Atmadharma magazine - Ank 383
(Year 32 - Vir Nirvana Samvat 2501, A.D. 1975).

< Previous Page   Next Page >


Combined PDF/HTML Page 2 of 3

PDF/HTML Page 21 of 45
single page version

background image
: ૧૮ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
આવા ચૈતન્યજીવનને ઓળખે તેને દેહબુદ્ધિ રહે નહિ, ને મરણનો ભય મટી જાય.
જેને આયુકર્મનો અભાવ થયો તેનું મૃત્યુ કદી થઈ શકતું નથી.
શું આયુકર્મથી જીવ જીવે છે?
–ના; જેને આયુકર્મ નથી તે સદાય જીવે છે, તેને કદી મરણ થતું નથી. જેને
આયુકર્મ છે તે તો મરે છે.
આયુકર્મને આધીન રહીશ તો તું મરીશ.
આયુકર્મથી છૂટો પડી જા તો તું સદા જીવીશ.
આયુકર્મ વગર, સ્વાધીન ઉપયોગવડે તું જીવનાર છો.
અરે, તને તારા આત્માનું સ્વાધીન જીવન જીવતાંય ન આવડયું, ને આયુકર્મને
આધીન રહીને અનંતવાર તું મર્યો, દુઃખી થયો. હવે, દેહ અને કર્મથી પાર તારા સ્વાધીન
ચૈતન્યથી જીવતાં શીખ, તો કદી મરણ નહિ થાય, ને સદાકાળનું સુખી જીવન રહેશે.
તેથી સંતો કહે છે કે–
ઉપયોગલક્ષણ જીવ છે, ને એ જ સાચું જીવન છે.
એ જીવજો જીવડાવજો–પ્રભુ વીરનો સન્દેશ છે.
ચેતનજીવન વીરપંથમાં, નહીં દેહજીવન સત્ય છે;
ચેતન રહે નિજભાવમાં બસ! એ જ સાચું જીવન છે.

સિદ્ધ ભગવંતો અમર છે; તેમને મરણ કેમ નથી?
આયુકર્મનો સર્વથા અભાવ હોવાથી તેમને કદી મરણ નથી.
જો આયુથી જીવ જીવતો હોત તો તે આયુના અભાવમાં
જીવનોય અભાવ થઈ જાત. જીવ તો આયુ વગર પોતાના
ચૈતન્યભાવથી જ જીવે છે–એવી તેની જીવત્વશક્તિ છે. જ્યાં
ચૈતન્યભાવ પૂરો ખીલી ગયો છે ત્યાં અમર જીવન પ્રગટે છે.
આ રીતે ચૈતન્યમય વીતરાગભાવ તે આત્માનું જીવન છે.
અહિંસા તે ચૈતન્ય–જીવન છે. હિંસા તે મરણ છે.
માટે હે ભવ્ય જીવો! જિન–સિદ્ધાંતને જાણીને વીતરાગભાવરૂપ
પરમ અહિંસાધર્મનું સેવન કરો.
જય મહાવીર.

PDF/HTML Page 22 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૧૯ :
અપૂર્વ શાંતિ પામવા આત્માને ઓળખો
[લેખાંક: ૯ ]
બહિરાત્મા અને અંતરાત્માના વલણમાં ઘણો મોટો ફેર
હોય છે. અજ્ઞાનીને બહારમાં જ આત્મબુદ્ધિ હોવાથી તે
સ્વર્ગના દિવ્યશરીરને તથા વિષયભોગોને જ વાંછે છે; ને
જ્ઞાની તો શરીર અને વિષયોથી પાર એવા પોતાના
ચૈતન્યસુખને જાણીને તેમાં જ ઠરવા ચાહે છે, બહારમાં ક્્યાંય
તેને પોતાનું જરાય સુખ ભાસતું નથી.
[સમાધિશતક–પ્રવચનમાંથી]
જેને રાગની રુચિ છે તેને વિષયોની રુચિ છે, તેને આત્માના ધર્મની રુચિ નથી.
શુભરાગ તે ભોગસામગ્રીનો હેતુ છે; તે રાગને જે ધર્મ માને છે તે જીવ ભોગના હેતુરૂપ
ધર્મને જ શ્રદ્ધે છે પણ મોક્ષના હેતુભૂત ધર્મને તે શ્રદ્ધતો નથી.
રાગરહિત જ્ઞાનચેતનામાત્ર જે પરમાર્થધર્મ છે, તે મોક્ષનો હેતુ છે; તેને તો
અજ્ઞાની ઓળખતો નથી; એટલે ખરેખર મોક્ષના કારણરૂપ ધર્મને તે નથી આરાધતો,
પરંતુ સ્વર્ગાદિ–ભોગના કારણરૂપ રાગને જ તે સેવે છે એટલે કે સંસારને જ સેવે છે.
અને ધર્માત્મા તો રાગમાં કે રાગના ફળરૂપ વિષયોમાં ક્્યાંય સુખ માનતા નથી,
તે રાગથી પાર એવા પોતાના ચિદાનંદસ્વભાવને જ તેઓ સુખરૂપે વેદે છે;
ચૈતન્યસ્વાદની મધુરતા પાસે તેઓ રાગથી ને વિષયોથી તો દૂર રહેવા માંગે છે. જેણે
ચૈતન્યરસનો સ્વાદ ચાખ્યો એની દશા કોઈ અલૌકિક હોય છે.
સ્વર્ગના દિવ્યભોગો તે પણ પુદ્ગલની રચના છે. –તેમાં સુખ કેવું? ક્્યાં
એક તરફ અતીન્દ્રિય આત્માનો વિષય, ને બીજી તરફ ઈંદ્રિયવિષયો,–તે બંનેની
રુચિ એકસાથે ન હોઈ શકે. જેને એકની રુચિ છે તેને બીજાની રુચિ નથી. રાગનું ફળ

PDF/HTML Page 23 of 45
single page version

background image
: ૨૦ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
અતીન્દ્રિય આનંદ નથી પણ ઈન્દ્રિયવિષયો જ છે, તેથી જેને રાગની રુચિ છે તેને
અતીન્દ્રિય આત્માની રુચિ નથી.
કષાયની મંદતા કરીને, શુભરાગથી કંઈક વ્રત–તપ કરે, તે રાગની મીઠાશથી મૂઢ
અજ્ઞાનીને એમ થઈ જાય છે કે મેં ઘણું કર્યું...પંચમહાવ્રત પાળે ત્યાં, અજ્ઞાનીને એમ થઈ
જાય છે કે મેં ઘણો મોક્ષમાર્ગ સેવ્યો....હું ધર્મમાં ઘણો આગળ વધી ગયો. પણ તે ખરેખર
મોક્ષમાર્ગમાં આવ્યો જ નથી, સંસારમાર્ગમાં જ ઊભો છે.
અને કોઈ જ્ઞાની–ધર્માત્મા ગૃહસ્થપણામાં હોય, તેને અંતરમાં વિષયોથી ને
રાગથી પાર ચૈતન્યતત્ત્વના આનંદનું વેદન થઈ ગયું છે; તેને વ્રત–તપ ન હોવા છતાં
અંતરમાં અપૂર્વદ્રષ્ટિના બળે અનંત સંસાર કાપી નાખ્યો છે, ને મોક્ષના આરાધક થઈ
ગયા છે.
ત્યાં અજ્ઞાની તેની અપૂર્વ અંર્તદ્રષ્ટિના અચિંત્ય મહિમાને તો ઓળખતો નથી
અને મૂઢતાથી એમ માને છે કે આને તો કાંઈ વ્રત–તપ નથી ને અમે તો વ્રત–તપ
પાળીએ છીએ, માટે અમે તો એનાથી ઘણા આગળ વધી ગયા! –એવા જીવને અહીં
પૂજ્યપાદસ્વામી કહે છે કે અરે મૂઢ અજ્ઞાની! તારાં વ્રત–તપ તો સંસારનું જ કારણ છે;
તને ચૈતન્યનુ્રં તો ભાન નથી ને વિષયોની ભાવના છૂટી નથી, તારો સંસાર જ જરાય
છૂટયો નથી; ને ધર્માત્માને અંતરમાં ચૈતન્યભાવનાથી અનંત સંસાર છૂટી ગયો છે. વ્રત–
તપ કરવા છતાં તું તો સંસારમાર્ગી છો ને તે ધર્માત્માને વ્રત–તપ ન હોવા છતાં તે
મોક્ષમાર્ગી છે. છતાં એને હલકો માનીને, ને પોતાને તેનાથી અધિક માનીને તું મોક્ષમાર્ગ
ની મોટી વિરાધના કરી રહ્યો છે.
સ્વતત્ત્વ ને પરતત્ત્વ બે ભાગ પાડીને ટૂંકામાં સમજાવે છે કે સ્વદ્રવ્ય તરફ જે
વળ્‌યો તે મુક્ત થાય છે, ને જેણે પરદ્રવ્યમાં આત્મબુદ્ધિ કરી તે બંધાય છે. પરદ્રવ્યાશ્રિત
બંધન અને સ્વદ્રવ્યાશ્રિત મુક્તિ, આ ટૂંકો સિદ્ધાંત છે.
સાત તત્ત્વોમાં જીવ તે સ્વતત્ત્વ, અજીવ તે પરતત્ત્વ, આસ્રવ ને બંધ તે અજીવના
આશ્રયે થતા હોવાથી તે અજીવ સાથે અભેદ થયા; ને સંવર–નિર્જરા–મોક્ષરૂપ પર્યાયો તે શુદ્ધ
જીવસ્વભાવના આશ્રયે થતી હોવાથી જીવ સાથે અભેદ થઈ. આ રીતે શુદ્ધ પર્યાયસહિત
જીવતત્ત્વ તે સ્વદ્રવ્ય છે ને તે જ ઉપાદેય છે. અશુદ્ધતા ને અજીવ તે બધા પરદ્રવ્ય છે ને તે
હેય છે. આમ બે ભાગ પાડીને સ્પષ્ટ સમજાવ્યું છે. તેમાં ઉપાદેયરૂપ સ્વતત્ત્વમાં જ જે
આત્મબુદ્ધિ કરે છે તે તો અજીવથી–આસ્રવથી ને બંધનથી ચ્યૂત થઈને મુક્તિ પામે છે;

PDF/HTML Page 24 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૧ :
અને હેયરૂપ પરતત્ત્વમાં (દેહાદિમાં–રાગાદિમાં) જે આત્મબુદ્ધિ કરે છે તે નિજસ્વરૂપથી
ચ્યૂત થઈને સંસારમાં રખડે છે. આ રીતે બંધ–મોક્ષનાં કારણને ઓળખીને બંધનાં
કારણને છોડવું, ને મોક્ષનું કારણ સેવવું.
નિજસ્વરૂપમાં એકત્વથી જીવ મુક્તિ પામે છે; ને પર પદાર્થોમાં એકત્વથી જીવ
સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ વસ્તુસ્વરૂપનો જ્ઞાતા છે; દેહથી ભિન્ન પોતાનું ચૈતન્યસ્વરૂપ તેની
પ્રતીતિમાં આવી ગયું છે, તેથી તે પોતાને ચૈતન્યસ્વરૂપે જ અનુભવે છે, મનુષ્ય વગેરે
દેહરૂપે તે પોતાને માનતો નથી.
આ સંસારમાં જીવને દેહ–સ્ત્રી વગેરેના સંયોગો અનંતવાર આવ્યા ને ગયા, એ
રીતે સંયોગપણે અનંતવાર ભોગવાઈ ગયા હોવાથી તે બધા પદાર્થો ચૈતન્યને માટે એઠ
જેવા છે, એઠને કોણ ફરીને મુખમાં નાંખે? તેમાં કોણ સુખ માને? એ રીતે જ્ઞાનીને
ચૈતન્યથી બાહ્ય આખા જગતમાં ક્્યાંય સુખની કલ્પના નથી માટે તેને તો તે એઠ સમાન
જ છે. અને, જગતના પદાર્થો જગતમાં છે, પરંતુ પોતે અંતર્મુખ થઈને જ્યાં પોતાના
આત્મામાં વળ્‌યો, ત્યાં તે સ્વતત્ત્વમાં જગત ભાસતું નથી માટે તે સ્વપ્ન સમાન કહ્યું.
અહા! આવા ચૈતન્યતત્ત્વના અનુભવની ધૂનમાં જગતની અનુકૂળતા–પ્રતિકૂળતા
ક્્યાં જોવી? ચૈતન્યની ધૂન આડે જગતની અનુકૂળતા–પ્રતિકૂળતા જોવામાં જ્ઞાની
રોકાતા નથી, એટલે ગમે તેવા પ્રસંગમાં પણ ચૈતન્યની સમાધિ તેને વર્ત્યા જ કરે છે.
સમ્યગ્દર્શનમાંય મહાન સમાધિની તાકાત છે. સમ્યગ્દર્શન ગમે ત્યારે ગમે તેવા પ્રસંગમાં
પણ સ્વવસ્તુને ભૂલતું નથી, સ્વવિષયમાં તેને ભ્રાંતિ થતી જ નથી, એટલે તેને શાંતિ
અને સમાધિ થાય છે. અને ચારિત્રવંત જીવોની સમાધિની તો શી વાત!
આત્મા જ્ઞાનસ્વભાવ છે; તે જ્ઞાનસ્વભાવની પ્રાપ્તિનું નામ મુક્તિ છે. માટે
મોક્ષેચ્છુ જીવે જ્ઞાનસ્વભાવની ભાવના ભાવવી. જુઓ, આ મોક્ષ માટેની ભાવના!
જ્ઞાનસ્વભાવની ભાવના કહો, આત્મભાવના કહો, કે સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની
આરાધના કહો, તે જ મોક્ષનો ઉપાય છે. અંતરાત્માને સાવધાન કરે છે કે હે અંતરાત્મા!
દેહથી ભિન્ન ચૈતન્યતત્ત્વને જાણીને તેં જે અપૂર્વ દશા પ્રગટ કરી છે તેમાં ભેદજ્ઞાનની
એવી દ્રઢ ભાવના રાખજે કે પૂર્વની ભ્રાંતિના સંસ્કાર ફરીને જાગે નહીં.
વીતરાગી સમાધિ માટે ધર્મીજીવ ભેદજ્ઞાનની દ્રઢ ભાવના ભાવે છે કે–આ જે

PDF/HTML Page 25 of 45
single page version

background image
: ૨૨ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
શરીરાદિ દ્રશ્ય પદાર્થો છે તે તો અચેતન છે; તેને તો કાંઈ ખબર નથી કે કોણ અમારા
ઉપર રાગ કરે છે કે કોણ દ્વેષ કરે છે? અને રાગદ્વેષાદિને જાણનાર જે ચેતનતત્ત્વ છે તે
તો ઈન્દ્રિયોથી અગ્રાહ્ય–અદ્રશ્ય છે; તો હું કોના ઉપર રાગ–દ્વેષ કરું! માટે બાહ્ય પદાર્થોથી
ઉદાસીન થઈને હું મધ્યસ્થ થાઉં છું. મારા રાગ–દ્વેષનો કોઈ વિષય નથી; હું તો જ્ઞાતા
રહીને ઉદાસીન–મધ્યસ્થ થાઉં છું. પર પ્રત્યે મધ્યસ્થ રહીને અતીન્દ્રિય જ્ઞાનવડે હું મારા
સ્વતત્ત્વને જ વિષય કરું છું; આત્મા જ મારો ધ્યેય છે...તેને જ જ્ઞાનનો વિષય બનાવીને
હું મધ્યસ્થ થાઉં છું. આ મધ્યસ્થતા તે જ સમાધિ છે. સમકિતીને જ આવી સમાધિ થાય છે.
હું તો જ્ઞાનમૂર્તિ જ્ઞાયક છું...જગતના પદાર્થો સૌ સૌના પરિણમન–પ્રવાહમાં
ચાલ્યા જાય છે...જેમ નદીમાં પાણીનું પુર આવે ત્યાં પાણીનો પ્રવાહ તો ચાલ્યો જ જાય
છે...કોઈ અજ્ઞાની કાંઠે ઊભો–ઊભો એમ માને કે “આ મારું પાણી આવ્યું...ને અરે!
મારું પાણી ચાલ્યું જાય છે!!” તો તે દુઃખી થાય. અથવા એમ માને કે પાણીના પ્રવાહમાં
હું તણાઈ જાઉં છું–તો તે દુઃખી જ થાય. પણ કાંઠે ઊભો ઊભો મધ્યસ્થપણે જોયા કરે તો
તેને કાંઈ દુઃખ ન થાય. તેમ જગતના પદાર્થોનો પરિણમન–પ્રવાહ ચાલ્યો જાય છે; તેનો
મધ્યસ્થપણે જ્ઞાતા રહેવાને બદલે જે અજ્ઞાની જીવ એમ માને છે કે હું આ પદાર્થોને
પરિણમાવું છું, અથવા આ મારા પદાર્થો છે, –તે જીવ મોહથી દુઃખી થાય છે. અથવા જે
જીવ મધ્યસ્થ–વીતરાગી જ્ઞાતા ન રહેતાં તે પરિણમન–પ્રવાહમાં રાગ–દ્વેષ કરીને તણાય
છે તેને પણ રાગ–દ્વેષથી અસમાધિ અને દુઃખ થાય છે. પોતાના ચિદાનંદસ્વભાવમાં
એકાગ્રતા કરીને બાહ્યપદાર્થો પ્રત્યે ઉદાસીન થઈ જતાં રાગ–દ્વેષ થતા નથી, ને વીતરાગી
સમાધિરૂપ આનંદ અનુભવાય છે; માટે ધર્માત્માએ તેનું જ અવલંબન લેવું જોઈએ.
હે જીવ! જો તારામાં સાચી શૂરવીરતા હોય તો ગમે તેવા
ઉપસર્ગપ્રસંગમાં પણ ધૈર્યપૂર્વક ક્ષમાભાવ રાખીને તારી
ધર્મસાધનામાં દ્રઢ રહે. એવો શૂરવીર થા કે થોડાકાળમાં ઘણું કામ
થઈ જાય. ઢીલો થઈશ તો તારા આત્મકાર્યને ક્યારે સાધીશ?
આત્મિક શાંતિરૂપી અહિંસક તલવાર લઈને કષાયશત્રુને હણી નાંખ,
ને તારા રત્નત્રયની રક્ષા કર.

PDF/HTML Page 26 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૩ :
સંસારથી તરવા માટે અત્યંત આસન્નભવ્ય સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ સર્વોત્કૃષ્ટ એવા
જુઓ, આ શુદ્ધાત્મસન્મુખ નિર્મળ પરિણતિરૂપે પરિણમેલા જીવનું અદ્ભુત
અહા, ભેદજ્ઞાની કે અજ્ઞાની–બંને પ્રત્યે મને સમતા છે–આવી સમતા ક્્યારે રહે?
અહા, આવી સરસ ચેતના, આવી સરસ સમતા, તે તો મારી કૂળદેવી છે, મારી
ચેતનાનું કૂળ જ સમતારૂપ છે, સમતા એ તો મારી ચેતનાનું સહજસ્વરૂપ છે. માટે
ચેતનારૂપ એવા મને સર્વત્ર સમભાવ છે, કોઈ પ્રત્યે રાગ–દ્વેષ નથી, કોઈ મારું મિત્ર કે
વેરી નથી. આવા વીતરાગી સમભાવરૂપ મારી ચેતના છે તે સર્વે જ્ઞાની–સંતોને સંમત
છે. હું મારા આત્માને આવી ચેતનારૂપે જ સદા ભાવું છું...અનુભવ છું. તેથી મારી
પરિણતિમાં સમતા સદા જયવંત છે. અહો, આવી આત્મઅનુભૂતિ પરમ આહ્લાદક છે;
તે મોક્ષની સખી છે.

PDF/HTML Page 27 of 45
single page version

background image
: ૨૪ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
• અ ધ્યા ત્મ ર સ – ઘો લ ન •
* ભવિકજનોને આનંદજનની વૈરાગ્ય–અનુપ્રેક્ષા *
[૪: એકત્વભાવના]
આ ભાવનામાં છ ગાથા દ્વારા નરક–સ્વર્ગ કે મોક્ષ સર્વ
અવસ્થામાં જીવનું એકલાપણું બતાવ્યું છે; બીજું કોઈ જીવનું
સ્વજન નથી; પોતાના ઉત્તમ ક્ષમાદિ ધર્મો તે જ પોતાના
સ્વજન છે. આમ જાણી પરની મમતા છોડી એકત્વ–આત્માની
ભાવનામાં રહેવું તે તાત્પર્ય છે.
૭૪. જીવ એકલો જ જન્મે છે, એકલો જ ગર્ભમાં દેહને ગ્રહણ કરે છે, બાળક અને
યુવાન પણ એકલો જ થાય છે, ને જીર્ણઅવસ્થાથી ગ્રહાયો થકો વૃદ્ધ પણ તે
એકલો જ થાય છે.
૭૫. વળી તે એકલો જ રોગી થાય છે, શોક એકલો જ કરે છે, એકલો જ માનસિક
દુઃખોથી સંતાપ પામે છે, એકલો જ મરે છે, અને બિચારો એકલો જ નરકનાં
દુઃખોને ભોગવે છે.
૭૬. વળી જીવ એકલો જ પુણ્યનો સંચય કરે છે, સ્વર્ગનાં વિવિધ સુખોને એકલો જ
ભોગવે છે; વળી કર્મની ક્ષપણા પણ એકલો જ કરે છે, અને એકલો જ મુક્તિને
પામે છે.
૭૭. આ જીવના દુઃખને કુટુંબી–સ્વજનો દેખતા હોવા છતાં તે દુઃખના લેશ માત્રને
તેઓ લઈ શકતા નથી. –આ પ્રમાણે પ્રત્યક્ષ જાણતો હોવા છતાં જીવ તેની
મમતાને છોડતો નથી.
૭૮. નિશ્ચયથી જીવના સ્વજન તો ઉત્તમ ક્ષમાદિ દશલક્ષણધર્મ જ છે–કેમકે તે જ
જીવને

PDF/HTML Page 28 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૫ :
દેવલોકમાં લઈ જાય છે તથા તે જ દુઃખનો ક્ષય કરીને મોક્ષ પમાડે છે.
૭૯. હે ભવ્ય! સર્વ આદરપૂર્વક પ્રયત્ન વડે શરીરથી ભિન્ન એકલા જીવને જાણો!
– કે જે જીવને જાણતાં વેંત જ અન્ય બધા પદાર્થો હેયરૂપ પ્રતિભાસે છે.
દેહ અનેક, જીવ એકલો, બંને જુદા જાણ;
સુખ–દુઃખ ભોક્તા એકલો, જાણી કરો કલ્યાણ.
[ચોથી એકત્વ–અનુપ્રેક્ષા પૂર્ણ]
જીવ એકલો જ મરે સ્વયં જીવ એકલો જન્મે અરે;
જીવ એકનું નીપજે મરણ, જીવ એકલો સિદ્ધિ લહે. (નિયમસાર)
૫. અન્યત્વ–અનુપ્રેક્ષા
કર્મોદયજનિત સંયોગો તેમજ પરભાવોથી પણ ખરેખર આત્માનું
સ્વરૂપ જુદું છે–એમ ત્રણ ગાથા દ્વારા અન્યત્વ બતાવીને, પરથી ભિન્ન
આત્મસ્વરૂપના સેવનનો ઉપદેશ આપ્યો છે.
૮૦. કર્મના ઉદયવશ જીવ જે શરીરને ગ્રહણ કરે છે તે ભિન્ન છે, માતા પણ અન્ય છે,
સ્ત્રી પણ અન્ય છે અને પુત્ર પણ અન્ય જ છે. [–આ રીતે બધાને ભિન્ન
જાણીને હે જીવ! તારા એકત્વની ભાવના ભાવ.]
૮૧. એ રીતે બાહ્ય દ્રવ્યોને પોતાના સ્વરૂપથી ભિન્ન જાણતો હોવા છતાં મૂઢ જીવ
તેમાં જ રાચે છે.
૮૨. જે દેહને જીવસ્વરૂપથી તત્ત્વત: ભિન્ન જાણીને, આત્માના સ્વરૂપને સેવે છે–તેને
જ અન્યત્વભાવના કાર્યકારી છે.
નિજ આત્માથી ભિન્ન પર, જાણે જે નર દક્ષ,
ભાવે આતમ–ભાવના, તે શિવ લહે પ્રત્યક્ષ.
[પાંચમી અન્યત્વઅનુપ્રેક્ષા સમાપ્ત]
ઉપયોગમાં ઉપયોગ, કો ઉપયોગ નહીં ક્રોધાદિમાં;
છે ક્રોધ ક્રોધમહીં જ નિશ્ચય, ક્રોધ નહીં ઉપયોગમાં.
ભગવત કુંદકુંદ

PDF/HTML Page 29 of 45
single page version

background image
: ૨૬ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
૬. અશુચિત્વ–અનુપ્રેક્ષા
અશુચિનો ભંડાર એવો આ મનુષ્યદેહ, તેની મમતા છોડીને, અશરીરી
આત્મભાવનામાં રત થવું, ને અશુચીરૂપ એવા ક્રોધાદિ ભાવોથી પણ
આત્માને જુદો અનુભવવો–એમ પાંચ ગાથા દ્વારા આ છઠ્ઠી
ભાવનામાં બતાવ્યું છે.
* * * * *
૮૩. હે ભવ્ય! તું આ દેહને અશુચિમય જાણ; આ દેહ સમસ્ત કુત્સિત–અપવિત્ર
વસ્તુનો પિંડલો છે, ઉદરમાં કૃમિ–કીડા–જૂ તથા નિગોદાદિ જીવોથી ભરેલો છે,
અત્યંત દુર્ગન્ધમય છે, અને મળ–મૂત્રનું ઘર છે.
૮૪. અત્યંત પવિત્ર, રસવાળા, સુગંધી અને મનોહર એવા દ્રવ્યો પણ દેહનો સંબંધ
થતાંવેંત ઘૃણાસ્પદ અને અત્યંત દુર્ગંધી થઈ જાય છે.
૮૫. કર્મરૂપ વિધિએ આ મનુષ્ય દેહને અશુચિમય બનાવ્યો છે–તેથી તું એમ જાણ કે
તેનાથી વિરક્ત થવા માટે જ તેને અશુચિરૂપ બનાવ્યો છે; છતાં અજ્ઞાની જીવ
ફરીને તેમાં જ અનુરક્ત થાય છે.
૮૬. એ રીતે શરીરને અશુચિમય દેખવા છતાં પણ જીવો તેમાં અનુરાગ કરે છે, અને
જાણે કે તે પૂર્વે કદી મળ્‌યો ન હોય એમ સમજીને તેને આદરપૂર્વક સેવે છે.
૮૭. દેહનું આવું સ્વરૂપ જાણીને જે જીવ સ્ત્રી વગેરે અન્યના દેહપ્રત્યે વિરક્ત થાય છે
અને નિજદેહમાં પણ અનુરાગ કરતો નથી, દેહથી ભિન્ન આત્મસ્વરૂપમાં સમ્યક્
પ્રકારે રત થાય છે તેને અશુચિ–અનુપ્રેક્ષા સાર્થક છે.
અશુચિ જાણી દેહને, કરે આત્મઅનુરાગ;
તેને સાચી ભાવના, તે કહીએ મહાભાગ.
[છઠ્ઠી અશુચિઅનુપ્રેક્ષા પૂર્ણ]
અશુચીપણું વિપરીતતા એ આસ્રવોનાં જાણીને,
વળી જાણીને દુઃખકારણો એનાથી જીવ પાછો વળે.
–શ્રી કુંદકુંદસ્વામી.

PDF/HTML Page 30 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૭ :
૭. આસ્રવ–અનુપ્રેક્ષા
આ અધિકારમાં સાત ગાથાદ્વારા એમ બતાવ્યું છે કે
પુણ્ય કે પાપકર્મના આસ્રવના હેતુભૂત શુભ કે અશુભ બધા
ભાવોથી ભિન્ન એવા આત્માના ઉપશમભાવમાં લીન થઈને
મિથ્યાત્વ–કષાયાદિ ભાવોને છોડવા, –તે જ આસ્રવને
રોકવાનો ઉપાય છે. –અને એમ કરવું તે જ આસ્રવઅનુપ્રેક્ષાનું
ફળ છે.
* * * * *
૮૮. જીવપ્રદેશોના કંપન–વિશેષરૂપ મન–વચન–કાયાના યોગ છે તે આસ્રવ છે; તે
આસ્રવ મોહના ઉદયથી સહિત તેમજ રહિત–એમ બે પ્રકારનાં હોય છે.
૮૯. મોહના વિપાકને વશ જીવને જે પરિણામ થાય છે તેને આસ્રવ જાણો; –તે
મિથ્યાત્વાદિ અનેક પ્રકારનાં છે (અહીં યોગ સિવાયના મિથ્યાત્વાદિ ભાવોને જ
મુખ્ય આસ્રવ કહ્યા છે–એમ જાણવું; તે દશમાગુણસ્થાન સુધી હોય છે. પછીના
આસ્રવો મોહ વગરનાં છે.)
૯૦. કર્મ પુણ્ય અને પાપ એવા બે પ્રકારનું છે, તેનું કારણ પણ શુભ અને અશુભ
એમ બે પ્રકારનું છે; મંદકષાય તે શુભ છે, ને તીવ્રકષાય તે અશુભ છે.
૯૧. સર્વત્ર બધા પ્રત્યે પ્રિયવચન, દુર્વચન કહેનારા દુર્જન પ્રત્યે પણ ક્ષમા, તથા સર્વે
જીવોનાં ગુણનું ગ્રહણ–એ મંદકષાયી જીવોનાં દ્રષ્ટાંત છે. (તે પુણ્યઆસ્રવનું
કારણ છે.)
૯૨. પોતાની પ્રશંસા, પૂજ્ય પુરુષોનાં પણ દોષને જોવાની ટેવ, તથા કોઈ પ્રત્યે
દીર્ઘકાળ સુધી વેરબુદ્ધિ રાખવી–એ તીવ્રકષાયી જીવોનાં ચિહ્ન છે. (તે
પાપઆસ્રવનું કારણ છે.)
૯૩. એ પ્રમાણે આસ્રવનાં કારણોને જાણીને પણ, છોડવા યોગ્ય એવા મિથ્યાત્વાદિ
કષાય પરિણામોને જે છોડતો નથી–તેનું સર્વે આસ્રવચિન્તન નિરર્થક છે.
૯૪. આસ્રવના કારણભૂત એવા આ મિથ્યાત્વાદિ મોહજનિત ભાવોને જે હેયરૂપ જાણે
છે અને ઉપશમભાવમાં લીન થયો થકો તેને છોડે છે, તેની આસ્રવઅનુપ્રેક્ષા
સફળ છે.

PDF/HTML Page 31 of 45
single page version

background image
: ૨૮ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
આસ્રવ પાંચપ્રકારના; ચિંતવી તજે વિકાર;
તે પામે નિજરૂપને, તેને ભાવના સાર.

આસ્રવ જીવનિબદ્ધ અધુ્રવ શરણહીન અનિત્ય છે,
એ દુઃખ દુઃખફળ જાણીને એથી નિવર્તન જીવ કરે.
–ભગવત્ કુંદકુંદ
૮. સંવર–અનુપ્રેક્ષા
આ અધિકારની સાતગાથામાં કહે છે કે–સંવર તે મોક્ષના
હેતુરૂપ ધર્મ છે અને તેની શરૂઆત સમ્યક્ત્વથી થાય છે.
સમ્યક્ત્વસહિતના ઉત્તમ ચારિત્રથી વિશેષ સંવર થાય છે.
સંવરના કારણરૂપ જે ભાવો છે તે બધા રાગ વગરનાં છે એમ
સમજવું. જે રાગ છે તે તો આસ્રવનું કારણ છે. –આમ ઓળખીને
વીતરાગભાવરૂપ સંવરને આદરવો.
* * *
૯૫. સમ્યક્ત્વ, દેશવ્રત, મહાવ્રત, કષાયોનો વિજય, તેમજ યોગનો અભાવ–એ
બધા સંવરનાં નામો છે.
૯૬. પાંચ ગુપ્તિ, પાંચ સમિતિ, દશ ધર્મ, બારઅનુપ્રેક્ષા તેમજ પરિસહજય તથા ઉત્કૃષ્ટ
ચારિત્ર–એ વિશેષપણે સંવરના હેતુઓ છે.
૯૭. યોગોનો નિરોધ તે ગુપ્તિ છે; પ્રમાદનો ત્યાગ તે સમિતિ છે; દયાપ્રધાન ધર્મ છે,
અને
સમ્યક્ત્ત્વોનું ચિન્તન તે અનુપ્રેક્ષા છે.
૯૮. અત્યંત રૌદ્ર એવી ક્ષુધાદિક પીડાને શ્રમણ–મુનિઓ જે ઉપશમભાવથી સહન કરે
છે તે જ પરીસહવિજય છે.
૯૯. રાગાદિ દોષોથી રહિત થઈને પોતાની આત્મસ્વરૂપ વસ્તુના સમ્યક્ધ્યાનમાં
લીનતા થવી–તેને ઉત્તમ ચારિત્ર જાણો.
૧૦૦. આ પ્રમાણે સંવરના હેતુને વિચારવા છતાં તેને જે જીવ આચરતો નથી તે
દુઃખથી સંતપ્ત થયો થકો દીર્ઘકાળ સુધી સંસારમાં ભ્રમણ કરે છે.

PDF/HTML Page 32 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૯ :
૧૦૧. અને જે જીવ વિષયોથી વિરક્ત થઈને, મનોહર વિષયોથી આત્માને સંવરરૂપ
રાખે છે,–મનોહર વિષયોથી પણ આત્માને દૂર રાખે છે, –તેને પ્રગટપણે સંવર
થાય છે.
ગુપ્તિ–સમિતિ–ધર્મ–ભાવના જયન–પરીષહકાર,
ચારિત્ર ધારે સંગ તજી, સો મુનિ સંવરધાર.

જે આત્મ ધ્યાતો, જ્ઞાનદર્શનમય, અનન્યમયી ખરે,
બસ અલ્પકાળે કર્મથી પ્રવિમુક્ત આત્માને વરે.
–કુંદકુંદાચાર્યદેવ.
• અત્યંત મધુર ચૈતન્યરસ •
એક મોટો રાજા કોઈ મહાત્માના પગ ધોતાં ધોતાં
વિચારતો હતો કે અહા, મારા જેવો રાજા પગ ધૂએ–તેથી આ
મહાત્મા કેવા ખુશી થતા હશે? ત્યારે મહાત્મા કહે છે કે અરે
રાજા! આ પગ ધોવાય એમાં તે શો આનંદ હતો? અમે જ્યારે
શાસ્ત્રચર્ચાના ગૂઢ રહસ્યો ઉકેલવા મથતા હોઈએ, ને તેના
રહસ્યનો ઉકેલ મળી જાય–તે વખતે અમને જે આનંદ થાય,
તેની પાસે આ પગ ધોવાની શી ગણતરી છે?
તેમ ધર્માત્મા–મુનિઓ વગેરેની ઈન્દ્રો–રાજાઓ પ્રશંસા
કરે, સેવા કરે, માન આપે, ત્યાં બાહ્યદ્રષ્ટિ જીવોને લાગે કે
આનાથી તેમને કેવો આનંદ થતો હશે? ત્યારે જ્ઞાની ધર્માત્મા
કહે છે કે અરે ભાઈ! રાગથી જુદા પડીને અમારો ઉપયોગ
જ્યારે અંતરમાં જોડાય, તે વખતે નિર્વિકલ્પદશામાં આત્માના
જે આનંદનું અમને વેદન થાય છે તેની પાસે જગત તો તરણાં
જેવું લાગે છે. એની પાસે આ બહારનાં માન–પ્રશંસાની શી
ગણતરી છે?

PDF/HTML Page 33 of 45
single page version

background image
: ૩૦ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
વીતરાગ–વિજ્ઞાન–પ્રશ્નોત્તર
છહઢાળાની ચોથી ઢાળ ઉપરનાં પ્રવચનોમાંથી આ
સંકલન કરવામાં આવ્યું છે. પ્રશ્નોત્તરરૂપે તત્ત્વોનું સ્પષ્ટીકરણ
વિશેષ રસદાયક અને સુગમ બને છે. વીતરાગ–વિજ્ઞાનના આ
પ્રશ્નોત્તર દરેક જિજ્ઞાસુને ગમશે. (સં.)
૧. છઢાળાના મંગલાચરણમાં કોને
નમસ્કાર કર્યા છે? ૭. સમ્યગ્જ્ઞાન ક્યારે થાય છે ?
વીતરાગ–વિજ્ઞાનને. સમ્યગ્દર્શનની સાથે જ થાય છે.
૨. પહેલી ઢાળમાં શું કહ્યું? ૮. સમ્યક્ દર્શન–જ્ઞાન બંને સાથે થવા
છતાં જ્ઞાનની જુદી આરાધના
કરવાનું કેમ કહ્યું?
જીવ ચારગતિમાં કેવાં દુઃખ ભોગવે
છે તે બતાવ્યું.
કેમકે હજી કેવળજ્ઞાનને સાધવાનું
બાકી છે–તેથી.
૩. બીજીઢાળમાં શું કહ્યું? ૯. દર્શનની આરાધના ક્યારે પૂરી
થાય?
દુઃખનાં કારણરૂપ મિથ્યાત્વને
છોડવાનો ઉપદેશ આપ્યો ક્ષાયિકસમ્યક્ત્વ થાય ત્યારે.
૪. ત્રીજીઢાળમાં શું કહ્યું? ૧૦. જ્ઞાનની આરાધના ક્યારે પૂરી થાય?
સમ્યક્ત્વનો મહિમા સમજાવીને
તેની આરાધના કરવાનું કહ્યું. કેવળજ્ઞાન થાય ત્યારે.
૫. ચોથીઢાળમાં શેનો ઉપદેશ છે? ૧૧. ચોથાગુણસ્થાને ક્ષાયિકસમ્યક્ત્વ
થયા પછી ઉપરના ગુણસ્થાને તેની
શુદ્ધતા વધે?
સમ્યગ્જ્ઞાનની આરાધના તથા
દેશવ્રતનો ઉપદેશ છે. ના; ક્ષાયિકભાવમાં વૃદ્ધિ કે હાનિ
હોતી નથી.
૬. સમ્યગ્જ્ઞાન કેવું છે? ૧૨. મોક્ષમાર્ગમાં સાચું જ્ઞાન કોને
કહેવામાં આવે છે?
સ્વ–પરને પ્રકાશવા માટે
સૂર્યસમાન છે.

PDF/HTML Page 34 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૧ :
જે સ્વ–પરને જાણે ને મોક્ષને સાધે
તેને. ના, વસ્તુના ધર્મો પરની અપેક્ષા રાખતા નથી.
૧૩. સમ્યગ્દર્શન દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયમાં
ભેદ પાડે છે? ૨૨. એક વસ્તુનો ધર્મ બીજી વસ્તુમાં જાય ખરો?
ના; તે એક અભેદ આત્માને જ
સ્વીકારે છે. ના; વસ્તુના ધર્મો વસ્તુમાં જ તન્મય રહે છે.
૧૪. દુનિયામાં સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–
ચારિત્ર ક્યાં છે? ૨૩. ચારિત્ર વગર મોક્ષ હોય?
એકમાત્ર સર્વજ્ઞ વીતરાગ
જિનદેવના માર્ગમાં જ છે. ના.
૧૫. જિનમાર્ગ સિવાય બીજા કોઈ
માર્ગમાં મોક્ષમાર્ગ હોય છે? ૨૪. સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન વગર ચારિત્ર હોય?
ના. ના
૧૬. અનેકાંતમય મૂર્તિ સદા પ્રકાશમાન
રહો–એમ ક્યાં કહ્યું છે? ૨૫. સમ્યગ્જ્ઞાન કયારે થાય?
સમયસારના બીજા કળશમાં. સમ્યગ્દર્શનની સાથે જ.
૧૭. પદાર્થના ધર્મ કયા છે? ૨૬. સમ્યક્શ્રદ્ધા અને સમ્યગ્જ્ઞાનની
આરાધનામાં શું વિશેષતા છે?
વસ્તુનાં ગુણ–પર્યાયો તે જ તેનાં
ધર્મો છે. બંને આરાધના એકસાથે શરૂ થાય છે, પણ બંનેની પૂર્ણતા
એકસાથે થતી નથી, ક્રમ પડે છે.
૧૮. આત્મવસ્તુમાં શેનું સામર્થ્ય છે? ૨૮. રાગને કોણ જાણે છે?
કેવળજ્ઞાન અને સિદ્ધપદનું. રાગથી જુદું એવું જ્ઞાન જ રાગને
જાણે છે.
૧૯. મોક્ષને પામવા માટે કોનું સેવન
કરવું? ૨૯. જ્ઞાન અને રાગ કેવા છે?
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રનું. બંનેનો સ્વભાવ તદ્ન જુદો છે.
રાગમાં ચેતકપણું નથી; જ્ઞાન તો
સ્વ–પરનું ચેતક છે.
૨૦. શુભરાગને કે પુણ્યને સેવવાનું કાં
ન કહ્યું? ૩૦. રાગને જાણતાં જ્ઞાન તેમાં તન્મય થાય છે?
કેમકે તે મોક્ષનું કારણ નથી. ના; રાગને જાણનારું જ્ઞાન
તેનાથી જુદું જ રહે છે.
૨૧. એક વસ્તુનો કોઈ ધર્મ બીજી
વસ્તુને લીધે હોય ખરો?

PDF/HTML Page 35 of 45
single page version

background image
: ૩૨ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
૩૨. રાગ કેવો છે? ૪૨. સંસારની ચારગતિની રખડપટીથી
થાક્્યો હોય તેણે શું કરવું?
રાગ ખરેખર સ્વતત્ત્વ નથી,
મંગળરૂપ નથી. સમ્યગ્દર્શન ને આત્મજ્ઞાન.
૩૩. વીતરાગ–વિજ્ઞાન કેવું છે? ૪૩. મોક્ષસુખને ચાહતો હોય તેણે શું
કરવું?
તે સ્વતત્ત્વ છે, મંગળરૂપ છે,
જગતમાં સારરૂપ છે. સમ્યગ્દર્શન ને આત્મજ્ઞાન.
૩૪. મિથ્યાત્વસહિતનું શુભઆચરણ
હોય તો તે કેવું છે? ૪૪. સમ્યગ્દર્શન ને જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ ક્્યાંથી થાય?
તે મિથ્યાઆચરણ છે, સંસારનું
કારણ છે. પોતામાંથી થાય છે, બીજા પાસેથી થતી નથી.
૩૫. તે શુભરાગથી જીવને સુખ તો મળે ને? ૪૫. દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્ર શું કહે છે?
ના; રાગથી કિંચિત પણ સુખ મળે
નહિ, દુઃખ મળે. તું અમારી સામે ન જો; તારી સામે જો. ’
૪૬. સમ્યગ્દર્શનની સાથે શું હોય છે? ૩૬. મોક્ષનું પહેલું પગથિયું કયું છે?
સમ્યગ્દર્શન ને સમ્યગ્જ્ઞાન.
અનંતાનુબંધીના અભાવરૂપ
ચારિત્રનો અંશ હોય છે.
૩૭. તેને ક્યારે ધારણ કરવા? ૪૭. જીવને સમ્યગ્દર્શન થતાં શું થયું?
શીઘ્ર અત્યારે હમણાં જ! તે મોક્ષના માર્ગમાં ચાલવા
માંડયો.
૩૮. જીવ અનાદિથી શું કરી રહ્યો છે? ૪૮. સમ્યગ્દર્શન સાથે મુનિદશા હોય–
એવો નિયમ છે?
અજ્ઞાનથી સંસારદુઃખ જ ભોગવી
રહ્યો છે. ના: ભજનીય છે. હોય કે ન પણ હોય.
૩૯. તે કદી સ્વર્ગમાં ગયો હશે?
હા, અનંતવાર ગયો છે.
૪૯. મુનિદશામાં સમ્યગ્દર્શન હોય–
એવો નિયમ છે?
૪૦. સ્વર્ગમાંય તે સુખી કેમ ન થયો?
ત્યાં પણ સમ્યગ્દર્શન ન કર્યું તેથી.
હા; સમ્યગ્દર્શન વગર મુનિપદ
હોય નહિ.
૪૧. જીવને માટે અપૂર્વ શું છે?
સમ્યગ્દર્શનની પ્રાપ્તિ.
૫૦. જ્ઞાની પુણ્ય કરીને સ્વર્ગે જાય તો
તે સુખી છે?

PDF/HTML Page 36 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૩ :
આપે સુગમ પ્રશ્નોત્તર વાંચ્યા...વીતરાગવિજ્ઞાન–પ્રેરક આ પ્રશ્નોત્તર જે
પુસ્તકમાંથી લીધા છે તે પુસ્તક આપને ભેટ મળવાનું છે.–
वीतराग विज्ञान
‘હે ભવ્ય! તારા કલ્યાણને માટે આ હિતોપદેશ તું સાંભળ!’
આત્મધર્મના નવા વર્ષના ગ્રાહકોને ‘વીતરાગ–વિજ્ઞાન’ છહઢાળા પ્રવચનો ભાગ
ચોથો ભેટ આપવામાં આવશે. સમ્યગ્જ્ઞાનની આરાધનાનું ઘણું જ પ્રેરણાદાયી વર્ણન આ
પુસ્તકમાં છે; ઉપરાંત શ્રાવકનાં અહિંસાદિ વ્રતોનું પણ વર્ણન છે. પુસ્તક થોડા વખતમાં
તૈયાર થશે. પુસ્તક ભેટ મેળવવા દિવાળી પહેલાંં આપનું લવાજમ છ રૂપિયા મોકલી
આપશો.
આત્મધર્મના સૂજ્ઞ જિજ્ઞાસુ પાઠકો હંમેશાં સહકાર આપતા આવ્યા છે, તે પ્રમાણે
વહેલાસર લવાજમ મોકલીને વ્યવસ્થામાં સહકાર આપશે. –એવી આશા છે.
નીચેનાં પુસ્તકો પુન: તૈયાર થયા છે: દિવાળી પહેલાંં મંગાવો ને
બાળકોમાં ખૂબ પ્રભાવના કરો–
મહારાણી ચેલણા : ૦–૫૦ અકલંક–નિકલંક ૦–૭૫
ભગવાનમહાવીર : ૦–૧૫ આરાધના (દશધર્મ) ૦–૨૦
દીવાળીપ્રસંગે લાણી કરવા માટે “ભગવાનમહાવીર” પુસ્તિકા
મંગાવો. માત્ર પંદર રૂપિયામાં સો પુસ્તકો મંગાવો.

PDF/HTML Page 37 of 45
single page version

background image
: ૩૪ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
ઓ બહાદૂર જૈનયુવાનો જાગો! વહાલા વીરપુત્રો, તમે જાગો! તમારા આત્માને
અહા, આપણા મહાવીર ભગવાનના મોક્ષના ૨૫૦૦ વર્ષનો એક મહાન ઉત્સવ
આપણે ઊજવી રહ્યા છીએ. આવો સુંદર જૈનધર્મ, અને આવા મજાનો અવસર–તેમાં જો
તમારા જેવા શૂરવીર યુવાનો એમ કહેશો કે ‘અમને આત્મા ન ઓળખાય’ –અરે, તો પછી
જગતમાં આત્માને ઓળખશે કોણ? ઓ જવાંમર્દ જવાનો! ઓ બહાદૂર વીરાંગનાઓ!
જગતમાં અજોડ એવા વીરના માર્ગને પામીને તમારે જ આત્માને ઓળખવાનો છે...ને
આત્માને ભવદુઃખથી છોડાવવાનો છે. હે વીરના સુપુત્રો! આ મંગલ મહોત્સવમાં
વીરનાથને શ્રદ્ધાંજલિ ચડાવતાં દ્રઢ નિશ્ચય કરજો કે હે વીરનાથ વહાલાદેવ! અમે તમારા
સંતાન કાંઈ નમાલા કે પામર નથી, અમે તો વીર–સંતાન છીએ...વીરતાપૂર્વક અમેય
આત્માને ઓળખીને તમારા માર્ગમાં આવી રહ્યા છીએ, ને સમસ્ત જૈનયુવાનો આ જ
માર્ગમાં આવશે...અમારા માટે આપના સિવાય બીજો કોઈ માર્ગ નથી. પ્રભો અમારા જેવા
વીરપુત્રો જ આત્મસાધના વડે આપના માર્ગને ભરતક્ષેત્રમાં હજી અઢાર હજાર ને પાંચસો
(૧૮, ૫૦૦) વર્ષ સુખી અખંડ ધારાએ ટકાવીશું. આપ મોક્ષ પધાર્યા પછી આજે
અઢીહજારવર્ષેય આપનું શાસન જીવંત છે, તો અમારા જેવા વીરપુત્રો સિવાય બીજું કોણ છે
કે જે આ માર્ગમાં ચાલશે! પ્રભો! અમે જ આપના વારસ છીએ, ને અમે આપના માર્ગમાં
આત્મસાધના કરશું એ અમારી પ્રતિજ્ઞા છે.
‘અમે તો જિનવરના સંતાન.... જિનવરપંથે વિચરશું’
* જય મહાવીર *

PDF/HTML Page 38 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૫ :
• આત્મહિત માટેની પ્રેરણા •
[સુખી થવું હોય તો ‘આપો લખ લીજે’]

અહા, જગતની વચ્ચે નિરાલંબી લોક, તેના અસંખ્ય પ્રદેશમાં અનંતાનંત
આત્માઓ, તેમાં પ્રત્યેક આત્મા જુદો–સ્વતંત્ર–સ્વાધીન, પોતાના અનંત ગુણ–પર્યાયો
સહિત; –આવું અલૌકિક વસ્તુસ્વરૂપ ભગવાન સર્વજ્ઞના માર્ગ સિવાય બીજે ક્્યાંય ન
હોય. આત્મા કદી શરીરાદિરૂપ કે કર્મરૂપ થતો નથી. જડ સદા જડમાં, ચેતન સદા
ચેતનમાં; બંનેના દ્રવ્ય–ક્ષેત્ર–કાળ–ભાવરૂપ ચતુષ્ટય ત્રણેકાળે જુદા છે. આ સ્વ–
પરવસ્તુની ભિન્નતાના નિર્ણય વગર જ્ઞાનની વિપરીતતા મટે નહીં, એટલે સમ્યગ્જ્ઞાન
થાય નહીં ને જન્મ–મરણ મટે નહીં. આત્મામેં સંશય હોગા તો સમ્યગ્જ્ઞાન નહીં હોગા;
અને આત્મા કે સ્વરૂપકા યથાર્થ નિર્ણય હોગા તો સમ્યગ્જ્ઞાન હોગા–હોગા–હોગા.
સમ્યગ્જ્ઞાન નહીં કરેગા તો મોક્ષ કભી નહીં હોગા; અને સમ્યગ્જ્ઞાન કરેગા તો મોક્ષ
હોગા હી હોગા. –માટે ‘
आपो लख लीजે’ આત્માને ઓળખી લેજો.
ભગવાને કહેલાં નવ તત્ત્વોને ઓળખીને તેના અભ્યાસવડે આત્માના સાચા
સ્વરૂપને ઓળખી લેવું. જુઓ, ભગવાને કહેલાં તત્ત્વના અભ્યાસનું ફળ શું? –કે ‘आपो
लख लीजीये’ અંતર્મુખ થઈને આત્માનું સ્વરૂપ અનુભવમાં લેવું. તત્ત્વના અભ્યાસનું
ફળ તો આત્માનો અનુભવ કરવો તે છે. ચૈતન્યમૂર્તિ હું, શરીરાદિ અજીવથી જુદો ને
રાગાદિ આસ્રવોથી જુદો છું; મારું ચૈતન્યતત્ત્વ બીજા બધા તત્ત્વોથી જુદું છે, હું જ
આનંદમૂર્તિ છું. –આ રીતે જ્ઞાનાદિ અનંતગુણના ચૈતન્યપિંડમાં વળીને ‘આ હું છું’
–એમ અનુભવમાં લેતાં સમ્યગ્જ્ઞાન થાય છે. અહા, આવા આત્માના જ્ઞાનમાં અલૌકિક
સુખ છે. માટે કહે છે કે ‘આપો લખ લીજે.’ આત્માના જ્ઞાન વગર જૈનતત્ત્વનું સાચું
જ્ઞાન થાય નહીં. ભગવાને આત્માનું શુદ્ધસ્વરૂપ પરથી ભિન્ન ને રાગથી પાર
ઉપયોગમય બતાવ્યું છે, તેની સન્મુખતા એ જ ધર્મનો મૂળ પાયો છે. ભાઈ! તારી
મહાન ચીજ તારામાં પડી છે, તેમાં નજર કર, આત્માની સન્મુખતા વગર બાહ્યદ્રષ્ટિથી
જીવ ગમે તેટલું કરે તેનાથી સ્વર્ગ–નરકાદિ મળે, પણ આત્માનું સુખ ન મળે.

PDF/HTML Page 39 of 45
single page version

background image
: ૩૬ : આત્મધર્મ : ભાદરવો : ૨૫૦૧
જીવાદિ નવે તત્ત્વોને બરાબર ઓળખવા, તેને માટે સત્સંગ, જિનવાણીનો
અભ્યાસ કરવો. જિનવાણી શું કહે છે? –તેમ એમ કહે છે કે હે જીવ! તારા આત્માની
સન્મુખ થા! ભૂતાર્થરૂપ તારો જે શુદ્ધસ્વભાવ તેનો તું આશ્રય કર. –એ જ સાચું
તત્ત્વાર્થશ્રદ્ધાનરૂપ સમ્યગ્દર્શન છે. અજીવને પોતાથી ભિન્ન જાણે તો અજીવની શ્રદ્ધા કરી
કહેવાય; પુણ્ય–પાપ–આસ્રવ–બંધને દુઃખરૂપ જાણીને તેનો આશ્રય છોડે તો પુણ્ય–પાપ–
આસ્રવ–બંધતત્ત્વની શ્રદ્ધા કરી કહેવાય; શુદ્ધજીવ તરફ વળીને સંવર–નિર્જરા પ્રગટ કરે
ત્યારે સંવર–નિર્જરા–મોક્ષની શ્રદ્ધા કરી કહેવાય. આ રીતે શુદ્ધાત્માની સન્મુખતા વડે જ
નવ તત્ત્વની સાચી શ્રદ્ધા થાય છે. તત્ત્વાર્થશ્રદ્ધાનનું કાર્ય તો આ છે કે ભેદજ્ઞાનવડે
શુદ્ધઆત્માનો આશ્રય કરીને પરનો–વિકારનો આશ્રય છોડવો. આનંદરસનો સમુદ્ર
આત્મા આવડો મહાન છે. –એમ જાણે ને તેમાં ઉપયોગ ન વળે એમ કેમ બને? અહા,
વીતરાગે કહેલો આત્મા, પોતાની જ વસ્તુ, તેને ન જાણે તો આ અનંતભવસમુદ્રમાં
આ મનુષ્યભવ તો ક્્યાં ડૂબી જશે? અનંતકાળથી આત્મા એક ભવમાંથી બીજા ભવમાં
જાય છે; આત્માને ઓળખીને મોક્ષ પામે ત્યારે જ ભવભ્રમણ અટકે; પછી મોક્ષમાં
સિદ્ધભગવાનપણે અનંત–અનંત કાળ રહે. બાપુ! આવું આર્ય–મનુષ્યપણું, શ્રાવકનું
ઉત્તમ કુળ અને વીતરાગી જિનવાણીનું શ્રવણ તને મહાભાગ્યે મળ્‌યું છે, આવો સુયોગ તે
તો ચિંતામણિ મળવા જેવું છે, તો તેને તું વ્યર્થ ગુમાવીશ નહીં.
બાપુ, અત્યારે અનંતકાળના દુઃખથી છૂટીને સુખની પ્રાપ્તિનો અવસર, તેમાં તું
સુખના કારણરૂપ સમ્યગ્જ્ઞાન કરી લે. અહીં ‘સુયોગ’ તરીકે આત્મહિતમાં નિમિત્તરૂપ
ત્રણ વાત લીધી; લાખો–કરોડો રૂપિયા મળે, બંગલા–મોટર મળે કે સુંદર શરીરાદિ મળે
–તેને અહીં સુયોગ ન કહ્યો, પણ આર્ય–મનુષ્યપણું, શ્રાવકનું ઉત્તમ કુળ અને
વીતરાગવાણીનું શ્રવણ મળ્‌યું તેને સુયોગ કહ્યો. આત્માની ઓળખાણમાં નિમિત્તરૂપ
થાય એવા યોગને સુયોગ કહ્યો. તે માટે કાંઈ પૈસા કે શરીરની સુંદરતા વગેરેની જરૂર
નથી. ભલે ગરીબ હોય, કદરૂપ હોય, પણ વીતરાગવાણીવડે જૈનધર્મના સંસ્કારથી
આત્મહિત કરી શકે છે. જુઓને, અમેરિકા વગેરે દેશોમાં, ને અહીં ભારતમાં પણ ઘણા
જીવો પાસે અત્યારે લાખો–કરોડો રૂપિયા દેખાય છે, પણ સાચા જૈનધર્મનું શ્રવણ–કે
જેનાથી આત્માનું હિત થાય–તે મળવું બહુ દુર્લભ છે. તેવો અવસર તને મળ્‌યો, તો
લાખો–કરોડો રૂપિયાના યોગ કરતાં પણ વધુ સુયોગ છે. –એમ સમજ. આવો સુયોગ
પામીને હવે તું સંસારની ઝંઝટમાં લોકોને રાજી કરવા રોકાઈશ મા, પણ શીઘ્ર આત્માને
ઓળખીને તારું હિત કરી લેજે. અમેરિકા વગેરેમાં બહારનો વૈભવ ગમે તેટલો હોય
(અરે, સ્વર્ગના વૈભવની તો

PDF/HTML Page 40 of 45
single page version

background image
: ભાદરવો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૭ :
શી વાત!) –પણ આત્માના જ્ઞાન વગર એમાં ક્્યાંય સુખનો છાંટોય મળે તેમ નથી;
અધ્યાત્મવિદ્યા કે જે ભારતનો ખરો વૈભવ છે, તે જ સુખનું કારણ છે. માટે તેનો
અભ્યાસ કરીને આત્માને ઓળખો.
અહા, જે વાણી ગણધરદેવ આદરથી સાંભળે છે, જે વાણી સાંભળવા સ્વર્ગના
ઈન્દ્રો આ મનુષ્યલોકમાં ઊતરે છે. ચક્રવર્તી પણ ભક્તિથી જે વાણી સાંભળે છે, તે
આત્માનું અદ્ભુત સ્વરૂપ બતાવનારી જિનવાણી તને અત્યારે અહીં સાંભળવા મળે છે;
આત્માનું અચિંત્યસ્વરૂપ બતાવનારી આવી વાણી સાંભળવા મળી તો તેને ચિંતવીને,
વસ્તુસ્વરૂપ સમજીને ચૈતન્યરત્નનું સમ્યગ્દર્શન અને સમ્યગ્જ્ઞાન કરી લે. આવો મહાન
સુયોગ મળ્‌યો છે તે આત્મજ્ઞાન વડે સફળ કર. જો તત્ત્વદ્રષ્ટિ ન કરી, ને જીવન
અજ્ઞાનમાં તથા વિષયોમાં ગુમાવી દીધું તો, હાથમાં આવેલ મનુષ્યભવરૂપી ઉત્તમ રત્ન
ખોઈ તું પસ્તાઈશ. બાપુ! ધન–કુટુંબ–શરીર–આબરૂ બધાની દરકાર છોડીને જીવનમાં
આત્માની દરકાર કર, આત્માનું સમ્યક્દર્શન ને સમ્યગ્જ્ઞાન કેમ થાય તેના પ્રયત્નમાં લાગ.
જેમ એક લીલુંછમ ઝાડ હોય, ને બળીને રાખ થાય, તે રાખને કોઈ દરિયામાં
ફેંકી દે, અથવા હવામાં ચારેકોર વેરવિખેર થઈ જાય; ફરીને પાછા તે બધા રજકણો
ભેગા થાય ને ફરીને તેવું જ ઝાડ બને–એ અનંતકાળે મુશ્કેલ છે; તેમ સંસારમાં કલ્પવૃક્ષ
જેવું મનુષ્યપણું પામીને જો આત્માની દરકાર ન કરી ને અજ્ઞાનથી વિષયોમાં જ તે
ગુમાવી દીધું તો ભવસમુદ્રમાં આત્મા એવો ડૂબી જશે કે ફરી અનંતકાળે આવું
મનુષ્યપણું મળવું મુશ્કેલ છે. ત્રસપણાનો કાળ જ થોડો (બે હજાર સાગરોપમ માત્ર) છે
–એમાં તો કીડી–મકોડા વગેરે અસંજ્ઞીઅવતાર પણ આવી જાય, તેમાં મનુષ્યઅવતાર તો
બહુ થોડા હોય. ત્રસના તે મર્યાદિત કાળમાં મનુષ્ય થઈને કાં તો આત્માને સાધીને મોક્ષ
પામી જાય; અને નહિતર ત્રસપર્યાયનો કાળ પૂરો થતાં નિગોદાદિ એકેન્દ્રિય
સ્થાવરપર્યાયમાં ચાલ્યો જાય. ત્યાંથી અનંતકાળે બહાર નીકળવું મુશ્કેલ છે. માટે હે
આત્મધર્મના અષાડ માસના અંકમાં ધ્યાન વગેરે સંબંધી
પ્રશ્નોના જે ઉત્તર છપાયા છે તે ઉત્તર સંપાદકે પોતાના તરફથી
લખેલા છે. તે સંબંધી પૂ. ગુરુદેવનો જે આશય છે તે મુ. શ્રી
રામજીભાઈએ લખી આપેલ છે–જે આપ પાછળ વાંચશો.