈ હોય, તો પ્રેમથી જતી કરીને, સામેથી માફી માંગીને, ને સામેથી
વગર માંગ્યે માફી આપીને, અંતરના પ્રેમથી વાત્સલ્યથી એકબીજાને પોતાના જ
સમજીને અપનાવીએ, હૃદયમાં જરાય શલ્ય રાખ્યા વગર આનંદથી હળી–મળીએ,
ભેગા બેસીને રહીએ જમીએ–જમાડીએ, સર્વ પ્રકારે મદદરૂપ બનીએ; પરિણામમાં
આટલી હળવાશ તો મુમુક્ષુને હોય જ ને! અરે, વીરનાથનો વીતરાગધર્મ,–જે દુશ્મન
પ્રત્યે પણ દ્વેષ રાખવાની ના પાડે છે, તે ધર્મમાં સાધર્મી પ્રત્યે તો દ્વેષને સ્થાન હોય
જ કેમ? ભલે, કદાચ કોઈ બાબતમાં કોઈને વિચારભેદ હોય, પણ તેને મુખ્ય ન
કરતાં, દેવ–ગુરુ–ધર્મ સંબંધી જે મહાન સાધર્મિકતા છે તેને મુખ્ય કરીને પરસ્પર
પ્રેમભાવથી વર્તવું ખૂબ જરૂરી છે. અરે, મુમુક્ષુ–સાધર્મીઓને આવો પ્રેમ રાખવાનું
કહેવું શું પડે?–એ તો સહજપણે એનામાં હોય જ! હે સાધર્મી! ધર્મપ્રેમના ધોધમાર
સીંચનવડે આખા જગત પ્રત્યે વાત્સલ્ય રાખીને, તારા હૃદયને એકદમ હળવુંફૂલ કરી
નાંખજે...તો પરમ નિઃશલ્યતાથી આત્મહિત સાધવું તને ઘણું સહેલું પડશે.–આ
સંતોની શિખામણ છે.
વીરનાથના નિર્વાણમહોત્સવના આ મહાન પ્રસંગે જરૂર તારા આત્મહિતને
માટે આટલું કરજે ને જૈનશાસનને તથા તારા જીવનને ધર્મવાત્સલ્યથી શોભાવજે.

PDF/HTML Page 43 of 53
single page version

background image
: ૪૦ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
* દાન *
એક રાજમાતાએ પોતાના પુત્રને કહ્યું–
બેટા! તારી સામે એક મોટા પર્વત જેવડો ધનનો ઢગલો રાખવામાં આવે તો, તું
તે કેટલા દિવસમાં દાન કરી દઈશ?
ત્યારે પુત્રે માતાને તરત જ જવાબ આપ્યો–
મા, હું તો એક મિનિટમાં જ તે બધું દાન આપી દઈશ; પરંતુ લેનારાઓ તે
કેટલા દિવસમાં લઈ જશે–તેની હું ખાતરી આપી શકતો નથી.
દાતાર કેટલો મહાન છે!
બધો પરિગ્રહ એકક્ષણમાં છોડી શકાય છે.....પણ તેનું ગ્રહણ એક ક્ષણમાં નથી
થતું. ત્યાગ મહાન છે. સંસારનો ત્યાગ ગણી–ગણીને શું કરવો? એક સામટો જ ત્યાગ
કરી દેવો.
પાની બાઢે નાવમેં, ઘરમેં બાઢે દામ,
દોનોં હાથ ઉલેચીયે, યહી શયાનો કામ.
નાવમાં પાણી ભરાતું હોય ને ઘરમાં ધન વધતું હોય, તો બંને હાથે તેને ઉલેચવા
માંડવું–એ સૂજ્ઞપુરુષોનું કર્તવ્ય છે.
લક્ષ્મી ભેગી કરીને ભંડારમાં ભરી રાખવી તે તેનો સદુપયોગ નથી, પણ ઉત્તમ
કાર્યોમાં તે વાપરી નાંખવી તે જ તેનો સદુપયોગ છે. જેમ જીવનનો સદુપયોગ
સ્વાનુભૂતિ છે તેમ લક્ષ્મીનો સદુપયોગ સુપાત્ર–દાન છે.
* * * * *
પ્રશ્ન: –સમ્યગ્દ્રષ્ટિને નિર્વિકલ્પ અનુભવમાં અનંત ગુણો હોય છે?
ઉત્તર:– હા; અનંતગુણ વગરનો આત્મા હોય નહિ; અનુભૂતિમાં પણ અનંત
ગુણના રસથી એકરસ થયેલો ‘આત્મસ્વાદ’ છે. ચૈતન્યના અનંતગુણોનો
અભેદ રસાસ્વાદ તે નિર્વિકલ્પઅનુભૂતિ છે. તે અનંત આનંદમય છે.

PDF/HTML Page 44 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૧ :
મંગલ જન્મોત્સવ:
વૈશાખ સુદ બીજ: અમદાવાદ
ગુજરાતનું પાટનગર ઉત્સુકતાથી જેની
રાહ જોતું હતું, ને જે મંગલ ઉત્સવમાં ભાગ લેવા
હજારો મુમુક્ષુઓ આવી પહોંચ્યા હતા....તે વૈશાખ
સુદ બીજ આવી ને મંગલ વધાઈ લાવી.
હજી સવાર પડી ન હતી...હજી તો માંડ
મધરાત વીતી હતી ત્યાં તો મુમુક્ષુ ભાઈ–બહેનો
જાગીજાગીને જિનમંદિરે પહોંચી ગયા...અહા,
આત્મહિતના હેતુરૂપ દેવ–ગુરુનો જ્યાં મંગલ
ઉત્સવ હોય ત્યાં ક્્યો મુમુક્ષુ ઊંઘે? મુમુક્ષુને
જગાડનારા ગુરુનો ઉત્સવ ઉજવવા મુમુક્ષુઓ
જાગ્યા. અમદાવાદ નગરી તો હજી ઊંઘતી હતી, પણ રસ્તા પર હજારો યાત્રિકોનો
આનંદમય કોલાહલ સાંભળીને કોઈ કોઈ નાગરીકો ઝબકીને જાગતા ને ‘આ શું છે’ તે
આશ્ચર્યથી જોતા.
જિનમંદિરેથી વીરનાથના જયજયકાર કરતી મંગલ–પ્રભાતફેરી આમ્રફળના
ઢગલે ઢગલાની વચ્ચે થઈને મહાવીર–મંડપમાં આવી પહોંચી. (છ વર્ષ પહેલાંં જ્યાં
નેમપ્રભુના પંચકલ્યાણક થયેલા તે જ ભૂમિમાં વીરનાથનો સંદેશ સાંભળવા હજારો
મુમુક્ષુઓ ઉભરાતા હતા.
ગુરુદેવ પણ જિનમંદિરોમાં ભગવાન આદિનાથ તથા ભગવાન સીમંધરાદિ
જિનેન્દ્રદેવના દર્શન કરીને મહાવીર–મંડપમાં આવી પહોંચ્યા; હજારો ભવ્યોના હર્ષનાદ
વચ્ચે ૮૬ સુંદર કમાનોથી શોભતા માર્ગ વચ્ચેથી ગુરુદેવ પસાર થયા ત્યારે જાણે મોક્ષના
મંગલ માર્ગે કોઈ મુક્તિદૂત ચાલ્યો જતો હોય! ને એ સુંદર માર્ગને દેખીને આપણે પણ
તેમની સાથે જ એ માર્ગમાં જઈ રહ્યા હોઈએ! એવો હર્ષ થતો હતો.
–પછી હજારો જિજ્ઞાસુ ભક્તજનોએ ભક્તિભાવપૂર્વક ગુરુદેવને અભિનંદ્યા. આ
પ્રસંગે મંડપના દરવાજે હાથી ઝૂલતા હતા, ને વાતાવરણમાં અનેરો ઉમંગ હતો. પછી
સમયસાર ઉપર સ્વાનુભૂતિના મહિમાસૂચક સુંદર પ્રવચન થયું. અને ૮૬ ની રકમોનું ફંડ

PDF/HTML Page 45 of 53
single page version

background image
: ૪૨ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
જાહેર કરવામાં આવ્યું હતું. સમાજ તરફથી વિદ્વાનોવડે ગુરુદેવ પ્રત્યે શ્રદ્ધાંજલિ અર્પણ
કરવામાં આવી હતી; અમદાવાદમાં જન્મજયંતિ નિમિત્તે પોતાનો હર્ષ વ્યક્ત કરતાં
મુમુક્ષુ મંડળના પ્રમુખશ્રી બાલચંદભાઈએ કહ્યું કે–
“મહાવીરભગવાનના વીતરાગી શાસનનું ધર્મચક્ર આજે પણ ચાલી રહ્યું છે, ને
હે ગુરુદેવ! આપના પ્રતાપે અમને તેની પ્રાપ્તિ થઈ છે. આપના આ અપૂર્વ ઉપકારને કઈ
રીતે વ્યક્ત કરીએ? ભગવાન મહાવીરનો અઢીહજારવર્ષીય નિર્વાણમહોત્સવ, અને તેની
સાથે આપની ૮૬ મી જન્મજયંતી આજે અમારા આંગણે ઉજવાય છે તે અમારા મહા
ભાગ્ય છે, ને અમે સૌ આપને હાર્દિક અભિવંદન કરીએ છીએ.”
બપોરે તથા સાંજે પણ ભક્તિ–ભજનના સુંદર કાર્યક્રમો રજુ થયા હતા.
–આમ આનંદઉલ્લાસપૂર્વક અમદાવાદમાં ગુરુદેવની ૮૬ મી જન્મજયંતીનો
ઉત્સવ ઉજવાયો હતો. આ પ્રસંગે ઘાટકોપરથી આપણી ભજનમંડળી પણ પોતાનો
આનંદ વ્યક્ત કરવા આવી હતી, ને સુંદર કાર્યક્રમો રજુ કર્યા હતા, તેમાં વૈશાખ સુદ
એકમે પાંચ હજાર માણસોની જનમેદની સમક્ષ ગુરુદેવના જીવન પ્રસંગો અને તેમાં
રહેલો આત્માર્થનો રણકાર સુંદર નાટ્યદ્વારા રજુ કર્યો હતો, જે સાંભળીને જનતા
મુગ્ધ બની ગઈ હતી. બહારગામથી અભિવંદન અને અભિનન્દનના ઘણા
સન્દેશાઓ આવ્યા હતા.
બીજે દિવસ (વૈશાખસુદ ત્રીજે) સવારમાં ગુરુદેવે અમદાવાદથી લખતર થઈને
આત્મધર્મના આ વૈશાખ માસના અંકમાં વધુ પાનાં
છાપવા માટે ૨૦૧) પ્રાણલાલ પરસોત્તમદાસ જૈન
મુંબઈ; ૨૦૧) અમૃતલાલ સેજપાલ જૈન મુંબઈ; તથા
૨૦૧) વિજયાબેન મણિલાલ ડગલી વીંછીયા તરફથી
આવ્યા છે; તે બદલ ધન્યવાદ.

PDF/HTML Page 46 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૩ :
ભગવાન મહાવીરની ઓળખાણથી
આત્માની ઓળખાણ
અમદાવાદ શહેરમાં ગુરુદેવની જન્મજયંતી ઉજવાઈ; તે વખતે
પ્રવચનમાં વીરપ્રભુ પ્રત્યેની ભક્તિપૂર્વક વીરમાર્ગનો જે અમૃતપ્રવાહ
ગુરુદેવે વહેવડાવ્યો તેમાંથી થોડાક અમૃતબિંદુ ઝીલીને અહીં આપ્યા છે.
–તેનું જે પાન કરશે તે અમર થશે. (–સં.)

અત્યારે ભગવાન મહાવીરના નિર્વાણનો અઢીહજારવર્ષીય મહોત્સવ ચાલે છે,
તેમાં તે ભગવાનના સ્વરૂપની ઓળખાણથી સમ્યક્ત્વ થાય છે–તે વાત આ
પ્રવચનસારની ૮૦ મી ગાથામાં આવી છે–
જે જાણતો અર્હંતને ગુણ–દ્રવ્ય ને પર્યયપણે,
તે જીવ જાણે આત્મને તસુ મોહ પામે લય ખરે.
ચેતન–દ્રવ્ય, ચૈતન્ય–ગુણ, ચૈતન્ય–પર્યાય એમાં ક્યાંય રાગ ન આવ્યો, એવા
શુદ્ધ ચૈતન્યસ્વરૂપે ભગવાન અરિહંતદેવના આત્માને જે ઓળખે છે, તે પોતાના
આત્માનું પણ રાગથી ભિન્ન ચૈતન્યસ્વરૂપ જાણીને સમ્યક્ત્વને પામે છે, ને જન્મ–
મરણના દુઃખથી મુક્ત થાય છે.
જેવો અરિહંતદેવનો આત્મા, જેવો ભગવાન મહાવીરનો આત્મા, તેવો જ મારો
આત્મા પણ ચેતનસ્વભાવમય છે; એમ જાણીને ચેતનસ્વભાવમાં જ પોતાના ગુણ–
પર્યાયને સમાવીને અનુભવ કરતો તે જીવ સમ્યગ્દર્શન પામે છે ને તેના મોહનો નાશ
થઈ જાય છે....ચૈતન્યની પરમ શાંતિનું તેને વેદન થાય છે.
(પ્રવચન–મંડપની બહાર જુઓ તો, વૈશાખનો ધોમધખતો આતાપ જીવોને ચેન
પડવા દેતો નથી,–પણ પ્રવચન–મંડપમાં તો ચૈતન્યરસનો એવો શીતળ ફૂવારો ઊછળી
રહ્યો છે કે સૂર્યની ગરમી તો શું!–પણ અંદર મુમુક્ષુને મોહનો આતાપ પણ શાંત થઈને
ચૈતન્યની કોઈ અનેરી ઠંડક અનુભવાય છે. આપ આ અમદાવાદનું પ્રવચન વાંચી રહ્યા
છો.)
આત્માની ઓળખાણ થતાં જ અંદર અતીન્દ્રિય આનંદનો સ્વાદ આવે છે. તે
આત્મા કેવો છે તેનું આ અલૌકિક વર્ણન કુંદકુંદસ્વામીએ કર્યું છે.

PDF/HTML Page 47 of 53
single page version

background image
: ૪૪ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
જેમ ભગવાન અરિહંતનો એટલે કે ભગવાન મહાવીરનો આત્મા ત્રિકાળ
ચેતનસ્વરૂપ છે, તેમ મારો આત્મા પણ ત્રિકાળ ચેતનરૂપ છે.
જેમ સર્વજ્ઞ–અરિહંત–મહાવીરના બધા ગુણો ચૈતન્યરૂપ છે, તેમ મારા આત્માના
પણ બધા ગુણો ચૈતન્યરૂપ છે.
હવે પર્યાયમાં, અરિહંતદેવની પર્યાય એકલા ચૈતન્યપરિણમનરૂપ છે, રાગાદિ
કોઈ પરભાવો તેમાં નથી. મારી પર્યાયમાં જોતાં ચેતનભાવ અને રાગભાવ બંને દેખાય
છે, –પણ અરિહંતદેવ સાથે સરખાવતાં તે જ્ઞાન અને રાગનું પૃથક્કરણ થઈ જાય છે,
તેમાંથી ચેતનઅંશોને તો મારા ચૈતન્યમાં સમાવીને અભેદ કરું છું, ને રાગાદિભાવોને
મારા ચૈતન્યસ્વભાવથી ભિન્ન કરું છું–આ રીતે અરિહંતના આત્માને આદર્શરૂપ રાખીને,
પોતામાં રાગથી ભિન્ન ચૈતન્યસ્વરૂપે જ ગુણ–પર્યાયોને ચેતનદ્રવ્યમાં અભેદ કરીને
અનુભવમાં લ્યે છે–કે તે ક્ષણે જ તેના મોહનો ક્ષય થઈને તે જીવ અપૂર્વ સમ્યગ્દર્શનને
પામે છે. –આ મહાવીરનો માર્ગ છે; આ જ મોક્ષનો સાચો ઉત્સવ છે.
બાપુ! આ માર્ગ સત્ છે; તારા હિતનો માર્ગ તારા અંતરમાં જ સત્ છે, ક્્યાંય
બહારમાં નથી. તારા આત્માની અનુભૂતિ તને કેમ થાય! તેની આ વાત છે. સંતો પોતે
આવી અનુભૂતિ કરીને તેની રીત બતાવે છે. તને અનુભૂતિનો અવસર મળ્‌યો છે, તો
હવે તું પ્રમાદ કરીને તે ગુમાવી દઈશ મા.
અરે જીવ! આપણા સર્વજ્ઞદેવના આત્માને સાચા સ્વરૂપે તું ઓળખીશ તો
તારામાંય તેમના જેવા જ કોઈ અપૂર્વ નિધાન ભર્યા છે તે તને દેખાશે. તારા ચેતન–
સ્વભાવ સાથે તેં પર્યાયને કદી અભેદ કરીને અનુભવ કર્યો નથી, તેં રાગ સાથે જ
પર્યાયને અભેદ કરીને અનુભવ કર્યો છે, એટલે રાગ વગરના સર્વજ્ઞના પણ સાચા
સ્વરૂપને તેં કદી ઓળખ્યું નથી. પણ હવે તું જૈનમાર્ગમાં આવ્યો, અરિહંતદેવનો પંથ
મહાભાગ્યથી તને મળ્‌યો, તો અરિહંતદેવને–મહાવીરભગવાનને ચેતનમય દ્રવ્ય–ગુણ–
પર્યાયથી ઓળખ તો ખરો...તેની ઓળખાણથી તારા દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાય બધુંય તને
ચેતનમય દેખાશે, ને રાગથી ભિન્ન પરમાર્થે અરિહંત જેવો જ તારો આત્મા તને
અનુભવમાં આવશે. એ સમ્યગ્દર્શન છે, તેમાં અપૂર્વ શાંતિ છે, તે ભગવાનનો માર્ગ છે,
ને તે જ આત્માનું સાચું જીવન છે.
અનાદિથી મિથ્યાભાવે તેં તારા આત્માની હિંસા કરી, હવે તે હિંસાથી આત્માને

PDF/HTML Page 48 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૫ :
બચાવવા, ને સાચું સુખી જીવન જીવવા માટે તું તારા આત્માને સર્વજ્ઞ સાથે સરખાવીને
ઓળખ. તને આત્માની અપૂર્વ સ્વાનુભૂતિ થશે.
અહો, સ્વાનુભૂતિના અપૂર્વ વેદનમાં દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયના ભેદ પણ નથી રહેતા;
ચેતનના ગુણ–પર્યાયો (–કે જેઓ ચેતનભાવરૂપ જ છે તેઓ) દ્રવ્યસ્વભાવમાં અંતર્લીન
અભેદ થઈને એકાકાર આત્મા અનુભવાય છે. –આવો અનુભવ તે જ મોહને જીતવાનો
ને મોક્ષને પામવાનો ઉપાય છે. ધર્મી કહે છે કે અહો પ્રભો! અહો વીરનાથ! આપના
માર્ગમાં આવીને મોહની સેનાને જીતવાનો ઉપાય અમે મેળવી લીધો છે....આપના જેવા
જ આત્માની સ્વાનુભૂતિવડે મોહને નષ્ટ કરી નાંખ્યો છે. અહો, ભગવાન! આપના
ઉપકારની શી વાત! જે માર્ગે આપ મોક્ષ પામ્યા તે જ માર્ગ અમને બતાવ્યો, ને તે જ
માર્ગે અમે આનંદથી આવી રહ્યા છીએ.
અહો! અરિહંત ભગવાનનો માર્ગ એ તો આત્મસન્મુખતાનો કોઈ અપૂર્વ
અલૌકિક માર્ગ છે, જેને અંગીકાર કરતાં મોહનો નાશ થઈને સમ્યક્ત્વ થયા વગર રહે
નહીં. અરિહંતનું ખરૂં સ્વરૂપ ઓળખનાર જીવ એકલા પર સામે જોઈને નથી અટકતો,
(–કેમકે અરિહંતો પણ પર સામે જોઈને ન અટક્યા ત્યારે તો અરિહંત થયા; એટલે)
અરિહંતને ઓળખનાર જીવ રાગ અને જ્ઞાનની ભિન્નતાને સમજીને, પોતે પોતાના
જ્ઞાનસ્વભાવ તરફ વળે છે ને રાગાદિથી છૂટો પડી જાય છે; આ રીતે અંતરમાં
એકાગ્રતાવડે મોહનો નાશ કરીને તે મોક્ષમાર્ગને ખોલી નાંખે છે.–એ વાત ૮૦ મી
ગાથામાં બતાવી.
જેમ ક્ષાયિકભાવ થતાં તેની ખબર પડે છે, તેવી જ સ્પષ્ટ ખબર ક્ષાયોપશમિક
સમકિતીને પણ પડે છે; અહો, મને મારો ચૈતન્ય–હીરો પ્રાપ્ત થયો છે; જિનોપદેશવડે
આત્માને જાણીને મોહને મેં નષ્ટ કર્યો છે. આ રીતે સંસારમાં દુર્લભ એવા ચૈતન્ય–
ચિંતામણિને પામીને હું કૃતકૃત્ય થયો છું.–છતાં હજી શુદ્ધોપયોગી–ચારિત્રવડે રાગ–દ્વેષનો
પણ ક્ષય કરીને વીતરાગતાવડે સર્વથા શુદ્ધાત્મા (કેવળજ્ઞાન) પ્રાપ્ત કરવા માટે મારે
ઉદ્યમશીલ રહેવું જરૂરી છે. આમ દર્શનમોહ ઉપરાંત ચારિત્રમોહને પણ હણીને કેવળજ્ઞાન
પ્રગટ કરવા માંગે છે.
એકલા સમ્યગ્દર્શનવડે કેવળજ્ઞાન કે મોક્ષ પામી જવાય–એમ નથી; સમ્યગ્દર્શન
પછી પણ જેટલા રાગ–દ્વેષ છે તેટલું દુઃખ છે. તે રાગ–દ્વેષને પણ છોડીને જીવ જ્યારે
શુદ્ધોપયોગરૂપ પરિણમે છે ત્યારે જ તે કેવળજ્ઞાન અને મોક્ષ પામે છે.–આ જ મોહના

PDF/HTML Page 49 of 53
single page version

background image
: ૪૬ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
ક્ષયની અને મોક્ષની પ્રાપ્તિની રીત છે.–આવો માર્ગ બતાવીને આચાર્યદેવ તેમાં
સર્વે અરિહંતોની સાક્ષી આપે છે–
અર્હંત સૌ કર્મોતણો કરી નાશ એ જ વિધિ વડે,
૮૨.
મોક્ષને માટે બધોય રાગ છોડવા જેવો છે,–પછી અશુભ હો કે શુભ, તે
રાગ મોક્ષને રોકનાર છે. મુનિરાજ કહે છે કે પ્રમાદચોર છે તેના નાશ માટે હું
કટિબદ્ધ થયો છું. જુઓ, મુનિરાજને અશુભરાગ તો નથી, ને શુભરાગ છે તેને
પણ પ્રમાદચોર સમજીને તેનો નાશ કરવા માટે, શુદ્ધોપયોગમાં પ્રયત્નશીલ છે.
સમ્યગ્દર્શન અને ચારિત્રદશા ઉપરાંત શુદ્ધોપયોગની પૂર્ણતાવડે વીતરાગતાની ને
કેવળજ્ઞાનની ભાવના ભાવે છે. સમસ્ત મોહના ક્ષયવડે મોક્ષ પમાય છે, કષાયનો
કોઈ કણ રાખીને મોક્ષ પમાતો નથી.
જેણે પોતાનું આનંદધામ જોયું છે એવા સાધકના હૃદય બહુ ગંભીર હોય
છે. અનંતકાળમાં જે અનંતા તીર્થંકરો થયા તે બધાયના ભાવનો નિર્ણય સાધકના
સ્વસંવેદનજ્ઞાનમાં સમાઈ ગયો છે. અહો, સ્વસંવેદનજ્ઞાનમાં નિર્ણયનું કેટલું જોર
છે! તે બાહ્યદ્રષ્ટિથી ખ્યાલમાં આવે તેવું નથી.
સ્વાનુભૂતિના બળે મુક્તિનો માર્ગ જાણીને ધર્માત્મા–સાધક કહે છે કે
જેટલા અરિહન્તભગવંતો મોક્ષ પામ્યા છે તેઓ બધાય આવા જ ઉપાયથી મોહનો
નાશ કરીને મોક્ષ પામ્યા છે, ને આવો જ ઉપદેશ તેમણે કર્યો છે.–મોક્ષ માટે આ
જ એક માર્ગ છે, બીજો માર્ગ નથી.–આવા માર્ગનો સ્વાનુભૂતિના બળે નિશ્ચય
કરીને હું તે માર્ગે જાઉં છું.–અહો, તે તીર્થંકરોને અને તેમના માર્ગને નમસ્કાર હો.
* * * * *

PDF/HTML Page 50 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૭ :
જ્ઞાનસ્વરૂપની સ્વાનુભૂતિ તે
જિનશાસનનું ધર્મચક્ર છે
(સ. ગા. ૧૫ તથા ૧૭–૧૮ ના પ્રવચનમાંથી: અમદાવાદ)
જિનશાસનમાં સર્વજ્ઞદેવે જ્ઞાનસ્વભાવી આત્મા કહ્યો છે, દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયમાં,
અથવા સામાન્ય–વિશેષ બંનેમાં ધર્મીને તે જ્ઞાનસ્વરૂપે જ અનુભવાય છે. જ્ઞેયનો સંબંધ
હોય તે વખતે પણ જ્ઞાન કાંઈ તે જ્ઞેયપણે નથી અનુભવાતું, તે વખતેય જ્ઞાન તો
જ્ઞાનરૂપે જ અનુભવાય છે.
જેમ ખારો સ્વભાવ તે મીઠું છે. ખારાપણું તે મીઠાનો સ્વભાવ છે, શાકનો નહિ.
શાકના સંબંધ વખતે પણ ખારા સ્વાદપણે મીઠું અનુભવાય છે, ખારો સ્વાદ મીઠાનો છે;
તથા શાકના સંબંધ વગર એકલું મીઠું હોય ત્યારે પણ તે મીઠું ખારા સ્વભાવપણે જ
અનુભવાય છે. તેમ મીઠો–મધુર જ્ઞાનસ્વભાવી આત્મા છે, તે અંતરમાં લીન થઈને પોતે
પોતાને એકલો અનુભવે ત્યારે પણ જ્ઞાનના જ અનાકુળ સ્વાદરૂપે અનુભવાય છે, ને
પરજ્ઞેયને જાણવાની અવસ્થામાં પણ આત્મા તો જ્ઞાનના સ્વાદપણે જ અનુભવાય છે,
જ્ઞેયરૂપે નહીં. રાગને જાણવાના કાળેય ધર્મી પોતાના આત્માને રાગથી જુદા જ્ઞાનસ્વરૂપે
જ વેદે છે–જાણે છે; રાગને જ્ઞાન સાથે ભેળવી દેતા નથી.–જિનસૂત્રમાં કહેલા આવા
જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્માને જેણે જાણ્યો તેણે સમસ્ત જિનશાસનને જાણી લીધું.
અહો! જિનશાસનમાં કહેલું ચૈતન્યતત્ત્વ અત્યંત મધુર આનંદસ્વરૂપ છે. તે
ચૈતન્યતત્ત્વ સર્વત્ર આનંદથી ભરેલું, જ્ઞાનરૂપે જ પ્રગટ અનુભવાય છે. અહો જીવો!
સંસારના કોલાહલ સામે જોવાનું છોડીને, આવા સુંદર ચૈતન્યતત્ત્વને તમારામાં જ તમે
દેખો. એને દેખતાં જ અપૂર્વ આનંદમય જ્ઞાન અનુભવમાં આવે છે–એ જ જૈનશાસનનો
સાર છે; એ જ ધર્મ છે, એ જ મોક્ષમાર્ગ છે.
અરે જીવ! જો તું મોક્ષનો અર્થી હો, તારે સુખનું વેદન કરવું હોય ને દુઃખના
વેદનથી છૂટવું હોય, તો પહેલામાં પહેલાંં જ્ઞાનરૂપ થઈને તારા જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્માને
જાણ. જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મા છે તે જ્ઞાનભાવવડે જણાય છે, તે રાગવડે નથી જણાતો.
પૂનમના અંશરૂપ બીજ, તે ભલે નાની હોય–તો પણ પૂર્ણચંદ્રની જાતની જ છે; તેમ
સાધકની જ્ઞાનબીજ ભલે નાની, પણ તે પૂર્ણ સર્વજ્ઞસ્વભાવની જાતની છે. આવા
જ્ઞાનરૂપ થઈને આત્માનો સ્વાનુભવ કરવો તે મોક્ષાર્થીનું કર્તવ્ય છે; અને તે જ
જન્મરહિત થવા માટેનો ઉત્સવ છે.

PDF/HTML Page 51 of 53
single page version

background image
: ૪૮ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
આચાર્યદેવ સમયસારની શરૂઆતમાં કહે છે કે અહો, આત્માના સ્વાનુભવના
નિજવૈભવથી હું એકત્વ–વિભક્ત શુદ્ધ આત્મા દેખાડું છું, તેને તમે તમારા સ્વાનુભવથી
પ્રત્યક્ષ કરીને પ્રમાણ કરજો.
અહો, જૈનસંતોએ આત્માના અનુભવની વાત ઈશારાથી સમજાવી છે. જેમ
તેજીલા ઘોડાને દોડાવવા ચાબખા મારવાના ન હોય, એને તો ઈશારા જ બસ હોય! તેમ
મોક્ષને માટે તેજીલો એવો મુમુક્ષુ તે તો સંતોના ઈસારાથી (થોડાક ઉપદેશથી) જ
ચૈતન્યનું સ્વરૂપ સમજીને સ્વાનુભવ કરી લ્યે છે; સ્વાનુભવમાં આત્માના આનંદની
લબ્ધિ પ્રગટે છે તેની શી વાત! આત્માની તે લબ્ધિ પાસે જગતના બીજા કોઈ વૈભવની
કિંમત નથી.
અહો! અનંત વૈભવથી ભરપૂર ચૈતન્યસત્તાનો સ્વીકાર સ્વાનુભૂતિ જ કરી શકે
છે. અનુભૂતિ જ ચૈતન્યની પૂર્ણ સત્તાનો સ્વીકાર કરીને અપૂર્વ આનંદનું વેદન કરે છે.
આવી અનુભૂતિની તાકાતની શી વાત! આવી અનુભૂતિનો મંગલ અવસર પ્રભુ
મહાવીરના શાસનમાં જ છે. મહાવીર ભગવાનના શાસનને કુંદકુંદસ્વામીએ જીવંત રાખ્યું
છે. અહો, મંગળ શ્લોકમાં મહાવીર ભગવાન અને ગૌતમગણધરની સાથે જ
કુંદકુંદસ્વામીનું સ્થાન છે; (મંગલં કુંદકુંદાર્યો) તેમણે આ સમયસારમાં મંત્રોવડે આત્માને
જગાડયો છે: ભાઈ! જાગ રે જાગ! તારી ચૈતન્યસત્તાને અનુભૂતિમાં લે...અત્યારે નહિ
જાગે તો તું ક્્યારે જાગીશ?
(પાંચ હજારથી વધુ જનસમુદાય ચૈતન્યની મધુરી વાત આનંદ–ઉલ્લાસથી
સાંભળી રહી છે. આત્માને કેમ આરાધવો–તે વાત સમજાવતાં ગુરુદેવ હજારો
શ્રોતાઓને ચૈતન્યબંસરીના નાદે ડોલાવી રહ્યા છે. ગુજરાતનો યાત્રાસંઘ પણ
વીરપ્રભુના ધર્મચક્ર સહિત આવી પહોંચ્યો છે. ત્રણમાસ પહેલાંં અમદાવાદથી ઉપડેલું
ધર્મચક્ર, હજાર યાત્રિક સાથે ભારતમાં ઘણે સ્થળે વિહાર કરીને આજે પુન: અમદાવાદ
આવ્યું છે, ને યાત્રિકો ઉત્સવમાં આનંદથી ભાગ લઈ રહ્યા છે.)
અહો, સ્વાનુભૂતિવડે આવા આત્મતત્ત્વને સમજીને તેના શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–અનુચરણ
કરવા તે જ ધર્મચક્ર છે, તે જ મહાવીરનો માર્ગ છે, તે જ મોક્ષનો મંગલ મહોત્સવ છે.
* * * * *

PDF/HTML Page 52 of 53
single page version

background image
: વૈશાખ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૯ :
બેંગલોર–પ્રતિષ્ઠા......બાહુબલી–યાત્રા *
બેંગલોર શહેરમાં ચૈત્ર સુદ ૧૩ ના મંગલ દિવસે
ધામધૂમથી મહાવીરભગવાનનો જન્મોત્સવ ઉજવાયો, તથા
મનોહર જિનમંદિરમાં અને સમવસરણ મંદિરમાં
જિનેન્દ્રભગવંતોની મંગલ પ્રતિષ્ઠા થઈ, હિંદી–ગુજરાતી
ભાષા સમજવાની મુશ્કેલી છતાં દક્ષિણપ્રાંતના
જિજ્ઞાસુઓએ ઘણા જ પ્રેમથી ઉત્સવમાં ભાગ લીધો, ને
પ્રભુના પંચકલ્યાણક દેખીને મુગ્ધ બન્યા.
ત્યારબાદ સંઘસહિત ગુરુદેવે શ્રવણબેલગોલામાં
ધ્યાનસ્થ બાહુબલી ભગવાનની યાત્રા કરી. અહો,
વીતરાગધ્યાનમાં સ્થિત મુનિરાજ! જાણે ભક્તોના શિર
પર હાથ ફેલાવીને મંગલ આશીર્વાદ દઈ રહ્યા છે.
મુનિરાજની અડગ આત્મસાધના દેખીને મુમુક્ષુને પણ
આત્માને સાધવાની પ્રેરણા જાગે છે. અહો પ્રભો! હજાર
વર્ષથી કરોડો ભવ્યજીવોએ આપની પરમ શાંત
વૈરાગ્યમુદ્રા દેખીને વીતરાગતાની તથા મોક્ષમાર્ગની
પ્રેરણા મેળવી છે. આપ વિશ્વની વીતરાગી અજાયબી
છો.
સાધક દશા કેવી અદ્ભુત હોય છે!–તે જોવું હોય તો જોઈ લ્યો બાહુબલીને.
સાધક સંસારથી કેવો અલિપ્ત હોય છે! તે જોવું હોય તો જોઈ લ્યો બાહુબલીને.
ચૈતન્યપદમાં કેવી શાંતિ ભરી છે! તે જોવું હોય તો જોઈ લ્યો બાહુબલીને.
સાધકો કેવા શૂરવીર હોય છે!–તે જોવું હોય તો જોઈ લ્યો બાહુબલીને.
(ભગવાન બાહુબલીની આ પ્રતિમાની પ્રતિષ્ઠાને થોડા વર્ષ બાદ
એકહજાર વર્ષ પૂરા થશે.)
ધન્ય બાહુબલી આતમહિતમેં છોડ દિયા પરિવાર...કિ તુમને છોડા સબ સંસાર.
ધન છોડ વૈભવ સબ છોડા જાના જગત અસાર...કિ તુમને જાના જગત અસાર.
બાહુબલીપ્રભુની યાત્રા બાદ પૂ. ગુરુદેવ મુંબઈ પધાર્યા હતા. ત્યાં આઠ
દિવસનો કાર્યક્રમ હતો; ત્યારબાદ ગુરુદેવ અમદાવાદ પધારતાં ભવ્ય સ્વાગત
થયું હતું.

PDF/HTML Page 53 of 53
single page version

background image
ફોન નં. : ૩૪ “ આત્મધર્મ ” Regd. No. G. B. V. 10
માતા–પુત્રની મધુરી વાતચીત
* હે જિનવાણી માતા! તું પ્રસન્ન થઈને મારા હૃદયમાં પધારી છો, તો તું મને
શું આપીશ?
* બેટા તને આનંદમય ચૈતન્યતત્ત્વની અનુભૂતિ આપીશ; આત્માની ચેતના
આપીશ, અને એવું ઉત્તમ તપ આપીશ કે તારી ચેતના ચૈતન્યતેજથી શોભી
ઊઠશે. (અર્થાત્ આત્મઅનુભૂતિ તે જિનવાણીનું તાત્પર્ય છે.)
* વાહ માતા! તમે અજોડ દાતા છો. મને હવે આ ભવદુઃખથી ને અજ્ઞાનથી
ક્યારે છોડાવશો!
* બેટા, અત્યારે જ દુઃખથી છૂટીને આનંદમાં આવી જા! આ રહ્યું–તારું
ચૈતન્યતત્ત્વ! તેનો સ્વીકાર કરતાં જ તારું અજ્ઞાન છૂટી જશે.
* મા! મન આ સંસારનો બહુ ભય લાગે છે!
* બેટા, મારા શરણે હવે તને ભય કોનો? જગતમાં કોની તાકાત છે કે મારી
ગોદમાં આવેલા પુત્રને દુઃખી કરી શકે? હું કોણ છું? તીર્થંકર મારા પિતા, ને
વીતરાગી રત્નત્રયવંત મુનિવરો મારા ભાઈ,–તેમણે મને ઊછેરી, અને હે
પુત્ર! તને ગોદમાં લઈને મેં ચૈતન્યરસ પીવડાવ્યો,–હવે તું નિર્ભય થઈને મહા
આનંદમાં આવી જા. મારું શરણ લેનારને ભવદુઃખ હોઈ શકે નહિ.
* વાહ માતા! તમે તો આનંદના જ દાતા! તમે મને આનંદની અનુભૂતિ આપી.
હે માતા! મને આનંદ આપ્યો તેમ મારા સાધર્મીઓને પણ આનંદ આપજો.
હે જિનવાણી ભારતી! તોહી જપું દિન–રૈન;
જો તેરા શરણા ગ્રહે સો પાવે સુખચૈન.
માતા! અનુભૂતિ ચેતનની અતિશય મુજને વહાલી...
અનુભૂતિમાં આનંદ ઉલ્લસે, એની જાત જ ન્યારી...
માતા! દરશન તારા રે જગતને આનંદ દેનારા.
પ્રકાશક : શ્રી દિગંબર જૈન સ્વાધ્યાયમંદિર ટ્રસ્ટ સોનગઢ (સૌરાષ્ટ્ર) વૈશાખ
મુદ્રક : મગનલાલ જૈન, અજિત મુદ્રણાલય, સોનગઢ (સૌરાષ્ટ્ર) પ્રત ૩૬૦૦