൨൨൦
ദ്രവ്യകര്മമോക്ഷഹേതുപരമനിര്ജരാകാരണധ്യാനാഖ്യാനമേതത്.
ഏവമസ്യ ഖലു ഭാവമുക്തസ്യ ഭഗവതഃ കേവലിനഃ സ്വരൂപതൃപ്തത്വാദ്വിശ്രാന്തസ്രുഖദുഃഖകര്മ– വിപാകകൃതവിക്രിയസ്യ പ്രക്ഷീണാവരണത്വാദനന്തജ്ഞാനദര്ശനസംപൂര്ണശുദ്ധജ്ഞാനചേതനാമയത്വാദതീന്ദ്രിയത്വാത് ചാന്യദ്രവ്യസംയോഗവിയുക്തം ശുദ്ധസ്വരൂപേവിചലിതചൈതന്യവൃത്തിരൂപത്വാത്കഥഞ്ചിദ്ധയാനവ്യപദേശാര്ഹമാത്മനഃ സ്വരൂപം പൂര്വസംചിതകര്മണാം ശക്തിശാതനം പതനം വാ വിലോക്യ നിര്ജരാഹേതുത്വേനോപവര്ണ്യത ഇതി.. ൧൫൨.. ----------------------------------------------------------------------------- അന്യദ്രവ്യസേ അസംയുക്ത ഐസാ [ധ്യാനം] ധ്യാന [നിര്ജരാഹേതുഃ ജായതേ] നിര്ജരാകാ ഹേതു ഹോതാ ഹൈ.
ടീകാഃ– യഹ, ദ്രവ്യകര്മമോക്ഷനകേ ഹേതുഭൂത ഐസീ പരമ നിര്ജരാകേ കാരണഭൂത ധ്യാനകാ കഥന ഹൈ.
ഇസ പ്രകാര വാസ്തവമേം ഇസ [–പൂവോക്ത] ഭാവമുക്ത [–ഭാവമോക്ഷവാലേ] ഭഗവാന കേവലീകോ–കി ജിന്ഹേം സ്വരൂപതൃപ്തപനേകേ കാരണ ൧കര്മവിപാകൃത സുഖദുഃഖരൂപ വിക്രിയാ അടക ഗഈ ഹൈ ഉന്ഹേം –ആവരണകേ പ്രക്ഷീണപനേകേ കാരണ, അനന്ത ജ്ഞാനദര്ശനസേ സമ്പൂര്ണ ശുദ്ധജ്ഞാനചേതനാമയപനേകേ കാരണ തഥാ അതീന്ദ്രിയപനേകേ കാരണ ജോ അന്യദ്രവ്യകേ സംയോഗ രഹിത ഹൈ ഔര ശുദ്ധ സ്വരൂപമേം അവിചലിത ചൈതന്യവൃത്തിരൂപ ഹോനേകേ കാരണ ജോ കഥംചിത് ‘ധ്യാന’ നാമകേ യോഗ്യ ഹൈ ഐസാ ആത്മാകാ സ്വരൂപ [–ആത്മാകീ നിജ ദശാ] പൂര്വസംചിത കര്മോംകീ ശക്തികോ ശാതന അഥവാ ഉനകാ പതന ദേഖകര നിര്ജരാകേ ഹേതുരൂപസേ വര്ണന കിയാ ജാതാ ഹൈ.
ഭാവാര്ഥഃ– കേവലീഭഗവാനകേ ആത്മാകീ ദശാ ജ്ഞാനദര്ശനാവരണകേ ക്ഷയവാലീ ഹോനേകേ കാരണ, ശുദ്ധജ്ഞാനചേതനാമയ ഹോനേകേ കാരണ തഥാ ഇന്ദ്രിയവ്യാപാരാദി ബഹിര്ദ്രവ്യകേ ആലമ്ബന രഹിത ഹോനേകേ കാരണ അന്യദ്രവ്യകേ സംസര്ഗ രഹിത ഹൈ ഔര ശുദ്ധസ്വരൂപമേം നിശ്ചല ചൈതന്യപരിണതിരൂപ ഹോനേകേ കാരണ കിസീ പ്രകാര ‘ധ്യാന’ നാമകേ യോഗ്യ ഹൈ. ഉനകീ ഐസീ ആത്മദശാകാ നിര്ജരാകേ നിമിത്തരൂപസേ വര്ണന കിയാ ജാതാ ഹൈ ക്യോംകി ഉന്ഹേം പൂര്വോപാര്ജിത കര്മോംകീ ശക്തി ഹീന ഹോതീ ജാതീ ഹൈ തഥാ വേ കര്മ ഖിരതേ ജാതേ ഹൈ.. ൧൫൨.. -------------------------------------------------------------------------
ഹൈ.