Atmadharma magazine - Ank 384
(Year 32 - Vir Nirvana Samvat 2501, A.D. 1975).

< Previous Page   Next Page >


Combined PDF/HTML Page 3 of 6

PDF/HTML Page 41 of 106
single page version

background image
: ૩૮ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
મહારાષ્ટ્રમાં સોલાપુર નજીક કુંથલગિરિ–સિદ્ધક્ષેત્ર આવેલું છે; ત્યાંથી
દેશભૂષણ–કુલભૂષણ મોક્ષ પધાર્યા છે. હાલમાં ત્યાં એ મુનિવરોની સુંદર પ્રતિમા
છે; તેમજ સીમંધરભગવાનની પ્રતિમા સહિત બીજા અનેક મંદિરો છે. ગુરુદેવ
સહિત અનેક ભક્તોએ કુંથલગિરિ–સિદ્ધક્ષેત્રની યાત્રા કરી છે. તે સિદ્ધક્ષેત્ર અતિ
રળિયામણું છે. ત્યાંથી મોક્ષ પામેલા દેશભૂષણ ને કુલભૂષણ બંને મુનિવરો
રાજપુત્રો હતા, ને ચારભવથી તેઓ સગાભાઈ હતા.
પૂર્વભવમાં તેઓ ઉદિત–મુદિત નામના ભાઈ હતા; તેમની માતાનું નામ
ઉપભોગા, અને પિતા અમૃતસુર; તે અમૃતસુરનો મિત્ર વસુભૂતિ; તે વસુભૂતિ
દુષ્ટ હતો ને ઉપભોગોમાં આસક્ત હતો. તેણે પોતાના મિત્ર અમૃતસુરને મારી
નાંખ્યો, ને તેની સ્ત્રી ઉપભોગાને તે વાત કરી. ત્યારે દુષ્ટ ઉપભોગાએ તેને કહ્યું
કે મારા બે પુત્રોને (ઉદિત–મુદિતને) પણ તું મારી નાંખ–કે જેથી આપણા
દુષ્કર્મને કોઈ જાણે નહિ. અરેરે, વિષયાંધ સંસારી પ્રાણી! જુઓ તો ખરા,
વિષયવાસનાથી અંધ થઈને સગી માતા પોતના પુત્રોને મારી નાંખવા તૈયાર
થઈ છે!
–પણ ઉપભોગા ને વસુભૂતિની દુષ્ટ વાતચીત કોઈ સાંભળી ગયું, ને
ઉદિત–મુદિતને તેની ખબર પડી ગઈ કે વસુભૂતિ તેમને મારી નાંખવા માંગે છે.
–આથી અત્યંત ક્રોધિત થઈને તે બે ભાઈઓએ વસુભૂતિને જ મારી નાંખ્યો.
મરીને તે જીવ રૂદ્રપરિણામી મ્લેચ્છ–ભીલ થયો.
ત્યારબાદ ઉદિત અને મુદિત બંને ભાઈઓ મુનિરાજનો ઉપદેશ
સાંભળીને વૈરાગ્ય પામ્યા ને મુનિ થયા; તેઓ સમ્મેદશિખરની યાત્રા અર્થે
વિહાર કરતા કરતા માર્ગ ભૂલીને એક ભયાનક અટવીમાં આવ્યા; ત્યાં
વસુભૂતિનો જીવ કે જે ભીલ થયો હતો તે દુષ્ટભીલે તે મુનિઓને દેખ્યા ને
પૂર્વભવના વેરથી અત્યંત ક્રોધિત થઈને તેમને મારવા તૈયાર થયો.
આ જોઈને મોટામુનિ ઉદિતે નાના મુનિ મુદિતને કહ્યું કે: હે ભ્રાત!
મરણનો પ્રસંગ આવ્યો છે,–પણ તું ભય ન કરતો; ક્ષમાને અંગીકાર કરજે.
પૂર્વભવમાં દુષ્કર્મી વસુભૂતિને આપણે મારેલો, તે અત્યારે ભીલ થઈને
આપણને મારવા આવ્યો છે. આપણે તો મુનિ થઈને ઉત્તમક્ષમાનો અભ્યાસ
કર્યો છે, આપણને ક્રોધ કે વેર કેવા?–માટે હે બંધુ! તું ક્ષમામાં દ્રઢ રહેજે!
ત્યારે મુદિત–મુનિ કહે છે–અહો બંધુ! આપણે જિનર્માગના શ્રદ્ધાની, દેહથી

PDF/HTML Page 42 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૯ :
ભિન્ન ચૈતન્યને અનુભવનારા,–આપણને શેનો ભય! દેહ તો વિનશ્વર અને
જુદો જ છે ને ચૈતન્યની અતીન્દ્રિયશાંતિને તો હણનાર કોઈ નથી.–આમ પરમ
ધૈર્યપૂર્વક બંને મુનિઓએ વાત કરી, ને દેહનું મમત્વ છોડી, ઉત્તમ
વૈરાગ્યભાવના ભાવતાં–ભાવતાં ચૈતન્યના ધ્યાનમાં મગ્ન થયા. ભીલ તેમને
મારવા તૈયાર થયો.....બરાબર એ જ વખતે તે વનના રાજાએ તેને અટકાવ્યો
ને મુનિઓની રક્ષા કરી, (તે વનનો રાજા પૂર્વભવમાં પંખી હતો, ત્યારે એક
પારધીના પંજામાંથી આ બંને ભાઈઓએ તેને બચાવેલો; તે ઉપકારના
સંસ્કારને લીધે અત્યારે તેને સદ્બુદ્ધિ ઉપજી, તેથી ઉપસર્ગ દૂર કરીને તેણે
મુનિઓની રક્ષા કરી.) મરણનો ઉપસર્ગ દૂર થતાં બંને મુનિઓએ
સમ્મેદશિખરની યાત્રા કરી, બીજા પણ અનેક તીર્થની યાત્રા કરી; ને અંતમાં
રત્નત્રયની આરાધના સહિત સમાધિમરણ કરીને સ્વર્ગમાં ગયા.
ભીલનો દુષ્ટ જીવ વેરના સંસ્કાર ચાલુ રાખીને કુયોનિમાં રખડ્યો ને
અનેક ભવમાં દુઃખી થયો; અંતે કુતપ કરીને જ્યોતિષી દેવ થયો.
હવે, દેશભૂષણ–કુલભૂષણના બંને જીવો ઉદિત ને મુદિત, જેઓ સ્વર્ગમાં
ગયા હતા તેઓ ત્યાંથી નીકળીને રત્નરથ તથા વિચિત્રરથ નામના બે ભાઈ
થયા; ને મલેચ્છનો દુષ્ટજીવ પણ જ્યોતિષી દેવમાંથી નીકળીને તેમનો ભાઈ
થયો. પૂર્વના વેરસંસ્કારથી તે અત્યારે પણ બંને ભાઈઓ પ્રત્યે વેર રાખવા
લાગ્યો; આથી તે બંને ભાઈઓએ તેનું અપમાન કરીને તેને દેશનિકાલ કર્યો. તે
દંભી તાપસી થઈને વિષયાંધપણે મર્યો ને અનેકગતિમાં રખડી રખડીને છેવટે
અગ્નિપ્રભ નામનો જ્યોતિષદેવ થયો.
હવે રત્નરથ તથા વિચિત્રરથ બંને ભાઈઓ રાજ છોડી મુનિ થયા, ને
સ્વર્ગમાં ગયા; ત્યાંથી નીકળી સિદ્ધાર્થનગરના રાજા ક્ષેમંકર તથા રાણી
વિમલાદેવી;–તેમના પુત્રો થયા: તેમનાં નામ દેશભૂષણ ને કુલભૂષણ. બંને
ભાઈઓને એકબીજા પ્રત્યે પરમ પ્રેમ છે, માત્ર આ ભવમાં નહિ પણ પૂર્વે
અનેક ભવથી તેઓ એકબીજાના ભાઈ છે; બંને ભાઈઓ આત્માઓ આત્માને
જાણનારા છે; ને પૂર્વ ભવના સંસ્કારી છે.
રાજાએ નાનપણથી જ બંનેને વિદ્યા ભણવા મોકલ્યા. પંદર વર્ષો સુધી
બંને ભાઈઓ વિદ્યાભ્યાસમાં એવા મશગુલ હતા કે વિદ્યાગુરુ સિવાય બીજા
કોઈને ઓળખતા ન હતા. વિદ્યાભ્યાસ પૂરો કરીને બંને યુવાન કુમારો પાછા
આવ્યા ત્યારે રાજાએ નગરીને શણગારીને તેમનું ભવ્ય સન્માન કર્યું ને વિવાહ
માટે રાજકન્યા પસંદ કરીને તૈયારી કરી. આ પ્રસંગે બંને ભાઈઓએ નગરીમાં
ફરતાં ફરતાં રાજ–

PDF/HTML Page 43 of 106
single page version

background image
: ૪૦ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
મહેલમાં ઉભેલી એક અતિ સુંદર રાજકન્યાને દેખી; તેનું અદ્ભુત રૂપ દેખીને
બંને તેના પર મુગ્ધ બન્યા. તે રાજકન્યા પણ એકીટશે તેમને જોઈ રહી. બંનેનું
અદ્ભુત્ત રૂપ નીહાળી–નીહાળીને તે પણ પ્રસન્ન થતી હતી.
હવે એકસાથે આ દેશભૂષણ–કુલભૂષણ–બંને ભાઈઓને એમ થયું કે
આ રાજકન્યા મારા માટે જ છે.....તે મારા ઉપર પ્રસન્ન થઈ છે ને હું તેને
પરણીશ. પરંતુ બીજો ભાઈ પણ એ રાજકન્યા ઉપર જ નજર માંડીને તેને
રાગથી નીહાળી રહ્યો છે–તે દેખીને તેના ઉપર દ્વેષ આવ્યો કે જો મારો ભાઈ આ
કન્યા ઉપર દ્રષ્ટિ કરશે તો હું તેને મારીને પણ આ રાજકન્યાને પરણીશ–આમ
મનમાં ને મનમાં તેઓ એકબીજાને મારી નાંખીને પણ કન્યાને પરણવાનું
વિચારતા હતા; બંનેનું ચિત્ત એક જ રાજકુમારીમાં એકદમ આસક્ત હતું. તેથી
એકબીજા ઉપર દ્વેષ કરતા હતા. કન્યાના મોહવશ બંને ભાઈઓનું ચિત્ત
એકબીજા પ્રત્યે નિર્દય થઈ ગયું હતું!
અરે વિષયાસક્તિ! ભાઈ–ભાઈના સ્નેહને પણ તોડાવી નાંખે છે!
અરેરે! ચાર ચાર ભવથી પરમ સ્નેહ રાખનારા બંને ભાઈઓ વિષયવશ
એકબીજાને મારવા પણ તૈયાર થયા!
–એવામાં તો, અમુક શબ્દો કાને પડતાં બંને ભાઈઓ ચોંકી ઊઠ્યા....
જાણે વીજળી પડી હોય એમ બંને સ્તબ્ધ થઈ ગયા.....શું બન્યું!
તેમની સાથેના મંત્રીએ તેમને કહ્યું–દેખો રાજકુમારો! સામે રાજમહેલના
ઝરૂખામાં તમારી બેન ઊભી છે તે ઘણા વર્ષે તમને પહેલી જ વાર દેખીને
અત્યંત પ્રસન્ન થઈ રહી છે; ને પોતાના ભાઈ સામે એકી નજરે નીહાળી રહી છે.
તમે વિદ્યાભ્યાસ કરવા ગયેલા ત્યારે પાછળથી તેનો જન્મ થયેલો, તે તમારી
બહેન તમને પહેલી જ વાર દેખીને કેવી ખુશી થાય છે!
અરે! આ ઝરૂખામાં ઊભી ઊભી અમારા સામે હસે છે તે રાજકન્યા
બીજી કોઈ નહિ પણ અમારી જ સગી બહેન છે!–એમ જાણતાં જ બંને
ભાઈઓના ચિત્તમાં જબરજસ્ત આંચકો લાગ્યો; લજ્જાથી તેઓ ઠરી જ ગયા!
અરેરે! આ તો અમારી બહેન! અમે તેને કદી જોયેલી નહિ તેથી ઓળખી નહિ;
અજ્ઞાનને લીધે અમારી બહેન ઉપર જ અમે વિકારથી મોહિત થયા! ને
એકબીજાને મારવાના વિચાર કરવા લાગ્યા! હાય રે! અમને આવા દુષ્ટભાવ
કેમ થયા! અરેરે! આવા સંસારમાં શું રહેવું! હવે આવા સંસારથી બસ થાઓ!
અનેક દુઃખોથી ભરેલો

PDF/HTML Page 44 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૧ :
આ સંસાર, જેમાં દુષ્ટ મોહ જીવને અનેક નાચ નચાવે છે; મોહવશ અમારી
બેન ઉપર જ અમને વિકાર થયો! એમ સંસારનું સ્વરૂપ વિચારી, બંને
ભાઈઓ તેનાથી અત્યંત વિરક્ત થયા, ને ત્યાંથી જ પાછા ફરીને જિનદીક્ષા
લઈ મુનિ થયા. મહાન તપના પ્રભાવે તેમને આકાશગામિની ઋદ્ધિ પ્રગટી, ને
તેઓ વિચારતા થકા પૃથ્વીને તીર્થરૂપ બનાવવા લાગ્યા...તેમના પિતા બંને
પુત્રોના વિરહમાં આહાર ત્યાગ કરી, પ્રાણ છોડીને ભવનવાસીદેવમાં ગરુડેન્દ્ર
થયા. (પૂર્વભવનો વેરી દુષ્ટ ભીલ જ્યોતિષીમાં અગ્નિપ્રભદેવ થયો છે.)
હવે જ્યારે રામ–લક્ષ્મણ–સીતા વંશધર પર્વત નજીક આવ્યા ત્યારે દેશ–
ભૂષણ–કુલભૂષણ મુનિવરો તે વંશધર પર્વત ઉપર બિરાજતા હતા ને ધ્યાન
ધરતા હતા. પૂર્વભવનું વેર યાદ આવવાથી દુષ્ટ અગ્નિપ્રભદેવ ત્રણ દિવસથી
તેમના ઉપર દૈવી માયાજાળ વડે ઘોર ઉપદ્રવ કરતો હતો. શ્રી કેવળીના મુખમાં
એમ આવ્યું હતું કે મુનિસુવ્રત પ્રભુ પછી તેમના શાસનમાં દેશભૂષણ–કુલ–
ભૂષણ તેમના જેવા કેવળજ્ઞાની થશે.–તે સાંભળીને પૂર્વની દ્વેષબુદ્ધિથી પ્રેરાયેલા
દુષ્ટ અગ્નિપ્રભદેવે વિચાર્યું કે હું તે કેવળીનાં વચન મિથ્યા કરું! આવી
મિથ્યાબુદ્ધિ વડે તેણે દેશભૂષણ–કુલભૂષણ મુનિઓ ઉપર ઉપસર્ગ કરવા માંડ્યો:
વિક્રિયા વડે હજારો સર્પ અને વીંછી તેમને વીંટળાઈ ગયા; એવી ગર્જના કરી કે
પર્વત ધ્રુજી ઊઠ્યો.....ક્રૂર પશુઓનું રૂપ ધરીને મુનિને ખાઈ જવાની ચેષ્ટા
કરી....રોજ રાત પડે ને ધ્યાનસ્થ મુનિઓ ઉપર ઉપસર્ગ કરે.....ઉપસર્ગનો
ભયાનક અવાજ દશદશ ગાઉ સુધી સંભળાય, તે સાંભળીને નગરજનો ભયથી
ધ્રુજી ઊઠે....રાજા પણ કાંઈ ઉપાય કરી ન શક્યો; એટલે ભયના માર્યા રાજા–
પ્રજા સૌ રાત પડે ત્યાં નગરી છોડીને દૂર ચાલ્યા જતા.
એ રીતે અત્યંત ભયભીત નગરજનોને જતા દેખીને રામે તેનું કારણ
પૂછ્યું; નગરજનોએ કહ્યું: અહીં રોજ રાત્રે કોઈ દુષ્ટ દેવ ભયંકર ઉપદ્રવ કરે છે,
તેના અત્યંત કર્કશ અવાજથી અમે સૌ ભયભીત છીએ. ખબર નથી પડતી કે
પર્વત ઉપર રોજ રાત્રે આ શું થાય છે! ત્યાં ઘણો ભય છે ને તમે અજાણ્યા છો,
માટે તમે ત્યાં ન જશો; તમે પણ અમારી સાથે સુરક્ષાના સ્થાને આવો.
એ સાંભળીને સીતા પણ ભયભીત થઈને કહેવા લાગી–હે દેવ! આપણે
ત્યાં નથી જવું. ચાલો, આપણે પણ આ લોકોની સાથે નિર્ભય સ્થાનમાં જઈને
રાત વીતાવીએ.

PDF/HTML Page 45 of 106
single page version

background image
: ૪૨ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
ત્યારે રામ હસીને કહે છે કે રે સીતા! તું તો બહુ બીકણ છો. તારે
લોકોની સાથે જવું હોય તો તું જા! અમે તો અહીં આ પર્વત ઉપર જ રાત
રહેશું; ને આ બધું શું થાય છે તે જોઈશું. અમને કોઈનો ડર નથી.
ત્યારે સીતાએ પણ કહ્યું કે હે નાથ! તમારી હઠ દુર્નિવાર છે! તમે જશો
તો હું પણ સાથે જ આવીશ. આપ અને લક્ષ્મણ જેવા વીર મારી સાથે છો, પછી
મને પણ કોનો ભય છે!–એમ કહીને તે પણ રામ–લક્ષ્મણની સાથે જ વંશસ્થ
પર્વત તરફ જવા લાગી.
લોકોએ તેમને ત્યાં ન જવા ઘણું સમજાવ્યા, પણ રામ–લક્ષ્મણ તો
નિર્ભયપણે પર્વત ઉપર જવા લાગ્યા. સીતા પણ સાથે ચાલી. સીતા ભયની
મારી ક્્યાંક પર્વત ઉપરથી પડી ન જાય–એમ વિચારી, રામ આગળ ને લક્ષ્મણ
પાછળ–બંને ભાઈઓ ખૂબ સાવધાનીથી સીતાને પહાડના શિખર ઉપર લઈ
ગયા.
પહાડ ઉપર જઈને જોયું ત્યાં તો અદ્ભુત આશ્ચર્યકારી દ્રશ્ય દેખ્યું:
અહા! અત્યંત સુકોમળ બે યુવાન મુનિભગવંતો ઊભા ઊભા દેહથી ભિન્ન
આત્માનું ધ્યાન કરી રહ્યા છે. દરિયા જેવી ગંભીર એમની શાંતમુદ્રા છે. આવા
વીતરાગ મુનિ ભગવંતોને દેખીને તેમને અત્યંત પ્રસન્નતા થઈ, ને
ભક્તિભાવથી સ્તુતિ કરવા લાગ્યા...રામ–લક્ષ્મણ–સીતાએ એવી ભાવભીની
સ્તુતિ કરી કે પર્વત ઉપરના પશુઓ પણ તે સાંભળીને મોહિત થયા, ને ત્યાં
આવીને શાંતિથી બેસી ગયા. રામ–લક્ષ્મણ–સીતા ત્યાં જ રહ્યા. રાત પડી....ને
અસુરદેવ ઉપદ્રવ કરવા આવી પહોંચ્યો; મોટા ભયાનક સર્પનું રૂપ લઈને
જીભના લબકારા કરતો તે મુનિઓના શરીરને વીંટળાઈ વળ્‌યો. રામ–લક્ષ્મણ
આ ઉપદ્રવને અસુરની માયા સમજીને તેના ઉપર એકદમ ગુસ્સે થયા. સીતા તો
એનું ભયાનક રૂપ દેખીને ભયથી રામને વીંટળાઈ ગઈ...રામે કહ્યું–હે દેવી! તું
ભય ન કર.–સીતાને ધીરજ આપીને બંને ભાઈઓએ મુનિઓના શરીર ઉપરથી
સર્પને પકડીને દૂર કર્યા. (–બળદેવ–વાસુદેવના પુણ્યપ્રભાવ પાસે અસુરદેવની
વિક્રિયાનું જોર ન ચાલ્યું.) સર્પોને દૂર કરીને રામ–લક્ષ્મણ એવી અદ્ભુત સ્તુતિ
કરવા લાગ્યા કે હે દેવ! આપ તો જગતના રક્ષક બંધુ છો; આપ મંગળ છો,
આપનું શરણ લેતાં ભવ્યજીવોના ભવનો ઉપદ્રવ દૂર થઈ જાય છે ને આનંદમય
મોક્ષમાર્ગની પ્રાપ્તિ થાય છે. અહો, આપ જિનમાર્ગના પ્રકાશક છો, સમ્યક્ત્વાદિ

PDF/HTML Page 46 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૩ :
ત્રણ ઉત્તમ રત્નો વડે આપ શોભી રહ્યા છો; આપનાં ચરણોથી આ પૃથ્વી શોભી
રહી છે. આત્માની સાધનામાં આપ મેરૂ જેવા નિશ્ચલ છો. તુચ્છ અસુરદેવ ત્રણ
ત્રણ રાતથી ઘોર ઉપદ્રવ કરવા છતાં આપ ધ્યાનથી ડગતા નથી, કે ક્રોધનો
વિકલ્પ પણ કરતા નથી. ધન્ય આપની વીતરાગતા! આપની પાસે એક નહિ
પણ અનેક લબ્ધિઓ છે, આપ ધારો તો અસુરદેવને ક્ષણમાં ભગાડી મૂકો...પણ
બહારમાં આપનું લક્ષ જ નથી; આપ તો ચૈતન્યના ધ્યાન વડે કેવળજ્ઞાન
સાધવામાં જ તત્પર છો! –આમ ખૂબ જ સ્તુતિ કરી.
ત્યાં મધરાતે ફરીને દુષ્ટદેવ ઉપદ્રવ કરવા આવ્યો; ભયાનક રૂપ ધારણ
કરીને રાક્ષસ અને ભૂતનાં ટોળાં નાચવા લાગ્યા. વિચિત્ર અવાજ કરી કરીને
શરીરમાંથી અગ્નિના ભડકા કાઢવા લાગ્યા...હાથમાં તલવાર–ભાલા લઈને
બીવડાવવા લાગ્યા; તેમના તોફાનથી પર્વતની શિલાઓ કંપવા લાગી. જાણે
મોટો ધરતીકંપ થયો. બહારમાં આ બધું બની રહ્યું છે ત્યારે મુનિઓ તો અંદર
શુક્લધ્યાનમાં મગ્ન થઈને, આત્માના અપાર આનંદને અનુભવી રહ્યા છે,
બહારમાં શું થઈ રહ્યું છે તેની તેમને ખબર નથી. સીતા આ દ્રશ્ય દેખીને
ભયભીત થઈ, ત્યારે રામે તેને કહ્યું–દેવી! તું ભય ન કર. તું આ મુનિઓના
ચરણમાં બેસી રહે, ત્યાં અમે આ દુષ્ટ અસુરને ભગાડીને આવીએ છીએ.–એમ
કહી સીતાને મુનિના ચરણ સમીપ રાખીને રામ–લક્ષ્મણે દુષ્ટ અસુરદેવને પડકાર
કર્યો. રામે ધનુષનો એવો ટંકાર કર્યો કે જાણે વજ્રપાત થયો. અગ્નિપ્રભદેવ
સમજી ગયો કે આ તો કોઈ સાધારણ માણસો નથી પણ મહાપ્રતાપી બળદેવ ને
વાસુદેવ છે; તેમનો દિવ્ય પુણ્ય પ્રભાવ દેખીને તે અગ્નિપ્રભદેવ ભાગી ગયો ને
તેની બધી માયા સંકેલાઈ ગઈ. ઉપસર્ગ દૂર થયો.
ઉપસર્ગ દૂર થતાં જ, ધ્યાનમાં લીન દેશભૂષણ–કુલભૂષણ મુનિઓને
કેવળજ્ઞાન થયું....કેવળજ્ઞાનનો ઉત્સવ ઉજવવા કેટલાય દેવો આવ્યા. ચારેકોર
મંગલનાદ થવા લાગ્યા. રાત્રિ પણ પ્રકાશથી ઝગઝગી ઊઠી. કેવળજ્ઞાનના પ્રતાપે
ત્યાં રાત્રિ દિવસનો ભેદ ન રહ્યો. અહા, પોતાની હાજરીમાં જ એ મુનિ–
ભગવંતોને કેવળજ્ઞાન થતું દેખીને રામ–લક્ષ્મણ–સીતાના આનંદનો પાર ન રહ્યો.
હર્ષિત થઈને તેમણે સર્વજ્ઞ ભગવાનની પરમ સ્તુતિ કરી; દિવ્યધ્વનિ દ્વારા
ભગવાનનો ઉપદેશ સાંભળ્‌યો. અહા, પ્રભુના શ્રીમુખથી ચૈતન્યતત્ત્વનો કોઈ
પરમ અદ્ભુત ગંભીર મહિમા સાંભળતાં તેમને મહાઆનંદ થયો. દેશભૂષણ–

PDF/HTML Page 47 of 106
single page version

background image
: ૪૪ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
કુલભૂષણના પૂર્વભવના પિતા–જે ગરુડેન્દ્ર થયા હતા તે કેવળીભગવાનના દર્શન
કરવા આવી પહોંચ્યા. રામ–લક્ષ્મણ ઉપર તેઓ પ્રસન્ન થયા ને આદરપૂર્વક કહ્યું:
આ બંને મુનિઓ મારા પૂર્વભવના પુત્રો છે, તમે તેમની ભક્તિ કરી ઉપસર્ગ દૂર
કર્યો તે દેખીને હું ઘણો પ્રસન્ન થયો છું. માટે તમે જે માંગો તે હું આપું! ત્યારે
રામે કહ્યું: કોઈવાર અમારા ઉપર સંકટ આવે તો તે વખતે અમને સંભાળજો.–
તે વચન પ્રમાણ કરીને ગરુડેન્દ્રે કહ્યું–ભલે, હું તમારી પાસે જ છું. ભગવાનની
વાણી સાંભળીને અનેક જીવો ધર્મ પામ્યા. રાજા અને પ્રજાજનો નગરીમાં પાછા
ફર્યા, ને આનંદનો ઉત્સવ કર્યો. કેવળજ્ઞાનના પ્રતાપે સર્વત્ર આનંદ મંગળ
છવાઈ ગયા.
‘શ્રી રામચંદ્રજી બળભદ્ર તદ્ભવ મોક્ષગામી છે ’ એમ કેવળીપ્રભુની
વાણીમાં સાંભળીને લોકોએ તેમનું ઘણું સન્માન કર્યું. મુનિવરોને કેવળજ્ઞાન
ઉત્પન્ન થવાથી આ ભૂમિને મહા તીર્થરૂપ સમજીને રામ–લક્ષ્મણ–સીતા કેટલાક
દિવસ અહીં જ રહ્યા, ને મહાન ઉત્સવપૂર્વક પર્વતપર અનેક ભવ્ય મંદિરો
કરાવીને, અદ્ભુત જિનભક્તિ કરી. ત્યારથી આ વંશસ્થ પર્વતને લોકો રામગિરિ
કહેવા લાગ્યા. આજે પણ મધ્યપ્રદેશમાં તે રામટેકતીર્થ તરીકે પ્રસિદ્ધ છે. (સં.
૨૦૧૫ માં અનેક ભક્તો સહિત પૂ. શ્રી કાનજીસ્વામીએ તે રામટેક તીર્થની પણ
યાત્રા કરી હતી.)
* * *
મોક્ષગામી બે રાજકુમારો....તેમનું સાચું કુટુંબ
દેશભૂષણ અને કુલભૂષણ–એ બંને રાજકુમાર બંધુઓ, જ્યારે એકાએક
સંસારથી વિરક્ત થઈને મુનિદીક્ષા લેવા તૈયાર થયા છે, ત્યારે પુત્રવિયોગથી
વ્યાકુળ માતા પુત્રોને દીક્ષા લેતા રોકવા ઘણો પ્રયત્ન કરે છે, ને મુનિપણામાં
ઘણાં કષ્ટ બતાવતાં કહે છે કે બેટા, ત્યાં કોઈ માતા–પિતા કે પરિવાર નથી;
કુટુંબ વગર તમે એકલા કઈ રીતે રહેશો? તે વખતે વૈરાગી–કુમારો માતાને કહે
છે કે–હે માતા! મુનિદશામાં તો મહા આનંદ છે. સાંભળો–
ધૈર્યં યસ્ય પિતા ક્ષમા ચ જનની શાંતિશ્ચિરં ગેહિની,
સત્યં સુનુરયં દયા ચ ભગિની ભ્રાતા મન: સંયમ:
શય્યા ભૂમિતલં દિશોઽપિ વસનં જ્ઞાનામૃતં ભોજનં,
એતે યસ્ય કુટુંબિનો વદ સખે! કસ્માત્ ભયં યોગિન:
।।

PDF/HTML Page 48 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૫ :
ધૈર્ય તો જેનો પિતા છે, ક્ષમા જેની જનેતા છે, અત્યંત શાંતિ તે ગૃહિણી છે, સત્ય
જેનો સુત છે, દયા જેની બહેન છે, અને સંયમ જેનો ભાઈ છે; વળી પૃથ્વી જેની
શૈયા છે, આકાશ જેનાં વસ્ત્ર છે, જ્ઞાનામૃત જેનું ભોજન છે,–જેને આવા ઉત્તમ
કુટુંબીઓ છે તે યોગિને શેનો ભય હોય?
–આમ કહી, વિલાપ કરતી માતાને મુકીને દેશભૂષણ–કુલભૂષણ
બંને કુમારો વનમાં ચાલ્યા ગયા, ને દીક્ષા લઈ મુનિ થયા. મુનિ થઈને
ચૈતન્યના અનંત ગુણપરિવાર સાથે ખૂબ આનંદથી કેલિ કરવા લાગ્યા.
શુદ્ધોપયોગવડે સ્વકુટુંબીજનો સાથે કેલિ કરતાં કરતાં અંતે કેવળજ્ઞાન
પ્રગટ કરીને, અનંતસુખગુણપરિવાર સહિત મોક્ષમાં બિરાજ્યા....તેમને
નમસ્કાર હો.
* મંગલ ઉત્સવ *
અહો, વર્દ્ધમાન જિનેન્દ્રદેવ!
આત્માને આનંદ દેનારું આપનું શાસન પામીને, અમને
આત્માની આરાધનાનો સુંદર અવસર મળ્‌યો છે.
તેમાંય આપશ્રીના નિર્વાણનો અઢીહજારવર્ષીય મહોત્સવ
ચાલી રહ્યો છે ત્યારે આપે બતાવેલા માર્ગે અમે પણ આવીએ છીએ,
ને આપના ઉપકારને યાદ કરીએ છીએ.
હે સાધર્મીજનો! ભગવાનના શાસનને પામીને આપણું
જીવન આત્માની આરાધનામય બનાવવું; સંસારના ભયાનક
દુઃખોથી છૂટવા, ને સાચી આત્મશાંતિ પામવા, આત્માની અદ્ભુત
વીતરાગી સુંદરતાને અનુભવગમ્ય કરવી–એ જ મંગલ ઉત્સવ છે.
જે જાણતો મહાવીરને ચેતનમયી શુદ્ધભાવથી;
તે જાણતો નિજાત્મને સમકિત લ્યે આનંદથી.

PDF/HTML Page 49 of 106
single page version

background image
: ૪૬ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
અરિહંત ભગવંતો અપૂર્વ
પરમ સૌખ્યને ધ્યાવે છે
અહો, અરિહંતભગવંતો આત્માના સર્વ પ્રદેશે પરમ આનંદ અને
જ્ઞાનરૂપે પરિણમી રહ્યા છે; તેમને મોહ સર્વથા નષ્ટ થયો છે ને સમસ્ત પદાર્થોનું
સ્વરૂપ કેવળજ્ઞાન વડે તેમણે સાક્ષાત્ જાણી લીધું છે, તેથી તેમને ઈચ્છા કે સન્દેહ
નથી; તેઓ પોતે ઈન્દ્રિયોથી પાર થઈને અતીન્દ્રિય સહજ પરમ આનંદરૂપે ને
જ્ઞાનરૂપે આખા આત્મામાં પરિણમી રહ્યા છે. આવા તે શ્રમણ ભગવંતો (એટલે
કે કેવળીભગવંતો) પોતાના આત્મામાં અપૂર્વ પરમ આનંદને ધ્યાવે છે,–એમ
કુંદકુંદાચાર્યદેવ પ્ર. ગા. ૧૯૮ માં કહે છે.
જુઓ, આ અરિહંતદેવની ઓળખાણ! જેને મોહ નથી, જેને જ્ઞાનમાં કે
સુખમાં કોઈ જ પ્રતિબંધ નથી, પોતે સ્વભાવથી જ આખા આત્મામાં સર્વપ્રદેશે
પરિપૂર્ણ જ્ઞાન–આનંદરૂપ પરિણમનમાં ઠરી ગયા છે, મહાન અતીન્દ્રિય આનંદરૂપ
પૂર્ણસુખમાં જ લીન થઈને તેને એકને જ અનુભવે છે; તે અપેક્ષાએ તે
ભગવંતોને પણ પરમ શુક્લધ્યાન કહેવામાં આવ્યું છે. અતીન્દ્રિય આનંદરૂપે
પરિણમતા આત્માને જ અનુભવવામાં તેઓ સ્થિતિ છે.
અહો, આવા અપૂર્વ આનંદસ્વરૂપ અતીન્દ્રિય આત્મા છે–તેને સમ્યગ્દ્રષ્ટિ
જ પ્રતીતમાં લ્યે છે. સર્વ આત્મપ્રદેશે પરિપૂર્ણ આનંદ અને જ્ઞાનથી ભરેલા
સર્વજ્ઞભગવાન પરમઆનંદથી અભિન્ન એવા નિજાત્મારૂપી એક વિષયનું
સંવેદન કરતા હોવાથી તેમને પરમઆનંદનું ધ્યાન છે, અર્થાત્ તેઓ પરમ
સૌખ્યને ધ્યાવે છે,–આવું ધ્યાન, આવું સંચેતન તે, સહજ જ્ઞાન અને આનંદ જેનો
સ્વભાવ છે એવા સિદ્ધત્વની સિદ્ધિ જ છે.
જુઓ, આ અરિહંતોનું સુખ સમકિતી ધર્માત્મા પણ ભૂમિકાઅનુસાર
આવા અતીન્દ્રિય પરમસુખને અનુભવે છે. હજી તેને પૂર્ણતા નથી ને રાગાદિ પણ
છે એટલે ઉપયોગ પરમાં પણ જાય છે; છતાં તે પણ અતીન્દ્રિય આનંદરૂપે
પરિણમતા પોતાના આત્માને ધ્યાનમાં ધ્યાવીને તેને સંચેતે છે. સર્વજ્ઞને પૂર્ણ
સંચેતન છે, આને હજી અધૂરું છે એટલે પરમાં પણ ઉપયોગ જાય છે. સર્વજ્ઞ
પરમાત્માને પૂર્ણ સુખ, પૂર્ણ જ્ઞાન અને પૂર્ણ વીતરાગતા

PDF/HTML Page 50 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૭ :
છે, એટલે તેમનો ઉપયોગ પરમાનંદસ્વરૂપ આત્મામાં એકમાં જ સ્થિત રહીને
તેને જ ધ્યાવે છે; અન્યમાં તેમનો ઉપયોગ જતો નથી. જણાય છે બધું, પણ
ઉપયોગ પર તરફ જતો નથી. સ્વમાં લીન રહીને સ્વ–પર બધાને જાણનારી
સર્વજ્ઞતારૂપે ને સાથે પૂર્ણઆનંદરૂપે પરિણમે છે.
–અહો, આવા જિનવર ભગવંતોને, અને તેમણે દેખાડેલા નિર્વાણના
માર્ગને નમસ્કાર હો. આચાર્યદેવ કહે છે કે: અહો, તીર્થંકર ભગવંતોએ જે માર્ગ
પોતે સાધ્યો ને બતાવ્યો, તે અપૂર્વ આનંદમય મોક્ષમાર્ગને અમે અવધારિત કર્યો
છે, ને કૃત્ય કરાય છે. હે વીરનાથ પરમદેવ! આપે દેખાડેલા નિર્વાણમાર્ગમાં અમે
પ્રવર્તન કરી રહ્યા છીએ.
* વર્તમાનયુગની આવશ્યકતા *

अम्बाह [मुरेना म
. प्र.) थी पं. महेन्द्रकुमार जैन,
शास्त्री [प्रधान अध्यापक] પહેલી જ વાર આત્મધર્મ વાંચીને
લખે છે કે–આપકે દ્વારા સંપાદિત કી જાને વાલી પત્રિકા
‘આત્મધર્મ’ કો યહાં શ્રી બાબુલાલજી જૈન કે પાસ દેખી;
અત્યધિક પસંદ આઈ. ઈસકા પ્રમુખ કારણ યહ હૈ કિ ઈસ
પત્રિકાકે સભી લેખ વ કહાની કવિતાયેં ઈતની શિક્ષાપ્રદ હોતી
હૈં કિ વહ પ્રત્યેક પાઠકકે હૃદયમેં સચ્ચે સ્વરૂપકા અનુભવ
કરાયે વિના નહીં રહતી. સચ પૂછા જાય તો વર્તમાનયુગમેં
ઐસી હી પત્રિકાઓંકી અપની સમાજમેં અતિ આવશ્યકતા હૈ.
યહ પત્રિકા કિતની ઉપયોગી હૈ! યહ તો સ્વયં પત્રિકા હી
પાઠકોંકો આભાસ કરા સકેગી; મેરા લિખના તો સૂર્યકો
દિપકસે દિખાનેકે સમાન હોગા. અત: ઔર કુછ ન લિખકર
શ્રી વીરપ્રભુસે કામના કરતા હૂં કિ....યહ પત્રિકા ચિરકાલ તક
આત્મહિતકે ચાહનેવાલેકો હંમેશાં પ્રાપ્ત હોતી રહે.
તા. ૧૫–૯–૭૫.

PDF/HTML Page 51 of 106
single page version

background image
: ૪૮ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
* “મુનિવરોએ કેમ વર્તવું? ” *
‘જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવી શુદ્ધાત્મદ્રવ્યમાં પ્રતિબદ્ધ એવા
શુદ્ધ અસ્તિત્વમાત્રરૂપે વર્તવું. ’
* એક સ્વદ્રવ્ય–પ્રતિબંધ (એટલે કે સ્વદ્રવ્યમાં લીનતા) તે જ
ઉપયોગની શુદ્ધતાનું કારણ છે. અને એવા શુદ્ધોપયોગવડે જ
શ્રમણપણું હોય છે.
* આત્માથી ભિન્ન જે પરદ્રવ્ય છે. તે બધાય પરદ્રવ્ય–પ્રતિબંધ
ઉપયોગને અશુદ્ધતાનું કારણ છે. પરદ્રવ્યમાં લીનતા વડે આત્માનો
ઉપયોગ અશુદ્ધ થાય છે ને અશુદ્ધઉપયોગમાં શ્રમણપણું હોતું નથી.
(છઠ્ઠાગુણસ્થાનની શુદ્ધપરિણતિને ‘શુદ્ધઉપયોગ’ પણ કહેવાય છે–એ
લક્ષમાં રાખવું.)
* એક સ્વદ્રવ્યમાં પ્રતિબંધ તે જ ઉપયોગની શુદ્ધતાનું કારણ છે,–અને
અન્ય સમસ્ત પરદ્રવ્યો ઉપયોગના ઉપરંજક છે–એમ જાણીને,
જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવી શુદ્ધાત્મદ્રવ્યમાં પ્રતિબદ્ધ એવા એક
અસ્તિત્વમાત્રરૂપે વર્તવું–એમ તાત્પર્ય છે.
* જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવી શુદ્ધાત્મદ્રવ્ય તે ત્રિકાળ છે; તેમાં વર્તવું તે
મોક્ષમાર્ગરૂપ પર્યાય છે. આવા દ્રવ્ય–પર્યાયસ્વરૂપ આત્મા છે. અહો!
‘જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવી શુદ્ધાત્મદ્રવ્યમાં પ્રતિબદ્ધ એવા શુદ્ધ
અસ્તિત્વમાત્રરૂપે વર્તવું’ એમ કહીને દ્રવ્ય અને તેના આશ્રયરૂપ
શુદ્ધપર્યાય–બંને બતાવી દીધા છે.
* પોતાના સ્વભાવમાં લીનપણે શુદ્ધઅસ્તિત્વમાત્રરૂપે વર્તવું–તે જ
મોક્ષમાર્ગી શ્રમણોનું ખરૂં વર્તન છે. બહારનું વર્તન (આહારાદિની
ક્રિયાઓ) તે કાંઈ આત્માના અસ્તિત્વમાં નથી, ને મુનિવરો તેમાં
લીનપણે વર્તતા નથી. તેઓ તો પોતાના સ્વભાવમાં જ લીનપણે વર્તે છે.
* આ રીતે મુનિવરોએ, તેમજ બીજા ધર્મીજીવોએ પણ
જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવી પોતાના શુદ્ધાત્મદ્રવ્યમાં પ્રતિબદ્ધ રહીને
શુદ્ધઅસ્તિત્વમાત્રરૂપે વર્તવું–તે જ તાત્પર્ય છે, તે જ મોક્ષમાર્ગ છે.
(પ્રવચનસાર ગા. ૨૧૪)

PDF/HTML Page 52 of 106
single page version

background image
નિજવૈભવથી શુદ્ધાત્મા દેખાડનારા સંત!
અહો કુંદકુંદપ્રભુ! શ્વાસેશ્વાસે આપના ઉપકારના રણકાર ઊઠે છે.
સમયસારમાં પદેપદે અમને તો આપનો જ સાક્ષાત્કાર થાય છે, ને આપની
સ્વાનુભૂતિનો આનંદમય નિજવૈભવ દેખાય છે. ધન્ય જીવન....કે આપનો માર્ગ
મળ્‌યો! નમોસ્તુ! નમોસ્તુ! નમોસ્તુ!

PDF/HTML Page 53 of 106
single page version

background image
‘જેણે આપ્યું ભાન નિજ....
તેને સદા પ્રણામ’
જેમની મંગલકારી છાયામાં, ને જેમના પ્રતાપે, વીરનાથપ્રભુ પ્રત્યેની
અંજલિરૂપે આત્મધર્મનો આ અભૂતપૂર્વ–અંક સુંદરસ્વરૂપે
પ્રગટ થાય છે તે ગુરુદેવનો પરમ ઉપકાર છે. આ અંક
દ્વારા વીરમાર્ગને ઓળખીને જિનશાસનના વશે
સર્વજીવો પરમઆનંદરૂપે પરિણમો.

PDF/HTML Page 54 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૪૯ :
* જૈનશાસનનો મહામંત્ર *
જૈનશાસનમાં આચાર્ય કુંદકુંદપ્રભુએ આત્મહિત માટે મહામંત્ર આપ્યો છે
કે ભૂતાર્થસ્વભાવના આશ્રયે જ સમ્યગ્દર્શન છે.
ધર્મીજીવ પોતાના ભૂતાર્થરૂપ જ્ઞાયકસ્વભાવનો એકનો જ આશ્રય કરે
છે. ધર્મીજીવની દ્રષ્ટિમાં ગુણભેદનો પણ આશ્રય હોતો નથી, ત્યાં પર્યાયના
આશ્રયની તો વાત જ ક્્યાં છે? તેને દ્રષ્ટિમાં એક ભૂતાર્થસ્વભાવરૂપ આત્માનો
જ નિરંતર આશ્રય છે; બીજા કોઈનો આશ્રય નથી.
આ ભૂતાર્થસ્વભાવની અનુભૂતિને જ જૈનશાસન કહ્યું છે, ને ગુણસ્થાન
–માર્ગણાસ્થાન વગેરે બધા ભેદો તે અનુભૂતિથી બહાર છે. આવી અનુભૂતિને
આત્મા કહ્યો છે.
શુદ્ધનયને અવલંબનારો ધર્મીજીવ દ્રવ્યથી–ક્ષેત્રથી–કાળથી કે ભાવથી
આત્માને ખંડિત કરતો નથી, સુવિશુદ્ધ એક ચિન્માત્ર ભાવરૂપે જ પોતાને
અનુભવે છે:–
“न द्रव्येण खंडयामि न क्षेत्रेण खंडयामि
न कालेन खंडयामि न भावेन खंडयामि
सुविशुद्ध एको ज्ञानमात्र भावोऽस्मि”
આવી અખંડ આત્મઅનુભૂતિ તે જૈનશાસનનો મહામંત્ર છે.
વીરશાસનમાં આવી અનુભૂતિ પામીને ભવ્યજીવો પોતાનું કલ્યાણ કરો–એમ
શ્રીગુરુનાં આશીર્વાદ છે. (સં.)
ખાલી જગ્યામાં માત્ર એક અક્ષર મુકીને સાચો ઉત્તર શોધી કાઢો:
– ખ પામવું હોય તો જ્ઞાન–જ્યોત પ્રગટાવો.
– ખ ન પામવું હોય તો અજ્ઞાનને છોડો.
– ગ જીવને દુઃખદાયક છે.
– ગ જીવને સુખદાયક છે.
– ન નું ફળ પુણ્ય છે.
– ન નું ફળ મોક્ષ છે.
ધ – ને ખાતર જીવન બગાડો નહિ.
ધ – ને ખાતર જીવન અર્પી દેજો.
– વ તેને કહેવાય કે જે વીતરાગ હોય.
– વ તેને કહેવાય કે જે જ્ઞાનવંત હોય.

PDF/HTML Page 55 of 106
single page version

background image
: ૫૦ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
ધર્માત્માના ધ્યેયરૂપ ધ્રુવ આત્મા કેવો છે
(મુમુક્ષુઓને માટે મનનીય અંતર્મુખી પ્રવચન)
ગુરુદેવ કહે છે કે આ ૧૯૨ મી ગાથા તો મહામંત્ર છે; આમાં ધ્રુવ
આત્માની ઉપલબ્ધિની રીત આચાર્યદેવે બતાવી છે, પર્યુષણ દરમિયાન
આ ગાથા ચાર વખત વંચાણી ને તેમાં ઘણું સ્પષ્ટીકરણ કરીને
ધ્રુવસ્વભાવી આત્માનો સાક્ષાત્કાર કરાવ્યો. આત્મા ધ્રુવ કયા પ્રકારે છે
ને તેને માનવાથી શુદ્ધાત્માની ઉપલબ્ધિ કયા પ્રકારે થાય છે!–તેના મંત્રો
આ ૧૯૨ મી ગાથામાં ભર્યાં છે.
આ ગાથાના ગંભીર ભાવોનો ખ્યાલ એ ઉપરથી આવશે કે પ્રવચનમાં
ઉપરા ઉપરી ચાર–ચાર વખત વંચાયા છતાં, હજી જાણે ફરીફરીને વંચાય તો
સારું!–એમ ગુરુદેવને તેમજ શ્રોતાજનોને થતું હતું.
આ ગાથામાં તથા તેની ટીકામાં અને પ્રવચનોમાં એટલું સુંદર
સ્પષ્ટીકરણ આવ્યું છે કે, શુદ્ધ આત્માની ઉપલબ્ધિ ચાહનારા મુમુક્ષુઓને માટે તે
ખૂબ જ વિચારણીય છે, તેનું મનન કરતાં આત્માનું સ્વરૂપ સ્પષ્ટ સમજમાં
આવી જાય છે ને મુમુક્ષુની બધી મુંઝવણ મટી જાય છે. આત્માનું સ્વરૂપ સમજવા
માટે તે પૂરેપૂરું માર્ગદર્શન આપે છે, ને તે સમજ્યા પછી આત્માની ઉપલબ્ધિ
માટે બીજું કાંઈ સમજવાનું બાકી નથી રહેતું. આ ગાથાના અને પ્રવચનના
ભાવો સમજવાથી જરૂર સમ્યગ્દર્શન થાય છે એટલે કે ધ્રુવરૂપ શુદ્ધઆત્માની
ઉપલબ્ધિ થાય છે. (સં.)
* * * * *
એ રીત દર્શન–જ્ઞાન છે, ઈન્દ્રિયઅતીત–મહાર્થ છે,
માનું હું–આલંબન રહિત જીવ શુદ્ધ–નિશ્ચળ–ધ્રુવ છે.
જુઓ, આ ધ્રુવઆત્માનું સ્વરૂપ! એનો સ્વીકાર સ્વસન્મુખ પર્યાયમાં
થાય છે. તેથી આચાર્યદેવે કહ્યું કે ‘मन्येहં’ હું આવા આત્માને માનું છું–અનુભવું
છું–સ્વસન્મુખ થઈને સાક્ષાત્કાર કરું છું. જેણે પર્યાયને અંતર્મુખ કરીને આવા ધ્રુવ
આત્માને માન્યો છે તેની આ વાત છે. જેણે પર્યાયમાં આવો આત્મા જાણ્યો
નથી.

PDF/HTML Page 56 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૫૧ :
તેને તો ધ્રુવની પણ ક્્યાં ખબર છે? તેથી આચાર્યદેવ કહે છે કે मण्णेहं–मन्येऽहं
અંતર્મુખ થઈને હું આવા આત્માને માનું છું. આ માનવામાં સમ્યગ્દર્શન આવી ગયું.
તેના વિષયરૂપ ધ્રુવ આત્માનું આ અદ્ભુત વર્ણન છે. જૈનશાસનનો સાર આમાં
ભર્યો છે.
આચાર્યદેવ કહે છે કે–ધ્રુવરૂપ એવો શુદ્ધઆત્મા ઉપલબ્ધ કરવા યોગ્ય છે.
પરથી ભિન્ન અને સ્વધર્મોથી અભિન્ન–એવો એક શુદ્ધ ધ્રુવઆત્મા હું છું–એમ હું
‘માનું છું’. આવા ધ્રુવસ્વભાવી આત્માને જ્યાં માનવા જાય છે ત્યાં પર્યાય તેની
સન્મુખ થઈ જાય છે; અને ત્યારે જ તેણે ખરેખર ધુ્રવઆત્માને જાણ્યો છે. અને તેણે
જ શુદ્ધઆત્માને ઉપલબ્ધ કર્યો છે.
આત્મા ધ્રુવ કેમ છે? તે વાત અલૌકિક રીતે આચાર્યદેવે આ ગાથામાં
સમજાવી છે.
* પરદ્રવ્યથી વિભાગ અને સ્વધર્મથી અવિભાગ હોવાથી આત્માને
એકપણું છે.
* એકપણું હોવાથી આત્માને શુદ્ધપણું છે.
* શુદ્ધઆત્મા સત્–અહેતુક–અનાદિઅનંત અને સ્વત: સિદ્ધ છે તેથી તેને
જ ધ્રુવપણું છે.
જુઓ, આવો ધ્રુવસ્વભાવ હું છું–એમ માનવા જાય ત્યાં પર્યાય ધ્રુવનો
આશ્રય કરીને શુદ્ધ થઈ છે, ને તે પર્યાયે પોતામાં ધ્રુવનો સ્વીકાર કર્યો છે. આ રીતે
ધ્રુવસ્વભાવી આત્મા–કે જે મહાન અતીન્દ્રિય પદાર્થ છે–તે જ શ્રદ્ધામાં–જ્ઞાનમાં–
અનુભવમાં લેવા યોગ્ય છે; તેની ઉપલબ્ધિ તે જ મોક્ષમાર્ગ છે.
પરવસ્તુ ધ્રુવ હોય તોપણ તે આ આત્માને માટે તો અધ્રુવ છે, કેમકે આ
આત્માને માટે તે સંયોગરૂપ છે, વિભાગરૂપ છે, તેનો આશ્રય અશુદ્ધતાનું કારણ છે.
માટે તે ઉપલબ્ધ કરવા યોગ્ય નથી.
‘હું મારા આત્માને દર્શન–જ્ઞાનભૂત, અતીન્દ્રિય–મહા પદાર્થ, ધ્રુવ–અચળ–
નિરાલંબ અને શુદ્ધ માનું છું’–આવો સાક્ષાત્કાર ધર્મીને હોય છે. જુઓ, આત્માને
‘મહાન પદાર્થ’ કેમ કહ્યો?–કેમકે મોક્ષલક્ષણરૂપ મહાન પુરુષાર્થનો સાધક હોવાથી તે
મહા–અર્થ છે. ‘मोक्षलक्षणमहापुरुषार्थसाधकत्वात् महार्थम्’ એમ શ્રી
જયસેનસ્વામીએ ટીકામાં અર્થ કર્યો છે.
મારો આત્મા અતીન્દ્રિયજ્ઞાનરૂપ મહાપદાર્થ છે;–ઈંદ્રિયોને અવલંબે એવો
તૂચ્છ મારો આત્મા નથી, ઈન્દ્રિયોને અતિક્રમીને અતીન્દ્રિયજ્ઞાનવડે એકસાથે સર્વને

PDF/HTML Page 57 of 106
single page version

background image
: ૫૨ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
જાણે એવો મહાન સત્ પદાર્થ છે.....અતીન્દ્રિય સ્વભાવને લીધે તે મહાન છે. આવો
આત્મા રાગ–વિકલ્પ કે ભેદવડે અનુભવમાં નથી આવતો. પર્યાય ઉપર દ્રષ્ટિ રાખ્યે
પણ આવો ધ્રુવસ્વભાવી આત્મા ઉપલબ્ધ થતો નથી. પર ઉપર ન જોતાં, ભેદ ઉપર
ન જોતાં, અંતર્મુખ થઈને ધુ્રવસ્વભાવ સન્મુખ જે પર્યાય થઈ, ‘તે પર્યાય એમ
અનુભવે છે કે હું ધ્રુવ છું. ’–પર્યાયમાં આવા અનુભવ વગર ધ્રુવસ્વભાવને જાણ્યો
કહેવાય નહિ. ધ્રુવનો અનુભવ પર્યાયમાં થાય છે.
શુદ્ધઆત્મા સત્ અહેતુક છે; તેની પર્યાય પણ સત્–અહેતુક છે, તે પોતાના
ધ્રુવને અવલંબે છે, બીજા કોઈની અપેક્ષા રાખતી નથી. પર્યાય અધ્રુવ હોવા છતાં,
અંતર્મુખ થઈને ધ્રુવસ્વભાવને પકડી પાડે છે. અનાદિ અનંત–સ્વતઃસિદ્ધ–સત્–
અહેતુક આત્મા, કોઈ બીજાને લીધે નથી પણ પોતે પોતાથી જ છે–એટલે સ્વત: સિદ્ધ
છે, કોઈ કારણથી તે થયેલો નથી. ઈન્દ્રપદ વગેરે તો પુણ્યના કારણે થાય છે, તેથી તે
અધ્રુવ અને સહેતુક છે. આત્માને પોતાના જ્ઞાનાદિ–સ્વભાવમાં અન્ય કોઈ કારણ
નથી, તે સ્વતઃસિદ્ધ સત્ છે, તેથી ધ્રુવ છે, આત્માને પોતાના સ્વભાવનો વિયોગ
થતો નથી.–માટે સંયોગ–વિયોગરૂપ અન્ય અધ્રુવ પદાર્થોથી મારે કાંઈ પ્રયોજન નથી;
મારો અસંયોગી સ્વતઃસિદ્ધ, એક–શુદ્ધ–ધુ્રવ આત્મા જ મારે માટે ધ્રુવ હોવાથી તે જ
મારે ઉપલબ્ધ કરવા જેવો છે, તે જ આશ્રય કરવા યોગ્ય છે, તે જ શ્રદ્ધામાં–જ્ઞાનમાં
–અનુભવમાં લેવા યોગ્ય છે.
મારા આત્માને પરદ્રવ્યથી અત્યંત વિભાગ છે; પણ પોતાના શુદ્ધ ગુણ–
પર્યાયરૂપ સ્વધર્મથી તેને અવિભાગ છે.–આવું એકત્વ–વિભક્તપણું હોવાથી તેને
એકપણું છે.
આત્માનું તે એકપણું આચાર્યદેવે પાંચ વિશેષણથી બતાવ્યું છે–
(૧) જ્ઞાનાત્મકપણાને લીધે એકપણું છે.
(૨) દર્શનભૂતપણાને લીધે એકપણું છે.
(૩) અતીન્દ્રિય મહાપદાર્થને લીધે એકપણું છે.
(૪) અચળપણાને લીધે એકપણું છે.
(૫) અને નિરાલંબપણાને લીધે એકપણું છે.
(પંચ ત્યાં પરમેશ્વર.
પાંચ બોલે આવા ‘એક’
પણાને લીધે ‘શુદ્ધ’ હોવાથી
જે ‘ધ્રુવ’ છે–એવો આત્મા
જ પોતાને ઉપલબ્ધ કરવા
યોગ્ય છે.)
તે દરેક બોલનું વિવેચન કરે છે:–
(૧–૨) જે જ્ઞાનને જ પોતામાં ધારણ કરી રાખે છે અને જે

PDF/HTML Page 58 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૫૩ :
પોતે દર્શનભૂત છે એવા આત્માને અતન્મય
(જ્ઞાનથી જુદા) પરદ્રવ્યથી વિભાગ છે,
અને સ્વધર્મથી અવિભાગ છે, તેથી તેને એકપણું છે.
પોતાના જ્ઞાનાદિ સ્વધર્મો સાથે તન્મય છે, ને સમસ્ત પરદ્રવ્યો સાથે
અતન્મય છે–આમ સ્વ–પરની વહેંચણી કરીને ધર્મીની પર્યાય સ્વતરફ ઝુકી છે એટલે
ખરેખર રાગાદિ અશુદ્ધભાવો સાથે પણ તે અતન્મય છે;–અને સ્વધર્મોમાં તન્મય છે.
–આવા એકત્વરૂપ આત્મા શુદ્ધ છે, તેથી તે જ પોતાને માટે ધ્રુવ છે, તે જ આશ્રય
અને ઉપલબ્ધ કરવા યોગ્ય છે. ધર્મીને સમ્યગ્દર્શનમાં–સમ્યગ્જ્ઞાનમાં કેવા આત્માની
ઉપલબ્ધિ છે? તેનું આ વર્ણન છે. નિર્મળપરિણતિએ અંતર્મુખ થઈને ધ્રુવરૂપ કેવા
આત્માનો અનુભવ કર્યો છે? પોતાના આત્માને ધર્મીજીવ કેવો માને છે! તેનું આ
અલૌકિક વર્ણન છે. આત્મા મહાન પદાર્થ છે, એક તો અતીન્દ્રિયજ્ઞાનને લીધે મહાન
છે, ને બીજું મોક્ષનો સાધક છે તેથી મહાન છે. અહીં એકત્વપણાના પાંચ બોલ ચાલે
છે.
ચેતનસ્વરૂપ આત્માને બીજા બધા પરદ્રવ્યોથી જુદાપણું, અને સ્વધર્મથી
તન્મયપણું–એવું એકપણું છે; એકપણામાં અન્યના સંસર્ગનો અભાવ હોવાથી
શુદ્ધપણું છે; અને શુદ્ધપણું સ્વત: સિદ્ધ હોવાથી તે જ ધ્રુવ છે.–હે જીવ! આવા તારા
આત્માને નક્કી કરીને પર્યાયને એની અંદર પહોંચાડીને એના ભેટા કર!–ત્યારે તને
તારો પરમઆનંદનો નાથ પરમાત્મા મળશે. બીજા અધ્રુવ પદાર્થોથી તારે શું પ્રયોજન
છે? પંચપરમેષ્ઠી ભગવંતો પોતે મહાન છે,–વીતરાગ છે, તોપણ આ આત્માને માટે
તેઓ ધ્રુવ નથી; તેઓ આ આત્માથી જુદા છે, તેમના આશ્રયે તો શુભરાગ થશે. આ
આત્માને માટે તો પોતાનો જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મા જ ધ્રુવ છે; તેથી તે જ ઉપલબ્ધ
કરવા યોગ્ય છે.
(૩) આત્મા અતીન્દ્રય મહા પદાર્થ છે; તેને
ઈન્દ્રિયાત્મક પરદ્રવ્યથી વિભાગ છે, અને તેના જ્ઞાનસ્વરૂપ
સ્વધર્મથી અવિભાગ છે, તેથી તેને એકપણું છે.
જેણે ધ્રુવપણે પોતાના શુદ્ધઆત્માને ઉપલબ્ધ કર્યો છે–એવો ધર્મીજીવ જાણે છે કે
–મારો આત્મા, જે પ્રતિનિશ્ચિત સ્પર્શ–રસ–ગંધ–વર્ણરૂપ ગુણો અને શબ્દરૂપ પર્યાયોને
ગ્રહણ કરનારી અનેક ઈન્દ્રિયો, તેમને અતિક્રમીને એટલે કે ઈન્દ્રિયોનું અવલંબન
છોડીને, અતીન્દ્રિય જ્ઞાનવડે જાણનારો મહાન પદાર્થ છે. હું અતીન્દ્રિય

PDF/HTML Page 59 of 106
single page version

background image
: ૫૪ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
જ્ઞાનવડે જાણનારો એક સત્ મહાન પદાર્થ છું. અથવા મોક્ષરૂપ મહાન પુરુષાર્થનો
સાધક હોવાથી આત્મા મહાન છે. ઈન્દ્રિયોને અવલંબીને એકેક વિષયને જાણે એવો
તુચ્છ આત્મા નથી; આત્મા તો અતીન્દ્રિયપણે એકસાથે સર્વે જ્ઞેયોને જાણી લ્યે એવો
મહાન પદાર્થ છે. આવા મારા આત્માને ઈન્દ્રિયાત્મક પરદ્રવ્યોથી ભિન્નતા છે, અને તે
સ્પર્શાદિને જાણનારી જ્ઞાનપર્યાયરૂપ સ્વધર્મોથી અભિન્નતા છે, તેથી એકપણું છે.
જુઓ, આ જ્ઞાનનો ને પરજ્ઞેયનો વિભાગ! જ્ઞાનધર્મ તો પોતાનો છે. તે
જ્ઞાનમાં પરના સંપર્કનો અભાવ છે એટલે શુદ્ધતા છે. પરને જાણવું તે કાંઈ અશુદ્ધતા
નથી. પણ પરનો આશ્રય કરવા જતાં રાગ–દ્વેષ–મોહ થાય છે તે અશુદ્ધતા છે. માટે,
અશુદ્ધતાના કારણ એવા પરદ્રવ્યના સંસર્ગથી આત્મા જુદો છે, ને જ્ઞાનાદિક પોતાના
સ્વભાવધર્મો તેનાથી આત્મા અવિભક્ત છે.–આવા આત્માને જાણીને તેને જ
ધ્રુવપણે ઉપલબ્ધ કરવો એટલે શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–અનુભવમાં લેવો, તે મોક્ષમાર્ગ છે.
(૪) ક્ષણવિનાશરૂપે પ્રવર્તતા જ્ઞેયપર્યાયોને ગ્રહવા–મુકવાનો
અભાવ છે તેથી આત્મા પોતે પોતાના જ્ઞાનસ્વરૂપથી અચળ છે; આવા
આત્માને જ્ઞેયપર્યાયોસ્વરૂપ પરદ્રવ્યોથી ભિન્નતા છે, અને તેને જાણનારા
જ્ઞાનપર્યાયસ્વરૂપ સ્વધર્મોથી અભિન્નતા છે–તેથી તેને એકપણું છે.
આત્મા જ્ઞાનસ્વરૂપ છે, તે સ્વ–પરને જાણે તેવી તેની શક્તિ છે. જ્ઞાન પરને
જાણે ત્યાં, પરને જાણનારી જે જ્ઞાનપર્યાય છે તે કાંઈ પરની નથી, તે પોતાની છે,
આત્માથી તે જુદી નથી પણ આત્મા સાથે તન્મય છે, ને પરજ્ઞેયથી ભિન્ન છે.–આવું
એકત્વ–વિભક્તપણું તે આત્માને શુદ્ધતાનું કારણ છે. ને એવો શુદ્ધઆત્મા જ
આત્માને માટે સદા ધ્રુવ હોવાથી તે ઉપલબ્ધ કરવા યોગ્ય છે.–આ પ્રકારે શુદ્ધાત્માની
ઉપલબ્ધિથી જ મોહનો ક્ષય થઈને અક્ષયસુખરૂપ પરમાત્મદશા પ્રગટે છે.
આત્માનું જ્ઞાન પરને જાણે, ત્યાં જ્ઞાન કાંઈ પરનું નથી, જ્ઞાન તો આત્માનું જ
છે. આ રીતે પરથી જુદો જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મા એક છે. અહીં જ્ઞાનપર્યાયને આત્માથી
અભિન્ન કહીને આત્માનું એકપણું કહ્યું છે. આવા એકત્વમાં પરદ્રવ્યના પ્રતિબંધનો
અભાવ હોવાથી શુદ્ધપણું છે. પરજ્ઞેયપદાર્થો અનિત્ય હો કે નિત્ય હો–આ આત્માને
માટે તો તે અધ્રુવ જ છે, ને તેનો આશ્રય આત્માને અશુદ્ધતાનું જ કારણ થાય છે.
માટે શુદ્ધઆત્માને જેઓ ઉપલબ્ધ કરવા માંગતા હોય એટલે કે શુદ્ધ આત્માનો

PDF/HTML Page 60 of 106
single page version

background image
: આસો : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૫૫ :
અનુભવ કરવા ચાહતા હોય તેમણે પરથી ભિન્ન ને સ્વધર્મોથી અભિન્ન એવા એક
આત્માને દેખવો.–એ એકપણામાં જ શુદ્ધપણું છે.
(૫) નિત્યરૂપે પ્રવર્તતાં જે જ્ઞેય દ્રવ્યો, તેમનું
આલંબન જ્ઞાનમાં નથી; આવા નિરાલંબી જ્ઞાનસ્વરૂપ
આત્માને જ્ઞેય–પરદ્રવ્યોથી વિભાગ છે, અને તન્નિમિત્તક
જ્ઞાનસ્વરૂપ સ્વધર્મોથી અવિભાગ છે; તેથી તેને એકપણું છે.
જુઓ, આ શુદ્ધાત્માના એકત્વનું અલૌકિક વર્ણન! ચોથાબોલમાં ક્ષણિક
એવા પરદ્રવ્યોથી ભિન્નતા બતાવી; ને આ બોલમાં નિત્ય ટકતા પરદ્રવ્યોથી પણ
ભિન્નતા બતાવે છે. પરજ્ઞેયો ભલે નિત્ય હોય–તોપણ મને તેમનું આલંબન નથી, ને
તે જ્ઞેયો સાથે મારા જ્ઞાનને તન્મયતા નથી. મારા જ્ઞાનધર્મને મારા આત્માની સાથે
તન્મયતા છે, માટે મારું એકપણું છે. આમ એકપણાને લીધે શુદ્ધ છું, ને શુદ્ધ હોવાથી
ધ્રુવ છું.–આવો મારો ધ્રુવઆત્મા તે જ મને આલંબનરૂપ–ધ્યેયરૂપ–આશ્રયરૂપ છે.
–એમ ધર્મી અનુભવે છે.
પરદ્રવ્યો કોઈ મારાં નથી, પણ તેમને જાણનારું જ્ઞાન તો મારું છે. મારી
જ્ઞાનપર્યાય મારાથી જુદી નથી. પરવસ્તુ નિત્ય હો કે અનિત્ય, તે મારે માટે સંયોગ–
રૂપ છે, તેથી અધ્રુવ છે, તે મારા સ્વભાવરૂપ નથી, તેનું આલંબન મને નથી;
મારામાં તેનો અભાવ છે. તે પદાર્થ સંબંધી મારું જે જ્ઞાન છે તે જ્ઞાનપર્યાયરૂપ
સ્વધર્મથી હું અભિન્ન છું. આ રીતે પરજ્ઞેયોથી વિભાગ, ને પોતાના આત્માથી
અવિભાગ–એવો એકત્વરૂપ શુદ્ધ આત્મા છે તે જ મારે માટે ધ્રુવ છે, તે કોઈથી
કરાયેલો નથી, સ્વત: સિદ્ધ સત્ છે; આવા ધ્રુવઆત્માને દ્રષ્ટિમાં લઈને આચાર્યદેવ
કહે છે કે –‘....
मन्येऽहं आत्मकं शुद्धम्’
આત્માના બધા સ્વધર્મને પરથી અત્યંત વિભાગ છે, ને આત્માથી
અવિભાગપણું છે, તેથી આત્મા પોતાના એકત્વમાં રહ્યો છે; એકત્વમાં અશુદ્ધતાના
કારણરૂપ પરદ્રવ્યનું આલંબન નથી, તેથી એકત્વ તે શુદ્ધ છે; ને શુદ્ધપણાને લીધે
આત્મા પોતે પોતાને માટે ધ્રુવ છે. આવો ધ્રુવ આત્મા આલંબન કરવા જેવો છે.
શુદ્ધનય માત્ર આવા શુદ્ધ–ધ્રુવ આત્માના નિરૂપણસ્વરૂપ છે–એટલે કે
અનુભવસ્વરૂપ છે. ધ્રુવપણાને લીધે શ્રદ્ધા–જ્ઞાનપર્યાયમાં તે જ પ્રાપ્ત કરવા જેવો છે,
પ્રસિદ્ધ કરવા જેવો છે, ધ્યાવવા જેવો છે.–તે સર્વ પ્રકારે ઉપાદેય છે. પર્યાયને આવા
આત્મામાં તન્મય